Zintegrowane Centrum Studenckie Politechniki Wrocławskiej szybko zostało ochrzczone przez mieszkańców Wrocławia mianem 'serowca'. I faktycznie - pełne otworów ściany budynku mogą przywodzić na myśl plaster ementalera.
Jak czytamy w książce, projekt Bogusława Wowrzeczki i pracowni Manufaktura nr 1 nawiązuje jednak do czegoś zupełnie innego. Betonowe ściany głównego gmachu obłożono szarymi płytami wiórowo-cementowymi, które w zależności od potrzeb są pełne albo przebite jednym lub dwoma okrągłymi oknami. Zastosowany wzór daje wrażenie jednolitości fasady, w której brak widocznego podziału na kondygnacje.
Masywna bryła z mnóstwem dziur ma się kojarzyć z kartami perforowanymi służącymi dawniej do zapisywania danych.
W budynku są audytoria i wielofunkcyjne sale połączone ze sobą systemem korytarzy i łączników. We wnętrzu dominuje beton, a dodatki architektoniczne ograniczono do minimum. Ma to - w założeniu - ułatwiać skupienie się na nauce.
Rok ukończenia - 2008.
Dzielnica Wrocławia, w której powstał Thespian, była przed wojną gęsto zabudowana. Do dziś z zabytkowych kamienic ocalało zaledwie kilka, a okolicę zdominowały wątpliwej urody bloki.
Jak pisze Agnieszka Rumińska, architekci z pracowni Maćków Pracownia Projektowa postanowili uzupełnić urbanistyczną lukę za pomocą budynku, który odzwierciedla różnorodność architektoniczną sąsiadującej zabudowy.
Bryła budynku z każdej strony wygląda inaczej. Jej główny korpus nawiązuje do XIX-wiecznego charakteru placu, a górująca nad nim szklana wieża koresponduje ze znajdującymi się w pobliżu wysokościowcami.
Thespian ma podwójną szklaną fasadę ze specjalnymi białymi przesłonami między szybami. Biała tkanina przypomina tradycyjne firanki, ale w rzeczywistości to ruchomy element elewacji, który uchroni wnętrza przed nadmiernym nasłonecznieniem.
W budynku jest 38 apartamentów, a także powierzchnie biurowe i usługowo-handlowe.
Więcej o Thespianie:
- Sukces wrocławskiego architekta: dwie nominacje do WAF
- Luksusowy apartamentowiec na rondzie [WIDEO, ZDJĘCIA]
Rok ukończenia: 2011.
Na ul. Suwalskiej we Wrocławiu zamiast typowego zimnego gmachu powstał obiekt, który uczy i bawi. Agnieszka Rumińska podkreśla, że nowoczesna forma została tu okraszona intensywnymi akcentami kolorystycznymi, które pobudzają wyobraźnię i stymulują do aktywności.
Za projekt podstawówki połączonej z przedszkolem integracyjnym odpowiada wrocławskie biuro Grupa Synergia. Budynek ma strefy wiekowe, a także bloki funkcjonalne - dydaktyczny, sportowy i socjalny. Całość zespolono dużym, przeszklonym holem.
Dzieci uczą się tu również architektury. projektanci celowo pozostawili na wierzchu część instalacji i technicznych elementów, by uczniowie mogli zobaczyć jak funkcjonuje budynek.
Rok ukończenia: 2009.
Elewacje naszego stadionu pokryte są panelami z białego włókna szklanego i tworzą półprzezroczystą powłokę, która w założeniu ma sprawić, że w dzień ogromna bryła stadionu ma nabrać lekkości. W nocy natomiast system kolorowych iluminacji ma tworzyć ma zamieniać stadion w gigantyczny chiński lampion.
Trybuny mogą pomieścić 44 tys. widzów. Pod nimi kryją się dziesiątki pomieszczeń, bez których nie mogą funkcjonować współczesne widowiska sportowe.
Architekci odpowiedzialni za budowę wrocławskiego stadionu - JSK Architekten - zaprojektowali także Stadion Narodowy w Warszawie.
Zobacz więcej zdjęć stadionu:
- Tak powstawał wrocławski stadion na Euro 2012 [FOTO]
- Lady Pank kręci teledysk na stadionie [WIDEO]
- Testowali oświetlenie stadionu na Maślicach [WIDEO]
Budynek przy ul. Grabiszyńskiej przypomina układankę z klocków, które poustawiano naprzemienne jeden na drugim. Jak czytamy w albumie, inspiracją dla takiej formy były ażurowe ceglane mury, które odnaleźć można w sąsiednich budynkach i elementach małej architektury.
Architekci z krakowskiej pracowni Biuro Projektów Lewicki Łatak chcieli też, by Corte Verona kojarzył się z charakterystycznymi dla Wrocławia ceglanymi murami domów. Bryły-cegły przeskalowano do rozmiarów jednego mieszkania, a ich wzajemne rozsunięcia stały się loggiami.
W budynku przeważają małe lokale, nieprzekraczające 45 mkw. Elewacje obłożono ceramicznymi płytkami imitującymi cegłę.
Rok ukończenia - 2010.
Zobacz też:
- Corte Verona przy Grabiszyńskiej
Budynek był inspirowany przede wszystkim lokalną zabudową regionu, którą coraz częściej wypierają pseudodworki albo sztampowe domy z katalogów.
Architekci z pracowni +48 zdecydowali się jednak na indywidualny projekt, tworząc dom mający być subtelnym dopełnieniem górskiego krajobrazu.
Fot. Krzysztof Smyk/'101 najciekawszych polskich budynków dekady'
Jak pisze autorka albumu, architektom udało się uniknąć zbyt dosłownych nawiązań do typowych wiejskich chałup. Stworzyli formę, które jest tradycyjna, a zarazem wyjątkowo prosta i nowoczesna.
Dwuspadowy dach i poprzecinaną otworami okiennymi różnej wielkości elewację pokryto gontem, naturalnym materiałem, który ujednolicił bryłę.
Rok ukończenia - 2010.
W albumie przeczytamy, że historia budynku sięga lat 30. ubiegłego stulecia, kiedy to bogata rodzina Wertheimów wybudowała największy dom towarowy ówczesnej Europy.
Gmach według projektu Hermanna Dernburga charakteryzuje się podłużnymi pasami okien, które zdobią emaliowane kafle i elementy rzeźbiarskie.
W trakcie II wojny światowej dom częściowo spłonął. Odbudowany po wojnie stał się największym w Polsce Powszechnym Domem Towarowym ('pedetem'). Został wpisany do rejestru zabytków, ale to nie uratowało go przed popadaniem w ruinę.
Modernizację i rozbudowę budynku zlecono Pracowni Projektowej Maćków. Pod nadzorem konserwatora oczyszczono zabrudzoną elewację i wymieniono jej zniszczone elementy. Niektóre detale rzeźbiarskie odtworzył syn twórcy oryginałów, a ceramiczne kształtki na elewacji wykonano w tym samym zakładzie co 80 lat temu.
Obie części budynku połączono szklanym atrium, w którym wisi ogromny żyrandol ze szklanych baniek. Na dachu jest parking, taras widokowy i organizowane są spotkania i koncerty.
Rok ukończenia: 2009.
Zobacz też:
- Renoma w finale World Architecture Festival 2010
Album jest przewodnikiem po najciekawszych budynkach w Polsce, wybudowanych po 2000 r.
Wśród 101 realizacji znanych pracowni architektonicznych, znalazły się i ekskluzywne wille, i domy wybudowane za nieduże pieniądze. Na prawie 300 fotografiach zobaczymy m.in. nowoczesne muzea, szkoły, ambasady, wieżowce i stadiony. Są także najlepsze przykłady odnowionych zabytków i poddanych przeróbkom reliktów czasów PRL-u.
Koncepcję książki, wybór i opracowanie przygotowała redaktor naczelna serwisu Bryła Agnieszka Rumińska.
Album można kupić w kioskach i salonach prasowych na terenie całej Polski, a także w internecie na www.kulturalnysklep.pl
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze