Artyści odmienili wrocławskie podwórka

Domek na drzewie, betonowa ławka, poduszkowy jeż... Czy to jest kultura?

Michał Bieńiek, kurator ESK 2016, pomysłodawca akcji "Wrocław. Wejście od podwórza":
- Oczywiście! Chodzi o kulturę spędzania czasu, bycia w relacji z otoczeniem. "Wejście od podwórza" ma przez działania artystyczne przełamywać bierność. Mieszkańcy mają wpływ na to, jak one wyglądają. Sztuka jest pretekstem do rozmowy.

Dlaczego działacie na podwórkach?

- Wchodzimy od strony niewidocznej, nieoficjalnej, chcemy działać nienachalnie. Wrocław jest miastem podwórek. Kwartały kamienic zajmują ogromną jego część. Często te obszary przez dziesięciolecia nie podlegały żadnej rewitalizacji. Działamy też na blokowiskach. Wybraliśmy dzielnice poza ścisłym centrum, interesujące ze względu na architekturę, historię, a mało znane nawet wrocławianom. Niektóre są owiane złą sławą. Zaprosiliśmy artystów spoza Wrocławia, bo patrzą na miasto świeżym okiem, zauważają rzeczy, które nam umykają.

Całą rozmowę możecie przeczytać tu

Na małym podwórku kamienicy przy ul. Kościuszki 160 postawiono Świetlik, czyli system lustrzanych powierzchni odbijający niebo. Podwórku kamienicy przy ul. Kościuszki 160 to klasyczna "studnia", a raczej studzienka - jest bardzo małe, głębokie, ściany są bardzo blisko siebie, przez co słońce tu praktycznie nie zagląda. Żeby zobaczyć niebo trzeba wychylić się mocno z okna i spojrzeć wysoko w górę. Artystka Joanna Piaścik chce zmienić tę sytuację - w sobotę, 22 października, ustawiła tam lustrzane powierzchnie w ten sposób, że odbijają się w nich chmury płynące nad dzielnicą. - Liczę, że dzięki temu mieszkańcy zatrzymają się chwilę, by popatrzeć na niebo u swoich stóp. Wierzę, że taki widok może poprawić komuś humor, spowodować, że lepiej zacznie dzień - mówiła twórczyni Świetlika.

MIECZYSŁAW MICHALAK

MIECZYSŁAW MICHALAK

Miedzy ulicami Reja, Sienkiewicza i Górnickiego na Ołbinie Karolina Breguła w ramach ESK postanowiła nakręcić serial. Do współpracy zaprosiła ona samych mieszkańców, którzy doskonale wcieli się w role. Każdy odcinek był napisany, nakrecony i zmontowany wciagu niecałych trzech dni. Powstawały dwa odcinki tygodniowo. Następnie na podwórku stworzono kino plenerowe, a widownia usiadła na górce. Całość wypadła świetnie. Więcej o tym projekcie możecie przeczytać w tym tekście.

KORNELIA GŁOWACKA-WOLF

KTO TAM - fragmenty from Karolina Bregula on Vimeo.

Skąd wielki dmuchany jeż wziął się na podwórku we Wrocławiu?

- Po mojej pierwszej wizycie na "trójkącie" pomyślałam, że gdyby scharakteryzować to miejsce i ludzi cechami jakiegoś zwierzęcia, to najbardziej przypominałoby mi jeża. Z pozoru sympatyczny, ale jak tylko zbliża się obcy, to wyciąga kolce w obronie i trzeba się napracować, żeby zdobyć jego zaufanie - mówi Iza Rutkowska, autorka projektu.

Uszyła zatem siedmiometrowego jeża, z którym każdy z "trójkąta" mógł się bawić i go przytulać. Jeż miał być pretekstem do wyciągnięcia ludzi na podwórko, do rozmów i snucia wspólnych planów.
- Bo poznając się, mogą zrobić więcej, a przede wszystkim przestaną żyć osobno - podkreśla Iza

Oprócz zabawy i zmiany podwórka z szarego na kolorowe, jeż, a właściwie działania, które się przy jego okazji odbywały bardzo zjednoczyły mieszkańców. Warsztaty artystyczne czy wycieczka dla dzieci do Kłodzka do schroniska dla jeży to tylko dwa przykłady pozytywnych aspektów projektu "Wrocław - wejście od podwórza"

TOMASZ PIETRZYK

TOMASZ PIETRZYK

TOMASZ PIETRZYK

W lipcu artyści, Cecylia Malik i Niedzielni, czyli Piotr Dziurdzia, Jakub Wesołowski i Bartolomeo Koczenasz zbudowali ? przy wsparciu samych mieszkańców ? ogólnodostępny domek na drzewie. Chyba najbardziej z tej budowli cieszyły się okoliczne dzieciaki. Dla nich od razu stała się on ulubionym miejscem do zabaw. Domek jest otwarty i mogą z niego korzystać także dorośli. Jest zbudowany na jesionie i nie ingeruje w rozwój drzewa. Został przygotowany przy współpracy z firmą budującą parki liniowe.

MIECZYSŁAW MICHALAK

- Mój syn nigdy wcześniej nie wychodził na podwórko. Nie miał do czego, bo plac to głównie parking, a w cieniu przesiadują głównie panowie przy piwach. Kiedy Kuba usłyszał o budowaniu domku na drzewie, nie mógł się doczekać. Przychodził pod drzewo codziennie - mówił podczas otwarcia Tomek Grzywaczewski. - Ta akcja pozwoliła się dzieciom najzwyczajniej spotkać i poznać. Teraz ma numery do kilku kolegów mieszkających obok. Już umawiają się na wspólną zabawę na zewnątrz.

- Najbardziej cieszy mnie to, ze bandzie dzieciaków zafundowaliśmy prawdziwą przygodę rodem z przeszłości. Przeżyły wakacje w mieście z dala od komputerów i konsoli - mówi Cecylia Malik z kolektywu Niedzielni z Krakowa. - A przede wszystkim mogły się poznać i zaprzyjaźnić.

Obok budowy domku odbyły się także działania animacyjne i warsztatowe dla mieszkańców podwórka, na którym powstał projekt.

MIECZYSŁAW MICHALAK

Joanna Rajkowska, urodzona w Bydgoszczy artystka, która na co dzień pracuje w Londynie i Nowogrodzie, postanowiła zmienić niszczejąca budynek trafostacji. Zbudowana w latach 30-tych XX w. stacja transformatorowa przy Niskich Łąkach została wyłączona z użytku w latach 90-tych. Przez lata w budynku zaczęły rządzić rośliny. Modernistyczna architektura powoli zarasta różnymi gatunkami. Artystka, przy wsparciu specjalistów z wielu obszarów, zasadziła w nim m.in. paprocie, bluszcze, bodziszki, mchy i trzmieliny oraz umieściła w donicach nasiona i sadzonki roślin ruderalnych, czyli zasiedlających podłoża zmienione przez człowieka.

www.wroclaw2016.pl

www.wroclaw2016.pl

Brudna i popisana wulgarnymi hasłami brama przejazdowa na osiedlu Huby została odmieniona w prawdziwe dzieło sztuki. Teraz każdego, kto wchodzi na podwórko przy Gajowej 44 od strony ul. Glinianej, wita pytanie: o czym marzysz? Ten napis na murze jest wstępem, bo dalej ściany bramy odmienia mural imitujący ażurową i delikatną koronkę.

TOMASZ PIETRZYK

- To moje kolejne pozytywne działanie w bramie, tu nazwałam je "Bramą do wszystkiego". Z jednej strony koronki są odniesieniem do pracy ręcznej, z drugiej sugestią czegoś delikatnego. Chciałam, by ludzie wchodzący na to podwórko zastanawiali się, o czym marzą. Bo marzyć trzeba, i trzeba samemu odmieniać świat na lepsze, nie czekając, aż ktoś inny to za nas zrobi.- mówiła autorka projektu, ukrywająca się pod pseudonimem NeSpoon.