Nagroda WARTO. Muzyka warta reklamy

Zadbali o to sami muzycy, wydając w tym roku ciekawe płyty i grając świetne koncerty. Jurorzy nominowali piątkę artystów i zespołów, ale wykonawców wartych uwagi było znacznie więcej. Po prostu rok 2010 w muzyce był we Wrocławiu rokiem bardzo dobrym.

Po raz pierwszy zaprosiliśmy do tworzenia listy nominowanych naszych czytelników. W mailach przewijało się dwóch artystów: debiutujący Janek Samołyk i zespół Mikromusic. "Ze szczególnym uwzględnieniem ich ostatniej płyty "Sova" i jej bogatej muzycznej energii. Ogromny szacunek dla muzyków!" - napisała jedna z czytelniczek o tych ostatnich.

"Mamy świetnego debiutanta (...), koniecznie trzeba go zmieścić w plebiscycie", "pisze piękne melodie, ma niegłupie teksty, nakręcił też fantastyczne teledyski do swoich utworów", "jest wierny swoim muzycznym idolom, co dosłyszeć można w nagranych piosenkach", "ma talent" - oto, co czytelnicy myślą o Janku Samołyku. Dziękujemy za te podpowiedzi.

Kapituła nagrody WARTO - muzyka

Leszek Możdżer - pianista jazzowy i kompozytor; Piotr Bartyś - szef muzyczny Radia RAM; Adam Poprawa - krytyk muzyczny ('Odra', 'Jazz Forum', 'Tygodnik Powszechny'); Michał Raińczuk - dziennikarz muzyczny (portal Kulturaonline.pl); Rafał Zieliński - 'Gazeta Wyborcza'

Istnieją sześć lat, ale dopiero w ubiegłym roku wrocławski duet wypłynął na szerokie wody. I to wody o zasięgu światowym.

Wydawcą debiutanckiej płyty "Revisit" perkusisty Kuby Suchara i trębacza Artura Majewskiego (znanych ze składu grupy Robotobibok) jest chicagowska wytwórnia Delmark, dla której nagrywali m.in. Art Ensemble Of Chicago, Sun Ra, Anthony Braxton i Archie Shepp. Kolejny fakt warty zauważenia: płyta wrocławian jest pierwszym europejskim wydawnictwem w katalogu tego wydawnictwa. Padło na wrocławian nie tylko ze względu na ich artystyczne konotacje - wcześniej współpracowali z jazzmanami z Chicago (Rob Mazurek's Exploding Star Orchestra, Sao Paolo Underground) - ale przede wszystkim na muzykę. Kuba i Artur, którzy przyznają się do inspiracji trębaczem Donem Cherrym i perkusistą Edem Blackwellem, grają akustyczny jazz podparty samplami, syntezatorem i instrumentami perkusyjnymi, którego podstawą jest surowo brzmiący dialog trąbki i perkusji. "Revisit" nie nudzi: raz kołysze nas jazzowa ballada, innym razem niepokoi połamany, elektroniczny rytm, są tu przestrzenie, trans, freejazzowa improwizacja i melodyjne tematy.

Około roku zajęło mu nagrywanie debiutanckiej płyty "Wrocław". Warto było: miejscowa scena muzyki alternatywnej zyskała na obecności Samołyka i jego muzyki.

Pierwszą gitarę dostał, gdy miał sześć lat, jako piętnastolatek napisał pierwszą piosenkę. W czasach liceum współtworzył zespół Sztumbrrr, potem był liderem i głównym kompozytorem w grupie The Ossis, z którą koncertował w kraju i za granicą. W 2008 roku zdecydował się na występy pod własnym nazwiskiem, wziął udział m.in. w konkursie debiutów na Off Festivalu 2009, rok później został finalistą Konkursu Młodych Zespołów w Jarocinie.

- Mam świadomość, że moja muzyka to żadna rewolucja, poruszam się w pewnym kręgu dźwięków, nie eksperymentuję z elektroniką - mówi Samołyk o swojej mieszance gitarowego grania rodem z Wysp Brytyjskich i brzmienia akustycznych instrumentów. Przeważają na "Wrocławiu" spokojne piosenki, ale w kompozycjach Janka jest także miejsce dla swingującej sekcji rytmicznej, rockabilly, brzmień ostrzejszych i gęstego rytmu perkusji. Każdy, kto nastawia się na muzyczne wariacje, zawiedzie się, zadowoleni za to będą ci, którzy szukają melodii, klimatycznego, momentami bardzo garażowego brzmienia i energii rodem z małych sal koncertowych znad Tamizy.

W gronie nominowanych ta popowo-jazzowa formacja znalazła się za swoją trzecią płytę. Album "Sova" to w muzyce Mikromusic stylistyczna rewolucja, i to rewolucja bardzo udana.

Po dwóch pierwszych albumach ("Mikromusic" z 2005, "Sennik" z 2008 roku) zespół wokalistki Natalii Grosiak i gitarzysty Dawida Korbaczyńskiego wrzucono do szufladki z napisem "spokojny pop". "Sova" jest mocno taneczna, zahaczając o kojarzone z muzyką klubową połamane rytmy jungle i breakbeat. Jest też na niej to, czym grupa zjednała sobie fanów, czyli funkowy puls, jazzowe harmonie, ładne melodie i głos Natalii. Dodatkowo mamy szczyptę psychodeli, transowe rytmy, freejazzowe odjazdy oraz... międzynarodowy duet wokalny, który tworzą Natalia i Portugalczyk Joao Teixeira de Sousa z grupy Pensao Listopad.

Piotr Bartyś z Radia RAM, jeden z członków kapituły: - Zespół muzycznie poszedł do przodu i śmiem twierdzić, że jest absolutną ekstraklasą na polskim poletku popowo-jazzowym. Mało kto (nie tylko w Polsce, ale i na świecie) potrafi oddać energię, jaka rodzi się podczas grania na żywo w czasie pracy w studiu, a im się udało. A "Jesień"? Będę się upierał, że to jeden z piękniejszych utworów zagranych przez jakikolwiek polski zespół.

Do niedawna znany był jako połowa duetu Skalpel. Od minionego roku Igor Pudło funkcjonuje też jako Igor Boxx, autor ciekawej płyty inspirowanej historią Wrocławia.

W Skalpelu wraz z Marcinem Cichym tworzyli wysokiej jakości dźwięki z okolic muzyki improwizowanej i tanecznej, wykorzystując sample zaczerpnięte m.in. ze starych płyt z polskim jazzem. Igor jako solista stosuje tę samą technikę, jednak zmierza w rejony industrialu, ambientu, krautrocka i chłodnej psychodelii. Nie dziwi taki kierunek - inspiracją dla Igora było oblężenie Festung Breslau przez Armię Czerwoną w 1945 roku, jeden z najbardziej mrocznych okresów w dziejach miasta.

Wojenne szaleństwo opisał za pomocą tak różnych środków, jak: partie organowe i chóralne, ciężka elektronika, momentami monumentalnie brzmiąca sekcja dęta. Nie obce są mu też dźwięki bardziej futurystyczne, rytmy taneczne (choć wcale nie radosne), trans oraz muzyka ilustracyjna i filmowa. Kompozycje Igora doceniła brytyjska wytwórnia Ninja Tune (pod jej szyldem ukazywały się płyty Skalpela), która wydała "Breslau", dzięki czemu album trafił za granice naszego kraju. To nie lada rekomendacja, a co ważniejsze, nienadmuchana - muzyka Igora jest po prostu bardzo dobra.

Zaczynali od bluesowych jam session w klubie Rura i innych wrocławskich lokalach, tam też spontanicznie powstawały ich pierwsze kompozycje i aranże.

Nazwa HooDoo Band pojawiła się w 2005 roku za sprawą gitarzysty Bartka Miarki, perkusisty Bartka Niebieleckiego i śpiewającego harmonijkarza Tomasza Nitribitta. Obecnie to wieloosobowy, doświadczony skład (są w nim m.in. muzycy mający na koncie współpracę z Carlosem Johnsonem, Wojtkiem Karolakiem, The Crackers, L.U.C-iem, Natural Dread Killaz i grupą Stare Dobre Małżeństwo oraz wokalistką Alicją Janosz), grający zarówno standardy, jak i własne kompozycje, oraz rasowa mieszanka bluesa, funky i soulu rodem z lat 70. Na dwupłytowym albumie (połowa to zapis koncertu w Studiu im. Agnieszki Osieckiej w radiowej "Trójce" z okazji polskiego Dnia Bluesa) znalazło się też miejsce na jazzowe i rockowe wstawki. Miłośników HooDoo Band przybywa w tempie lawinowym - ich debiutancka płyta pokryła się niedawno platyną. Fanem kapeli jest Jan Chojnacki, który rekomenduje album, dołączył do niego Wojciech Mann (recenzja w "Polityce"). Potężną bronią wrocławskiego składu są żywiołowe i niesamowicie profesjonalnie wykonywane koncerty, które czasem kończą się... tańcami publiczności na scenie.

Jurorzy będą mieli trudny orzech do zgryzienia, stając przed koniecznością wyboru spośród piątki nominowanych jednego zwycięzcy.

Mecenasem nagrody jest miasto Wrocław, kandydujące do Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Partnerem nagrody WARTO jest wspierająca młodych, wrocławskich twórców Grupa Archicom. Partnerem medialnym jest radio RAM.