Pierwszego dnia odłowu karpi, rybacy zapędzają wszystkie ryby (z niemal 200 - hektarowego stawu) na niewielki obszar, nazywany łowiskiem. Robią to za pomocą specjalnej siatki, którą przeciągają po całym jeziorze. Kiedy łowisko jest już odgrodzone, zaczyna się połów.
- Rybę w łowisku łapiemy za pomocą mniejszej siatki - opowiada Krzysztof Berger, ichtiolog - Potem na sortowni segregujemy poszczególne gatunki. Następnie karp jest ważony, a w końcu ląduje w basenie na przyczepie samochodu, którym pojedzie do magazynu.
W pojedynczym basenie mieści się prawie 700 kg ryby. To spore wyzwanie dla kierowców. Przy gwałtownym hamowaniu, woda pcha samochód do przodu. Dlatego wymaga to niesamowitej ostrożności. Podczas transportu karp jest ciągle natleniany - inaczej udusiłby się.
- W magazynie karp musi pozostać przez jakiś czas - tłumaczy Berger - Wyciągnięty z wody nie nadaje się jeszcze na patelnię. Musi się najpierw oczyścić z mułu i szlamu.
Kilkudniowy odłów to ukoronowanie całorocznej pracy, która polega na zarybianiu i hodowli karpia.
- Karp ma trzy stadia rozwoju - tłumaczy Piotr Zaiczek, pracownik spółki Stawy Milickie - Są to kolejno: narybek, dwuletnia ryba, którą nazywamy kroczkiem, oraz karp handlowy. Dlatego też musimy mieć trzy typy stawów, a na każdym z nich praca wygląda trochę inaczej.
Dwuletni karp wpuszczony do stawu handlowego waży ok. 300 g. Zarybianie odbywa się mniej więcej pół roku przed połowem. Staw w Grabownicy, na którym obserwowaliśmy połów, został zarybiony wiosną. W tym czasie karp żerował, a także był dokarmiany pszenicą, dzięki czemu pod koniec sierpnia ważył 1,5 kg.
- Co dwa tygodnie robimy odłowy kontrolne i sprawdzamy, czy karp ma odpowiednie przyrosty masy - mówi Krzysztof Berger - Bogata w białko pszenica i składniki mineralne w planktonie gwarantują, że ryba nabierze optymalnej wagi. Karpia karmimy trzy razy w tygodniu. Kontrolujemy też przy okazji, czy poprzednia dawka pożywienia nie została z jakichś przyczyn na dnie. Wszystko musi dziać się wieczorem, ponieważ w dzień trudno zauważyć czy ryba wybrała paszę.
Jak twierdzi Berger, zarybianie wiosenne jest korzystniejsze, ponieważ ichtiolog jest przez cały czas w stanie kontrolować, co się dzieje z karpiem. Dlaczego łowi się głównie jesienią? Dwuletni kroczek rośnie tylko do końca sierpnia. Później nabiera tylko tkanki tłuszczowej, dzięki której może spokojnie przetrwać zimę w letargu. A tłuste karpie sprzedaje się gorzej.
Rybacy i ichtiolodzy muszą jednak co jakiś czas mierzyć się z kilkoma zagrożeniami.
- Najbardziej w kość dają nam kormorany - mówi Piotr Zaiczek - Trzebią nasze zasoby kroczka i narybku, a to bardzo kosztowne straty. Kormoran zjada dziennie ok. 0,5 kg ryby. Wystarczy zatem, że przyleci ich tysiąc i jednego dnia tracimy pół tony. A na tym obszarze kormoranów jest znacznie więcej.
Kormorany są niebezpieczne jeszcze z jednego powodu. Uciekający przed nim karp trafia najczęściej w trzciny, gdzie traci bardzo dużo śluzu i jest mniej odporny na czynniki zewnętrzne. Bywa także, że kiedy uda mu się przetrwać "obławę", boi się nawet przelatującej kaczki i nie może żerować normalnie.
- Występujemy do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska o zgodę na odstrzał - mówi Krzysztof Berger - Jednak to walka z wiatrakami, ponieważ kormoran jest gatunkiem chronionym i dostajemy zgodę na najwyżej 20 odstrzałów jednorazowo. Staramy się także płoszyć je hałasem. Jedynym rozwiązaniem byłoby zakrycie stawów siatką, ale przecież to obszar 200 hektarów.
- Innym problemem jest podobny do kaczki tracz nurogęś - mówi Zaiczek - To szczególnie groźny gatunek, który zimuje w Polsce. Jeżeli stawy nie są pokryte taflą lodu, tracz nurkuje i atakuje karpia w letargu. Ryba traci wtedy tkankę tłuszczową, która stanowi jej zapasy na zimę. Zdarzyło się kiedyś, że po jesiennym zarybieniu, wiosną praktycznie nie było ryb.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze