To i literacka opowieść, i jej ilustracyjna wersja, w której wątki rozpoczęte przez Tokarczuk znajdują plastyczne rozwinięcie w obrazach Joanny Concejo. To propozycja zarówno dla tych, którym czas upływa stanowczo zbyt szybko, jak i dla pozostałych, dziś zdecydowanie mniej licznych, którym w codziennym pędzie umknęła ta prawda.
Opowieść do smakowania, powolnej lektury i uważnego oglądania. Historia, którą dorośli mogą czytać dzieciom i vice versa. Znakomity prezent pod choinkę, bo nie ma lepszej okazji niż święta, żeby zatrzymać się na chwilę. Świetnie jest po "Zgubioną duszę" sięgać samemu, równie dobrze w duecie lub w większej, rodzinno-przyjacielskiej grupie. Historia Jana pokazuje, że tytułową zgubę można odnaleźć. Wystarczy tylko nauczyć się cierpliwie czekać.
Prezent pod choinkę? Postaw na kulturę. Kup płytę [PROPOZYCJE]
Wyobrażacie sobie baśń zilustrowaną przez autorkę graffiti i tatuaży? To nie może być zwykła opowiastka dla grzecznych dzieci. Wielkoformatowe obrazy Anny Szejdewik, pseudonim Coxie, można oglądać w jednym z podwórek przy ul. Ruskiej we Wrocławiu, a te mniejszego formatu mieć na sobie już na zawsze po seansie w jednym z tatuażowych salonów. Nic dziwnego, że nawet papier w "Korkociągu" przypomina kolorem ludzką skórę. Dzięki temu łatwo wyobrazić sobie portrety Mai i Francisa, pary sympatycznych paryżan, wyrysowane na własnym ramieniu, udzie czy plecach.
Towarzyszy im historia napisana przez Huberta Klimko-Dobrzanieckiego. Bajkowa, a jednocześnie bardzo bliska rzeczywistości. Dzieci rozpieszcza się tu słodyczami, miłość zaczyna się od niebezpiecznego wypadku, ciotki bywają wścibskie, wujowie naiwni, a mężowie znienacka przestają palić, jeść niezdrowo, chudną i kupują nowe ubrania. A co ma do tego korkociąg? Odpowiedź tkwi w książce jak korek w butelce, choć cała opowieść zaczyna się od pary wrotek.
Książka wydana wprawdzie przed rokiem, ale to tegoroczna laureatka konkursu DAM, została uznana za jedną z 10 najlepszych książek o architekturze na świecie! Przy czym w finale jej anglojęzyczna wersja znalazła się jako jedyna polska publikacja. Polska wersja jest zdecydowanie bogatsza, jeśli chodzi o treść. Warto do niej zajrzeć zaraz po Wigilii, choćby po to, żeby zaplanować trasę świątecznego spaceru.
Michał Duda prowadzi nas śladami wrocławskich realizacji projektów wybitnej architektki Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak. Od szkoły podstawowej przy Podwalu, przez awangardowy galeriowiec przy Kołłątaja, bloki przy Piotra Skargi, aż po słynny Manhattan i Dom Naukowca przy pl. Grunwaldzkim. W przerwie na kawę możemy poczytać o projektach niezrealizowanych i uruchomić wyobraźnię, szkicując w myślach alternatywną wizję pl. Dominikańskiego.
Jak opowiedzieć o pamiętnym grudniu 1981 r., nie dotykając współczesnej polityki, nie tworząc podziałów na herosów i zdrajców? Odpowiedzią jest "Powstanie grudniowe" Jacka Bieruta, z akcją osadzoną w Cieplicach. To licząca 500 stron z okładem powieść, w sam raz na długie zimowe wieczory. Na zachętę przedstawię może jej głównych bohaterów.
Oto Swoboda, milicjant prowadzący ślimaczące się śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci poety. Oto Kaśka, okrutny młodzieniec, postrach osiedla w dolnośląskim miasteczku. Oto Anka, nastolatka, która marzy o świecie bez chłopaków i o własnym zespole, który mógłby nazywać się, dajmy na to, Zespołem Napięcia Przedmiesiączkowego. Marzy też o Czajce, ale tu nie jest osamotniona, w jej stronę spogląda połowa osiedla. W tym ojciec Anki, zwany Babskim Bokserem, dystrybutor podziemnej prasy.
Podróż do źródeł nostalgii za utraconą ojczyzną, miastem, które zmieniło tożsamość. "Zdawałoby się, że nie ma nic milszego od kąpieli w ciepłych strugach wspomnień, od wdzięczenia się do minionych lat" - pisze Wittlin we wstępie. I dodaje zaraz: "Ułudna to błogość. (.) Słabość bowiem do owych miejsc na świecie, gdzie upłynęły nam młode lata, często jest tylko zamaskowaną miłością. Nie do Lwowa tęsknimy po latach rozłąki, ale do siebie samych we Lwowie".
Sam wcale nieurodzony we Lwowie - spędził w tym mieście 18 lat życia - Wittlin czuł się w pełni obywatelem tego miasta. I to związki z nim w dużej mierze definiowały jego twórczość. Wspomnieniową gawędę napisał w 1946 r., prawdopodobnie na zamówienie Kazimierza Wierzyńskiego, który wspólnie z Janem Lechoniem redagował ukazujący się w Stanach Zjednoczonych "Tygodnik Polski". "Mój Lwów" to pierwsza publikacja Wittlina na emigracji. Wittlin opisuje miasto czule, skupiając się na detalach, precyzyjnie rekonstruuje jego klimat i charakter.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze