Oławska powstała w latach 30. XIII wieku - wyznaczono wówczas centrum Wrocławia oraz sieć ulic. Wśród nich główny wylot na wschód. Z tym że do XV wieku początkowy odcinek, od Rynku do ulicy Szewskiej, nosił nazwę ul. Kuśnierskiej i był zagospodarowany przez przedstawicieli tego zawodu. Bogate mieszczaństwo zadbało, aby został wybrukowany.
Około lat 60. XIII wieku na wysokości obecnego kościoła św. Krzysztofa powstała brama, a w I połowie XIV wieku koło fosy powstała druga, zewnętrzna. W kolejnych wiekach dobudowywano do niej mury, wieże, barbakan, a potem powstały fortyfikacje, rozebrane w roku 1807. Podobnie jak niegdyś, także i dziś w tym miejscu (przy fosie) kończy się ta ulica.
Oławska - 1826 r. Fotopolska.eu
Parcele po obu stronach ulicy były rozdrobnione, do późnego średniowiecza dominowała zabudowa drewniana. Oławska słynęła w średniowieczu z karczem i zajazdów. Karczmarze zajmowali chętnie kamienice narożne, aby godło oznajmiające wyszynk piwa było widoczne z każdej strony. To w tamtejszym zajeździe Pod Złotą Gęsią zatrzymał się Fryderyk Chopin, gdy odwiedził Wrocław. Gościł też w pobliskiej karczmie Wianek Ruciany.
W XIX wieku w kamienicy Pod Złotą Koroną (narożnik Rynku i Oławskiej) mieścił się Skład Towarów Futrzanych Wincentego Auditora z futrami takich zwierząt jak: niedźwiadki, szopy, tumaki, elki, bobry, sobole. Kamienica przeszła także do historii wrocławskiej gastronomii, bo w 1801 roku kawiarnię otworzył tu Johann F. Pfeiffer. W wytworności mogła rywalizować z paryskimi, londyńskimi czy berlińskimi lokalami: dobra kuchnia, salon bilardowy, sala koncertowa, palarnia i czytelnia (książki i darmowa prasa dla gości stanowiły we Wrocławiu novum) przyciągały zamożną klientelę.
Pod koniec XIX wieku Oławska nabrała wielkomiejskiego charakteru, stając się ulicą eleganckich sklepów. Handlowano tu biżuterią, jedwabiami i konfekcją, książkami oraz artykułami delikatesowymi. Na Oławskiej otwierały swoje domy handlowe i towarowe renomowane firmy o zasięgu krajowym, a nawet światowym.
Niektóre z bogato zdobionych domów na Oławskiej zachowały się do dziś, część została przebudowana. Wiele, niestety, pogrzebała wojna. Nie ma już m.in. browaru Pod Czarnym Orłem (róg Oławskiej i Biskupiej), odwachu (strażnicy wojskowej), a także znajdujących się przy nim restauracji Fürstlich Tichauer oraz baru Zum Schultcheiss (koło fosy, gdzie znajduje się południowo-wschodnia część Galerii Dominikańskiej).
Cztery budynki mają dla tej ulicy szczególne znaczenie. W roku 1907 przy ul. Oławskiej 27-29 został otwarty dom handlowy Joulius Sckeyde Eisenwaren według projektu Hermanna Wachlicha. Po wojnie mieścił się w nim dom handlowy Łada, w którym sprzedawano sprzęt agd.
W roku 1908 obok powstał narożny budynek (u zbiegu obecnych Oławskiej i Ofiar Oświęcimskich); w latach 30. znajdowała się w nim wytwórnia kapeluszy. Zrujnowany podczas wojny, został odbudowany w roku 1966, ale niekompletnie. Dopiero w latach 1994-1998 dobudowano kolejne piętro na wzór przedwojennego oryginału. W budynku tym mieści się Urząd Statystyczny.
W latach 1927-1929 na rogu ulic Oławskiej i Szewskiej powstał dom towarowy Rudolfa Petersdorffa, działający jako Kameleon. Parę lat później, na początku lat 30. XX wieku, nieco dalej powstał kolejny dom towarowy marki odzieżowej C&A, zbudowany w stylu modernistycznym. Po wojnie mieściły się w nim Wrocławskie Zakłady Graficzne, obecnie jest Marks & Spencer.
Ulica Oławska. FOT. ŁUKASZ GIZA
Do połowy lat 70. ubiegłego wieku ulica Oławska, choć wąska, stanowiła ważny trakt komunikacyjny prowadzący z Rynku w kierunku ulicy Traugutta. Tory tramwajowe widoczne były jeszcze do czasu gruntownej przebudowy jezdni w latach 2005-2006. Zanim do niej doszło, ulica była bardzo zaniedbana. Kupcy narzekali, że trudno jest im tam utrzymać biznes. Właściciele systematycznie zamykali kolejne sklepy, bo brakowało klientów.
Przechodząc tamtędy, odnosiło się wrażenie, że ktoś o Oławskiej zapomniał. Wyglądała okropnie. Przechodniów straszyły drewniane rusztowania przy zniszczonej fasadzie kamienicy obok DH Kameleon i koszmarny oklejony reklamami budynek po Zakładach Graficznych.
Na Oławskiej kupić można było wszystko - począwszy od butów, bamboszy góralskich, zegarków, dywanów, mebli, porcelany, skończywszy na kryształach, które lata świetności mają już dawno za sobą. Większość witryn sklepowych pamiętała jeszcze czasy komuny. Podobnie jak architektura ulicy. Właśnie "przypadkowość" tamtejszych budynków wydawała się najbardziej szpecąca. Z jednej strony były tam piękne, choć często zaniedbane kamienice, z drugiej nibynowoczesne, a mało estetyczne baraki, takie jak delikatesy mięsne.
Pierwszym impulsem do zmian było otwarcie w 2001 roku Galerii Dominikańskiej. Ulica Oławska stała się popularnym traktem łączącym centrum handlowe z Rynkiem, a po modernizacji ulicy jednym z najbardziej uczęszczanych deptaków w mieście. Z czasem kamienice zostały wyremontowane. Przy Oławskiej otwarte zostały nowe sklepy, domy handlowe, restauracje, klub jazzowy i księgarnie.
MIECZYSŁAW MICHALAK
W miejsce blaszaka po delikatesach mięsnych powstał nowoczesny biurowiec. Pojawiły się klomby z zielenią i tryskająca spomiędzy płyt chodnikowych fontanna. Ustawione zostały ławki, latem restauratorzy otwierają ogródki. Przyjemnie się tamtędy spaceruje i spędza czas przy kawie lub piwie.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze