Nawet nocami budują Narodowe Forum Muzyki [ZDJĘCIA]

Główna sala koncertowa na 1800 miejsc przypomina starożytny amfiteatr, gdy patrzy się na nią z poziomu pierwszego balkonu, zza miejsca dla orkiestry i chóru, który będzie na scenę wjeżdżał na specjalnej platformie. Będzie można także powiększać lub zmniejszać scenę lub widownię.

Na parterze zmieści się 900 widzów, reszta na trzech balkonach. Fotele będą na nich biegły naokoło sali, także za sceną, poza miejscem na organy [na potężny instrument trzeba jednak poczekać - nie ma go w zamówieniu]. Nad balkonami powstanie jeszcze kondygnacja techniczna, na której zamontowana zostanie maszynownia sceny. W sumie budynek będzie miał 50 m wysokości - 20 pod ziemią, 30 nad poziomem gruntu.

Tam, gdzie teraz widać rzędy dziur w betonie, zostaną zamontowane fotele. A otworami będzie doprowadzona wentylacja. - Na pewno nie będzie nikomu wiało po nogach - zapewnia jednak zastępca kierownika budowy Sławomir Bogucki z Mostostalu. W planach nie ma czegoś w rodzaju specjalnej loży VIP, ale niewykluczone, że powstanie ona na balkonie.

Budowa Narodowego Forum Muzyki po zmroku. Kliknij na zdjęcie, aby obejrzeć galerię:

W głównej sali koncertowej gotowe są specjalne otwory pod komory akustyczne. Akustycy do dyspozycji będą mieli także inne instrumenty: opuszczany sufit nad orkiestrą, różnego rodzaju szczeliny powiększające lub zmniejszające wielkość pudła rezonansowego, jakim przecież jest sala, specjalne zasłony i odpowiednio uchylane drzwi akustyczne. Na pierwszym balkonie będzie ich 10 par, kolejne powstaną na wyższych piętrach.

- Na warunki akustyczne może mieć wpływ nawet liczba widzów na sali - podkreśla Łukasz Cwojdziński, dyrektor kontraktu z ramienia Wrocławskich Inwestycji [spółka nadzoruje budowę NFM].

Co ciekawe, akustycy z amerykańskiej firmy Artec będą "stroić" salę jeszcze przez rok po jej uruchomieniu. Po zakończeniu tego procesu reżyser dźwięku będzie miał do wyboru wiele wariantów optymalnych ustawień tych elementów dających najlepsze tło akustyczne dla danego rodzaju muzyki. Wszystko po to, by dźwięk brzmiał idealnie.

Z tego samego powodu wszystkie cztery sale koncertowe (oprócz głównej są jeszcze trzy kameralne, na 250-450 miejsc) są całkowicie wyizolowane od reszty budynku i zbudowane w technologii box in box, czyli pudełko w pudełku. Wszędzie są dylatacje, czyli szczeliny w konstrukcji - od pięciocentymetrowych po półmetrowe.

Milion dolarów kosztowały same wibroizolatory, na których oparte są konstrukcje podłóg sal. Wyglądają jak kawałki gumy o wysokości 10 cm, ale ta guma jest przekładana płytami stali. Ich zadaniem jest zminimalizować przenoszenie drgań zewnętrznych. Dzięki wibroizolatorom nie będzie trzeba, jak dotąd podczas koncertów Wratislavii Cantans, puszczać tramwajów zmienionymi trasami, bo kościół św. Marii Magdaleny się trzęsie. Na potrzeby wrocławskiej budowy wibroizolatory produkowały aż dwie fabryki - w Stanach Zjednoczonych i Tajlandii.

Pusta ściana przenosi dźwięk, co jest niedobre dla sali koncertowej. Dlatego w Narodowym Forum Muzyki nawet ścianki działowe powstaną z pustaków akustycznych, o przekroju podobnym do plastra miodu, które przy układaniu są wypełniane zaprawą. Nie jest to technologia tania, ale skuteczna i gwarantująca świetne efekty.

Na placu budowy pracuje 250 osób na tzw. wydłużonych zmianach, do godz. 21 albo i dłużej. Rozładunki zaczynają się o piątej rano, betonowanie trwa do rana albo i dłużej. Betoniarki muszą podjeżdżać w nocy, bo za dnia tkwią w korkach - tłumaczy Mieczysław Pietrzak z Mostostalu, kierownik budowy Narodowego Forum Muzyki.

To, że budowa jest w centrum miasta, utrudnia prace. Wjazdy na teren są dwa, w dodatku od ruchliwej i wiecznie zakorkowanej ul. Krupniczej. Przy wyjeździe leży wielka wycieraczka, która ma oczyszczać koła ciężarówek opuszczających plac budowy. Dodatkowo są one opłukiwane szlauchem.

Teraz na placu budowy pracuje pięć żurawi, było siedem, ale dwa zostały już zdemontowane. Dźwigi mogą pracować tylko wtedy, gdy prędkość wiatru nie przekracza 20 m/s. Szczególnie trzeba uważać z przenoszeniem dużych szalunków. Wiatr mógłby taki 200-kilogramowy szalunek porwać i unieść poza plac budowy.

Jeden z żurawi stoi w samym środku głównej sali koncertowej, na płycie fundamentowej wylanej 13 metrów poniżej poziomu gruntu. Gotowy budynek będzie sięgał parę metrów poniżej jego ramienia.

Najwięcej betonu za jednym razem wylewano na główną płytę fundamentową. Wtedy trzy pompy betoniarek przez 24 godziny nieprzerwanej pracy wylały aż 2,5 tys. m sześciennych.

Dotąd zużyto 47 tys. m sześć. betonu, a 65 tys. potrzeba na całą budowę. W budynku będzie aż 10 tys. ton stali zbrojeniowej, na razie wykorzystano już 6,5 tys. ton.

Z fabryki beton wyjeżdża ciepły, ma od 14 do 20 stopni. Ale nie powinien stygnąć gwałtownie, bo źle zwiąże. Aby nie przerywać betonowania mimo chłodów, budowniczowie stosują elektronagrzew. Polega on na tym, że przepuszcza się prąd przez druty zatopione w płynnym betonie. Druty rozgrzewają się, dzięki czemu beton wiąże prawidłowo. Beton z chemicznymi domieszkami można lać do temperatury minus 10, a z zastosowaniem elektronagrzewu do minus 15.

Jednak przy takiej temperaturze ludzie nawet w zimowych ubraniach z trudem są w stanie pracować. Teraz wszystko zależy od pogody. Najgorzej jest, gdy mocno pada śnieg. Między marcem a czerwcem budynek NFM ma osiągnąć stan surowy otwarty.

Na górę placu z parkingu będą prowadzić cztery windy i cztery klatki schodowe. Klatki nie będą zadaszone. Architekci wymyślili, że będą miały podgrzewane schody, by zimą nie zamarzały.

Parking jest właściwie gotowy, ma ściany z poprawianego betonu. Dookoła wiją się rury żeliwne do oprowadzania deszczówki. Parking jest trzypoziomowy, na ponad 600 miejsc. Kompletnie nowa sieć ciepłownicza na poziomie parkingu zasili też gmach opery. Widać rury o ogromnych przekroju, wszystkie podwójnie izolowane.

Rampa przejazdowa szeroka jak dwupasmowa ulica prowadzi od parkingu przy operze do Krupniczej.  To w tym miejscu będą wyeksponowane fragmenty średniowiecznego muru, odkopanego w trakcie prac ziemnych. - Naprzeciw ulicy Zamkowej w ścianie rampy wstawiono specjalną, długą na 24 metry belkę nadprożową umożliwiającą zgodnie z koncepcją, wybicie otworu i połączenie komunikacyjne w przyszłości pod ziemią ul. Zamkowej z rampą przejazdową i parkingiem podziemnym - opowiada dyrektor Cwojdziński.