Tak wyglądał Maciej Zieliński w początkach kariery. Na zdjęciu widać dwie charakterystyczne cechy 'Zielonego' (bo taka ksywkę nosił) - leworęczność, ujawnioną tu poprzez charakterystyczny sposób trzymania piłki, oraz małomówność, którą można dostrzec w specyficznym wyrazie twarzy zawodnika i zachowaniu widocznego na zdjęciu rywala - Nikosa Galisa, słynnego gracza Arisu Saloniki, który próbował przed rzutem zaburzyć koncentrację Maćka i zagadał do niego po angielsku, ale, jak widać, ten go zignorował.
'Zielony' od początku był jednym z najbardziej widowiskowo grających koszykarzy ówczesnego Śląska. 'Pakował' piłkę do kosza z góry, co nie było wtedy w polskiej lidze takie częste, szczególnie, jeśli się miało, jak Zieliński, tylko 198 cm wzrostu. W Śląsku Zieliński po raz pierwszy obserwował zetknięcie sportu z polityką. Sponsorem wrocławskiego klubu był w pierwszych latach wolnej Polski Zenon Michalak, właściciel firmy PCS i poseł Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Michalakowi ten mariaż nie wyszedł na dobre - wkrótce zrezygnował i ze sponsorowania koszykówki, i z działalności politycznej, a swoją karierę w biznesie skończył na ławie oskarżonych. Mimo to Zieliński w pewnym sensie podąża jego drogą.
Maciek urodził się w Wałbrzychu, dzieciństwo spędził w Olsztynie, ale pod koniec lat 80. z rodziną przyjechał do Wrocławia za namową trenera Arkadiusza Konieckiego, który dostrzegł w nim wielki talent. Ale na to, że Zieliński nie został tylko boiskowym wojownikiem-zabijaką, ale prawdziwym koszykarzem, wpływ miał legendarny gracz Śląska Dariusz Zelig, zwany 'Profesorem'. Wziął on Maćka pod swoje skrzydła i trenował indywidualnie. Zelig słynął z gry na skrzydle, ale też był mistrzem ciętej riposty. Grał prawie do czterdziestki, co nie wszystkim się podobało. Kiedyś jeden z koszykarzy zapytał go: 'Darek, kiedy ty skończysz grać?'. 'Jak ty zaczniesz' - odpowiedział Zelig. I choć pytającym nie był Zieliński, to ta anegdota świetnie obrazuje relacje między koszykarzami: Zelig zakończył karierę, wtedy gdy Zieliński tak naprawdę ją zaczął.
W czasie swojej długiej kariery Maciek potrafił zaskakiwać. Na przykład z dnia na dzień, nie mówiąc nic nikomu, wyjechał do Stanów Zjednoczonych na studia. Na Uniwersytecie w Providence (prawdopodobnie już z myślą o przyszłej karierze politycznej) studiował wystąpienia publiczne i wizerunek medialny. Po powrocie dziennikarze mieli nadzieję, że podczas rozmów z nimi będzie rzucał bon motami, co najmniej jak Shaquille O'Neal. Wrócił jednak przede wszystkim jako lepszy koszykarz. Grał jak z nut, walczył jak lew. Pewien naukowiec nazwał nawet jego nazwiskiem szczególnie agresywnego chrząszcza. Małomówny Zieliński pozostał jak dawniej.
Zainteresowania Maćka były zawsze rozległe. Wśród pasji podstawowych zaraz po koszykówce były gry komputerowe. Przyznawał, że potrafił przed komputerem spędzać całe noce. Kolejna pasja to najcięższe gatunki muzyki metalowej, która trzęsła domem Maćka nawet w godzinach nocnych. Niedawno dowiedzieliśmy się też, że dla relaksu lubi też zajarać jointa. Od zawsze jest pożeraczem słowa pisanego - na zdjęciu z kumplem z boiska Adamem Wójcikiem wczytuje się w pomeczowe recenzje we francuskiej prasie.
Ostatni wielki sukces koszykarzy Śląska: 17. mistrzostwo Polski. 'Zielony' jest już po trzydziestce, ale jak zwykle ma w nim wielki udział. Po sezonie na kibiców spadła jednak czarna rozpacz. Maćkowi kończy się kontrakt ze Śląskiem i klub go nie odnawia. Tymczasem ofertę złożył mu największy rywal - Prokom Trefl Sopot. Wrocław wstrzymuje oddech. Ale Maciek zostaje.
Odwrócony tyłem facet z lewej strony Maćka (ten z benedyktyńską łysinką) to Grzegorz Schetyna, ówczesny prezes i właściciel klubu, dziś marszałek Sejmu. Ich losy do dziś są nierozerwalnie ze sobą związane. Nie zawsze relacje na linii prezes - zawodnik były jednak różowe. Schetyna był reżyserem kolejnego aktu dramatu pod tytułem 'Czy Zieliński zostanie we Wrocławiu?'. Po roku jego kontrakt znów wygasł, a prezes go nie chciał odnowić. Zrozpaczony Maciek powiedział wtedy: 'Albo Śląsk, albo nic'. Miał Milan Paolo Maldiniego, Ruch Chorzów Gerarda Cieślika, a Śląsk Zielińskiego. Prezes znów się ugiął.
'Już szron na głowie, już nie to zdrowie, a w sercu ciągle maj' - na zdjęciu jeden z ostatnich meczów 'Zielonego' w Śląsku. 22 października 2006 roku kibice uroczyście pożegnali Maćka. Z głośników leciał kawałek : 'Until It Sleeps' Metalliki, jego ulubionej kapeli, fanki płakały, i oficjalnie zastrzeżono numer 9, z którym grał niemal przez całą karierę . Wzruszony Maciek dziękował wylewnie, a wypowiedź zakończył okrzykiem: 'Liczy się tylko Śląsk!'.
Istnieje życie pozakoszykarskie. Zieliński otworzył knajpę, grał w futbol amerykański i w końcu stało się - zapisał się do Platformy Obywatelskiej. Wystartował na miejskiego radnego i wygrał - głosowało na niego 3677 osób i to był trzeci wynik w mieście! Lepsi byli tylko partyjni koledzy Barbara Zdrojewska i Jerzy Skoczylas. Maciek, jak zwykle zwięźle, skomentował: 'Jestem bardzo zaskoczony'.
Reaktywować Śląsk udało się w tym roku. Ba, nawet dwa! Za jednym stoi miasto i sponsor w osobie Przemysława Koelnera, za drugim Grzegorz Schetyna i sponsor w postaci Telefonii Dialog. Maciek został prezesem jednego ze Śląsków - chyba nie trzeba tłumaczyć, którego.
Teraz Maciek musi pogodzić pracę w Sejmie z kierowaniem klubem. Nie jest to problem, co udowodnił kiedyś człowiek, który Maćka wciągnął do polityki. Trudniej będzie jednak pogodzić trzy funkcje - prezesa, posła i ministra, bo trzeba pamiętać, że Maciek szedł do parlamentu z hasłem: 'Twój minister sportu'.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze