Pierwsza wzmianka o bliżej nieokreślonych dobrach lennych w Mysłakowicach, należących do braci von Kolberg, pochodzi z 1385 r. Budowę barokowego pałacu przypisuje się dopiero Maksymilianowi Leopoldowi von Reibnitz w drugiej połowie XVIII w. Dopiero hr. August Neidhard von Gneisenau przebudował barokowy pałac po 1816 r. w stylu neoklasycyzmu. Posiadłość w 1831 r. kupuje król pruski Fryderyk Wilhelm III i przekształcił ją w majorat koronny. Pałac ponownie zmodernizowano stylistycznie K. F. Schinkel w latach 1832-1835.
TOMASZ PIETRZYK
TOMASZ PIETRZYK
TOMASZ PIETRZYK
Wtedy także pod nadzorem Lennégo założono rozległy park krajobrazowy w pobliżu pałacu. Po śmierci króla Mysłakowice odziedziczyła wdowa -Augusta von Harrach, księżna legnicka, ale odsprzedała je w 1840 r. następcy tronu Fryderykowi Wilhelmowi IV, który zajął się osobiście przebudową pałacu oraz włączył w nią architekta Augusta Stülera. Uczeń Schinkla powiększył rezydencję o nowe wnętrza oraz nadał jej obecny charakter.
Wideo dzięki uprzejmości strony Polska z drona
Pałac jest założony na planie zbliżonym do podkowy. W fasadzie południowej, między dwoma bocznymi ryzalitami wbudowany jest dwukondygnacyjny pawilon wejściowy z tarasem. Do lewego ryzalitu dobudowana jest parterowa sala balowa założona na planie prostokąta. Od zachodu do pałacu przylega wieża na planie ośmiobocznym, zwieńczona blankowaną platformą. Całość kryta jest płaskim dachem. W pobliżu pałacu znajdują się liczne budynki gospodarcze. Całość otoczona jest rozległym parkiem krajobrazowym. Na neogotycki wystrój składają się łuki Tudorów w obramieniach, krenelaże i wieżyczki w narożach.
TOMASZ PIETRZYK
Pierwsze wzmianki o dobrach w Wojanowie pochodzą z końca XIII w. W 1281 r. rycerskie lenno należało do Eberharda von Schildau, a w 1286 r. jako właściciel dóbr w Wojanowie wymieniany jest Henryk de Schildow. W 1607 roku Nickel von Zedlitz und Nimmersath wybudował nowy, renesansowy dwór w Wojanowie.
Wideo dzięki uprzejmości Polska z drona
W 1643 r. w czasie wojny trzydziestoletniej renesansowy dwór Zedlitzów spalili Szwedzi, a odbudowany dwór otrzymał już wystrój barokowy, choć wykorzystano do jego wzniesienia zachowane mury i elementy renesansowego dworu. Karl Ike w latach 1832-1834 dokonał przebudowy obiektu, która nadała pałacowi jego dzisiejszy wygląd. Przebudowy dokonano w modnym wówczas stylu neogotyckim, a dokładniej w jego klasycystycznej, wczesnej odmianie. 9 maja 1839 r. dziedziczna lenna posiadłość rycerska Wojanów przeszła w posiadanie księżniczki Luizy, żony księcia Fryderyka Niderlandzkiego, córki króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Para książęca dokonała kolejnej przebudowy pałacu w latach 1839 -1840. Przyjmuje się, iż prace budowlane prowadził wówczas uczeń Schinkla, Friedrich August Stüler lub Hermann Alexander Wentzel, architekt księcia holenderskiego.
Fot. Maciej Świerczyński / Agencja Gazeta
Powstał wtedy park krajobrazowy przekształconym w pierwszej połowie XIX wieku przez Piotra Józefa Lenné, architekta króla pruskiego. Dobra w Wojanowie należały do pruskiego domu panującego w latach 1839-1908. Trójkondygnacyjny pałac założono na planie prostokąta, z narożnymi okrągłymi alkierzowymi wieżami. Bryłę nakryto stromym dachem namiotowym. Pałac zachował od strony ogrodu rozległy taras z bocznymi szerokimi schodami. Zabudowę flankują po obu stronach oranżerie połączone z pałacem krytymi przejściami. Przed pałacem znajduje się duży dziedziniec z dawnymi zabudowaniami gospodarczymi i oficyną mieszkalną. Całość otoczona jest kilkunastohektarowym parkiem krajobrazowym.
Fot. Maciej Świerczyński / Agencja Gazeta
Fot. Maciej Świerczyński / Agencja Gazeta
Obecnie w pałacu znajduje się hotel, kawiarnia, restauracja Kasztanowa i Ogrodowa, Spa&Wellness oraz centrum konferencyjne. Na terenie założenia organizowane są wystawy czasowe oraz liczne imprezy kulturalne.
Najwcześniejsze informacje dotyczące dóbr w Łomnicy pochodzą z lat ok. 1475-1654 kiedy to majątek pozostawał w rękach rodziny Zedlitzów. Przebudowa dworu na barokowy pałac miała miejsce w latach 1705-1725. . Ostatnia zasadnicza modernizacja pałacu miała miejsce w latach 1838-1844, po przejęciu pałacu przez rodzinę Küsterów. Jej projektantem i realizatorem był Albert Tollberg.
Wideo dzięki uprzejmości Polska z drona
Obecny kształt budynku niewiele zmienił się od czasów baroku, całość otacza park krajobrazowy, który według ostatnich ustaleń powstał w 1835 r. z wykorzystaniem naturalnego nadrzecznego ukształtowania terenu.Obecny pałac jest trzykondygnacyjną budowlą z użytkowym poddaszem. Od frontu w skrajnych narożnikach wydatne ryzality ? alkierze. Korpus główny przekrywa dach czterospadowy. Do wnętrza pałacu prowadzi balkonowy portal z narożnymi kolumnami. Wewnątrz zachował się niezmieniony układ przestrzenny, w tym hol z doryckimi kolumnami oraz duże fragmenty malarstwa ściennego z klasycystyczna dekoracja malarska sufitu i fasety. W pobliżu pałacu znajdują się zabudowania folwarczne.
Dom Wdowy
Dwór wybudowany został przez rodzinę Mentzlów w latach 1803-1804 w pobliżu łomnickiego pałacu ? zwany Witwenhaus, czyli ''Domem Wdów''.Budynek wchodzi w skład kompleksu pałacowego w Łomnicy. Budowla oparta została na rzucie prostokąta. Bryła dwukondygnacyjna nakryta czterospadowym dachem z lukarnami. Wnętrza zachowały pierwotny układ na parterze i na piętrze. Holl jest sklepiony krzyżowo, z gurtami sklepiennymi spływającymi na filar.
MARZENA HMIELEWICZ
Obecnie w Domu Wdowy znajduje się restauracja i hotel. Przy pałacu działa Fundacja Dominium Łomnica. Organizacja ta postawiła sobie za cel ochronę zagrożonego krajobrazu kulturowego, wspieranie działań miejscowych i ponadregionalnych instytucji które o ten krajobraz dbają. Elementem działalności jest organizacja wystaw, koncertów i imprez kulturalnych. W pałacu znajduje się stała wystawa ?Dolina zamków i ogrodów- Kotlina Jeleniogórska- wspólne dziedzictwo? oraz wystawy czasowe. W skład założenia wchodzi także niedawno odremontowany folwark, który także jest udostępniony zwiedzającym. Stan zachowania obiektów bardzo dobry.
Fot. Pawe3 Kozio3 / AG
Początki budowli pałacowej sięgają prawdopodobnie drugiej połowy XVI wieku. Największa przebudowa nastąpiła już za czasów księcia von Reuss po roku 1787. Jej zakres nie jest udokumentowany, prawdopodobnie nastąpiła zmiana wystroju wnętrz i elewacji, którym nadano charakter późnobarokowy. W 1887 roku pałac powiększono o skrzydło wschodnie. Efektem rozbudowy XX-wiecznej jest przybudówka południowo-zachodnia.Obecna bryła pałacu założona jest na rzucie prostokąta z ryzalitami, dwukondygnacyjna z otwartym dziedzińcem od strony ogrodu. Obiekt przekryty jest czterospadowym dachem naczółkowym z lukarnami. Zachowały się kamienne portale, opaski okienne i kartusz herbowy. Pałac otoczony parkiem krajobrazowym.
Obecnie w Staniszowskim pałacu mieści się hotel, restauracja i centrum konferencyjne. Prowadzone jest także ożywione życie kulturalne za sprawą Fundacji Forum Staniszów, która wspiera m.in. lokalnych artystów (wystawa w pałacowej galerii ). Organizowane są koncerty z cyklu ?Muzykalia Staniszowskie? oraz imprezy kulturalne.
Fot. Paweł Kozioł / AG
Pałac Paulinum zlokalizowany jest na obrzeżu Jeleniej Góry, tuż przy trasie wylotowej na Karpacz.
Pierwsze wzmianki o dobrach paulińskich pochodzą z 1655 r. i są związane z przybyciem jezuitów do Jeleniej Góry. Dzięki nim szybko utrwaliła się nowa nazwa folwarku Paulinenhof. W połowie XIX wieku folwark i otaczające je ziemie kupił znany jeleniogórski fabrykant Richard von Kramst. W roku 1855 zlecił on jeleniogórskiemu ogrodnikowi Siebenhaarowi, twórcy plant jeleniogórskich, założenie na Górze Krzyżowej parku krajobrazowego.
foto: Romulad M. Sołdek/dolinapalacow.pl
Willę w stylu zamkowo-dworskim zlokalizował on na specjalnie uformowanej skarpie na wschodnim zboczu góry. W 1906 roku Oskar Carlo rozpoczął przebudowę i modernizację pałacu. Powierzył to zadanie wrocławskiemu architektowi Karolowi Grosserowi, który rozbudował pałac w duchu eklektycznym. Rozległy trójkondygnacyjny pałac wzniesiony został na wzgórzu na wschód od centrum Jeleniej Góry. Malownicza budowla z założeniem tarasowym, zaopatrzona jest w liczne wieżyczki, wykusze oraz loggie skierowaną ku zboczu i nieregularne porozmieszczane okna. Wnętrza pałacu zachowały swój pierwotny wystrój oraz charakter. Pałac otacza rozległy park.
Wideo dzięki uprzejmości Polska z drona
Obecnie w pałacu mieści się hotel, restauracja oraz centrum konferencyjne. W pałacowych salach organizowane są koncerty oraz wystawy. Stan zachowania obiektu bardzo dobry.
foto: Romulad M. Sołdek/dolinapalacow.pl
Pałac usytuowany jest w dolnej części wsi Karpniki.
MICHAŁ GROCHOLSKI
Powstanie zamku w Karpnikach wiązane jest z fundacją księcia Bolesława IV lub Henryka Brodatego. W latach 1426-1427 zamek został zniszczony przez husytów. Jeszcze w XV wieku wzniesiono nowy obiekt warowny. W 1822 r., nabył go ówczesny gubernator Nadrenii książę Wilhelm Pruski, młodszy brat króla Fryderyka Wilhelma III, który urządził tu swoją letnią rezydencję.
MICHAŁ GROCHOLSKI
Wideo dzięki uprzejmości Polska z drona
Następna przebudowa pałacu przeprowadzona została w pierwszej połowie XIX w. Prace budowlane zakończone zostały w 1846 roku. Pałac otrzymał wówczas neogotycki wystrój architektoniczny i romantyczno-obronny charakter. Powstał wokół pałacu park przypisywany ogrodnikowi Walterowi z Bukowca, który pod kierunkiem hrabiny Reden oraz księżnej Marianny przekształcił założenie w Karpnikach w park krajobrazowy. Plany danych budowli ogrodowych można z dużym prawdopodobieństwem przypisać Fryderykowi Schinklowi.
TOMASZ PIETRZYK
Pałac w Karpnikach był często odwiedzany przez cesarza Wilhelma, zwłaszcza w jego młodzieńczych latach. Bywał tu także kilkakrotnie car rosyjski Mikołaj I.Neogotycki pałac jest budowlą trzykondygnacyjna, założoną na planie czworoboku, z wewnętrznym dziedzińcem. Z średniowiecznej budowli, tj. z IV ćw. XV w. pozostała jedynie cylindryczna wieża. Elementy renesansowej dekoracji zachowały się w bogato rzeźbionych portalach, obramienia okien dolnej kondygnacji, kilka profilowanych obramień drzwiowych, sztukaterie izby przybramnej, sklepienia kondygnacji parterowej oraz fragmenty niedawno odsłoniętej polichromii ściennej. W kilku pomieszczeniach zachowały się fragmenty XIX-wiecznego wystroju. W pobliżu pałacu znajdują się zabudowania folwarczne sąsiadujące z rozległym parkiem krajobrazom.
MICHAŁ GROCHOLSKI
Obecnie w zamku mieści się hotel oraz restauracja.
Duża wieś łańcuchowa ciągnie się wzdłuż potoku Młynówka. Miłków jest jedną z najstarszych wsi w Karkonoszach. Leży na wysokości 413 - 650 m n.p.m. Przez miejscowość przebiegają dwie ważne drogi - z Jeleniej Góry do Karpacza oraz z Droga Śródsudecka na odcinku z Piechowic do Kowar.
Romuald M. Sołdek/dolinapalacow.pl
Pałac w Miłkowie powstał w drugiej połowie XVII w. Po pożarze w roku 1768 r. obiekt odbudował ówczesny właściciel, hrabia von Lodron. To jemu należy przypisać klasycystyczny wystrój elewacji oraz powstanie otaczającego go parku. Kolejne zmiany wprowadzono w XIX w., ale objęły one tylko układ i wystrój wewnętrzny wprowadzone przez ówczesnych właścicieli rodzinę Matuschka.
Pałac jest to okazała budowla dwukondygnacyjna na planie podkowy. Budynek nakrywają wyniosłe dachy mansardowe, z wydatnymi kominami i lukarnami. Fasada ma regularny i symetryczny charakter. Wejście główne zostało umieszczone na osi i ujęte w kolumnowy portal, nad którym znajduje się kartusz herbowy. Wnętrza zachowały układ przestrzenny z czasów ostatniej przebudowy. Na parterze pomieszczenia główne posiadają sklepienia krzyżowe. W pobliżu pałacu znajdują się zabudowania folwarczne otoczone rozległym parkiem krajobrazom.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze