1426 m n.p.m. Przy dobrej pogodzie widać stąd: Śnieżkę, Śleżę, Czarną Górę, Igliczną, Zieleniec, Góry Bystrzyckie i Orlickie, pasmo z Małym Śnieżnikiem, Stronie Śląskie i Jesenik. Panorama może być jeszcze lepsza, o ile na szczycie stanie wieża widokowa. 34-metrowy obiekt za 12 mln zł zamierza tu wybudować Związek Gmin Śnieżnickich.
Ale Śnieżnik to nie tylko szczyt, do którego prowadzi sześć szlaków, m.in. najstarszy ? czerwony z Długopola przez Międzygórze na Halę pod Śnieżnikiem, Żmijowiec, Czarną Górę i do Przełęczy Puchaczówka. Czy zielony, poprowadzony od strony Hali pod Śnieżnikiem, jak i z drugiej strony, od przełęczy Płoszczyna.
Żółty, ze Stronia Śląskiego, przez Kletno aż do Hali pod Śnieżnikiem, jest najpopularniejszy. Ze względu na Jaskinię Niedźwiedzią i znajdujące się w niej stalaktyty, stalagmity, stalagnaty, kaskady, kopuły, misy martwicowe i draperie naciekowe.
Ze szlaku spontanicznie wejść się tam jednak nie da. Bilety (w lecie: 25 zł normalny i 20 zł ulgowy) i zamawiać z wyprzedzeniem przez internet. Już dzisiaj Stroński Park Aktywności, który zarządza jaskinią, informuje, że do 12 sierpnia wejściówek już kupić nie można.
Dla rozczarowanych jest inna atrakcja. Mogą posiedzieć w Schronisku na Śnieżniku, serwującym czeskie piwo ?Opat? warzone w browarze Brumov i cieszyć się ze swojej kondycji. W 1871 r. księżna Marianna Orańska, która zdecydowała, że w tym miejscu zamiast fermy stanie gospoda turystyczna, została wniesiona tu w lektyce z Międzygórza.
Dla zupełnie wyczerpanych piechurów schronisko w stylu alpejskim oferuje 58 miejsc noclegowych w pokojach 2-, 4-, 6-, 8- i 10-osobowych. Ceny wahają się od 30 do 50 zł.
919 m n.p.m. 665 kamiennych schodów może odstraszać. To jednak tylko 665 schodów, które w 1804 roku położył tu ówczesny sołtys Karłowa Frantz Pabel, by ułatwić wędrówkę coraz chętniej pojawiającym się tu turystom. 14 lat wcześniej sołtys wprowadzał tu króla Fryderyka Wilhelma II wraz z dwoma księżniczkami, a potem wielkiego poetę niemieckiego Johanna Wolfganga von Goethego. W uznaniu dla Pabela król nominował go na królewskiego przewodnika i kasjera Szczelińca Wielkiego. Dlaczego kasjera? Za wejście na Szczeliniec i do gospody postawionej przez sołtysa już wtedy trzeba było płacić: 4 grosze srebrne wykładali dorośli, a dzieci i służący ? 2 grosze.
Warto wejść i pokonać kamienne schody. Droga z Karłowa na szczyt zajmuje jedynie 40 minut. Jest też krótsza trasa z Pasterki, która od drogi do przełęczy nie ma żadnych ułatwień: barierek, schodków, poręczy. Na przełęczy jednak łączy się ze schodami sołtysa Pabela.
Na 919 m n.p.m czeka nagroda. Widok na ziemię kłodzką, a także pasmo Sudetów wraz z Karkonoszami i naturalny labirynt skalny. Niektóre ze skał przypominają wielbłąda, słonia, wiewiórkę, małpę, psa, żółwia i sowę. Ciekawostką są dwie skały nazywane chybotkami: Kołyska Księżniczki Emilki oraz Serce Ducha Gór, które można poruszyć.
Turyści, którzy Szczeliniec zdobędą w pełnym słońcu i temperaturze powyżej 30 stopni powyżej zera, będą mogli tu odetchnąć. Śnieg w niektórych miejscach utrzymuje się tu jeszcze w lipcu.
Obowiązkowym punktem tej wycieczki jest wejście na najwyższy punkt Szczelińca - skałę zwaną Fotelem Pradziada, na którą wchodzi się po metalowych schodkach. Potem można zejść do schroniska, które rocznie odwiedza średnio 200 tys. turystów. Tu bigos z chlebem kosztuje 15 zł, zapiekanka - 10 zł, zaś kwaśnica - 11 zł.
Można również przenocować. Miejsc jest 38.
853 m n.p.m. Podziwiając Dolny Śląsk z okolicach Karłowa, nie można minąć Błędnych Skał. Ich urokowi w 2007 r. uległ Andrew Adamson, który kręcił tu kilka scen do swojego filmu 'Opowieści z Narnii: Książę Kaspian'.
Dojście do nich jest urozmaicone. Z Karłowa prowadzi czerwony szlak, z Pasterki ? zielony przez Pasterską Górę, Ostrą Górę do Skalnej Bramy. Ta trasa zajmie nam dwie godziny. Pierwsza 1,5 godziny.
Są też inne: ta z Kudowy-Zdroju prowadzi przez osiedle Czermne, gdzie zobaczyć można Kaplicę Czaszek, Pstrążnę - ze skansenem oraz przez Bukowinę Kłodzką.
W Błędnych Skałach, rozciągających się na powierzchni ok. 22 ha, czekają na nas labirynty szczelin i zaułków, czasem wąskich, czasem kilkunastometrowych. Wiele z tych skał ma własne nazwy np.: Skalne Siodło, Kurza Stopka, Labirynt, Tunel, Wielka Sala. W pobliżu Błędnych Skał znajduje się Głaz Trzech Krzyży.
Przejście tej wyjątkowej atrakcji zajmuje niecałą godzinę. Ale przy sprzyjającej pogodzie można zatrzymać się tu na dłużej.
Widoczne stąd są m.in. Szczeliniec Wielki i Mały, Broumovska Vrchovina, miejscowość Machov. Także Karkonosze.
1015 m n.p.m. 24 maja minęło dokładnie 110 lat, kiedy z inicjatywy Richarda Tamma, popularyzatora turystyki, w Górach Sowich otwarto wieżę widokową na Wielkiej Sowie. W pierwszym roku sprzedano 21 tys. kart wstępu, ale później wchodziło tu rocznie średnio 8,5 tys. turystów. Dzisiaj też jest co podziwiać. Panoramy rozciągają się od pasma Jeseników po Karkonosze i fragmenty Gór Izerskich, od Wzgórz Trzebnickich po Broumovske Steny. Widać stąd nawet wrocławski Sky Tower.
Ale nie tylko teraźniejszość i widoki są ciekawe. Turystę powinna zainteresować też historia wieży, która związana była z kultem pierwszego kanclerza Rzeszy Niemieckiej Otto von Bismarcka. Wieże jego imienia powstały jako efekt odezwy niemieckich studentów zakończonej konkursem 'Płomienie ku czci Bismarcka przez całe Niemcy'.
Takich wież w latach 1869-1934 powstało 240 na całym świecie. Nawet w...Tanzanii i Papui-Nowej Gwinei.
Po II wojnie światowej próbowano tej na Wielkiej Sowie zmienić patrona. Najpierw nadano jej imię generała Władysława Sikorskiego, a potem Mieczysława Orłowicza. Nie przyjęły się.
Warto się do wieży dostać żółtym szlakiem z Kamionek lub z Walimia, niebieskim z Przełęczy Walimskiej lub zielonym - z Sokolca przez schronisko Sowa.
Wieża, która ma 25 metrów wysokości, czynna jest każdy dzień tygodnia od 9.30 do 19 od 1 maja do 31 października. Trzeba kupić bilet - 6 zł kosztuje wejściówka normalna, ulgowa - 3 zł.
Na trasie do Wielkiej Sowy napotkamy dwa schroniska: Sowa, oddalone od szczytu o ok. 15 minut, oraz Orzeł, które powstało w 1931, z inicjatywy mistrza krawieckiego Juliusa Dintera. Schronisko informuje, że od 1968 r. obiekt znajduje się nieprzerwanie w rękach państwa Dominiaków. Najpierw byli ajentami, a od 1992 r. już jako właściciele goszczą tu turystów.
718 m n.p.m. Nazywana Śląskim Olimpem, od zawsze cieszyła się dużą popularnością wśród mieszkańców Dolnego Śląska. To obowiązkowy szczyt do zdobycia dla miłośników górskich wędrówek.
W starożytności miejsce kultu, w którym oddawano cześć bóstwu słonecznemu, drzewom, źródłom, księżycowi i gwiazdom, a nawet deszczom, burzom i wiatrowi.
Pamiątkami dawnych wierzeń są tu kamienne wały i rzeźby kultowe (datowane na 700-400 lat p.n.e.), m.in. znany miś ślężański, który na chwilę stał się turystycznym logo Dolnego Śląska, Panna z rybą czy znajdujące się już u podnóża Ślęży, w Sobótce, Grzyb i Mnich.
Ślęża jest dzisiaj rezerwatem krajobrazowo-geologiczno-archeologicznym. Chronione są tu zabytki historyczne (poza rzeźbami kultowymi, także m.in. murowany XIX-wieczny kościół, położone obok niego ruiny zameczku z XIV w., resztki murów zbudowanych ze skały magmowej i schronisko z 1908 r.). A także przyroda: buki, jawory i wiązy oraz runo leśne z gatunkami częściowo chronionymi, jak kopytnik pospolity czy marzanka wonna. Są tu również rzadkie gatunki porostów, mchów i wątrobowców.
Na Ślężę prowadzi kilka szlaków, m.in. z Sobótki obok Sanktuarium św. Anny, z Łagiewnik przez Wzgórza Oleszeńskie, a od Świdnicy przez Wzgórza Kiełczyńskie.
936 m n.p.m. Bardziej od Waligóry Dolnoślązakom znane jest schronisko Andrzejówka. - Warto tu zaglądać także poza weekendem czy sezonem, kiedy Andrzejówka pozbawiona tłumu 'spacerowiczów w szpilkach' lub narciarzy, tchnie 'górską nostalgią'. Wtedy można tu spotkać 'górskich wyjadaczy' snujących swoje opowieści nad kubkiem herbaty. Wdychając delikatny zapach starych drewnianych belek, poczuć dawną atmosferę górskich wędrówek - zachęca do odwiedzin przewodnik sudecki Marcin Fila.
Andrzejówka znajduje się bowiem przy Przełęczy Trzech Dolin pod szczytem Waligóry w Górach Suchych. W 1936 przez dwa tygodnie mieszkała tu królowa holenderska Wilhelmina z córką księżną Julianą.
Z Andrzejówki blisko jest do Waligóry. Nie ma tu niestety drewnianej wieży widokowej, bo po wojnie została rozebrana, ale wejść tu koniecznie trzeba. Dostaniemy się tu niebieskim szlakiem z przełęczy Trzech Dolin do Sokołowska przez Suchawę i żółtym szlakiem z Przełęczy Trzech Dolin przez ruiny zamku Radosno.
Tu warto zatrzymać się na chwilę, bo pamiętają one jeszcze czasy Bolka I, księcia świdnicko-jaworskiego i te, kiedy w XV wieku był siedzibą rycerzy rabusiów.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze