David Gilmour na ESK 2016: sylwetka artysty, ciekawostki, regulamin imprezy

Urodzony w 1946 w Cambridge Gilmour przygodę z gitarą zaczął w swoje trzynaste urodziny, gdy dostał instrument w prezencie od sąsiadów. Potem, gdy musiał się usamodzielnić (rodzice wyjechali do Stanów Zjednoczonych), zdecydował się postawić na muzykę: grał w lokalnych pubach z różnymi zespołami. W 1962 roku znalazł się w składzie formacji Joker's Wild. Stawiali na taneczne, rockowe i soulowe przeboje, nagrali mini-album zawierający pięć utworów. Zagrali nawet kilka koncertów w Stanach Zjednoczonych, jednak grupa nie miała przyszłości, kwestią czasu był jej koniec. Aby się utrzymać Gilmour pracował także jako model.

Z Rogerem "Sydem" Barrettem, późniejszym frontmanem Pink Floyd, znał się od czasów szkolnych, udzielał mu nawet lekcji gry na gitarze. Razem też grali m.in. przeboje The Beatles na ulicach francuskich i hiszpańskich miast.

Do Pink Floyd dołączył pod koniec 1967 roku, objął stanowisko wokalisty i gitarzysty. Zastąpił mającego problemy psychiczne Barretta najpierw na koncertach, potem już znalazł się w składzie zespołu na stałe. Pierwszym albumem, który nagrali razem był "A Saucerful of Secrets" z 1967 roku, drugi krążek w dyskografii formacji. Udzielał się na nim głównie jako wokalista, ale tez śpiewał i grał na kazoo.

Szybko stał się - obok Rogera Watersa - postacią dominującą w grupie: jest między innymi współautorem kilku numerów z albumu "The Dark Side of The Moon" i słynnego "Wish You Were Here". Jest też współautorem utworu "Comfortably Numb" z genialnymi partiami gitary. W 1985 roku, po opuszczeniu przez Watersa Pink Floyd, Gilmour stał się liderem składu odpowiedzialnym za działalność formacji w późniejszych latach i za większość kompozycji na wydanych potem trzech albumach grupy. Mowa o krążkach "A Momentary Lapse of Reason", słynnym "The Division Bell" oraz definitywnie kończącym działalność grupy "The Endless River" z 2014 roku.

Właśnie z Pink Floyd muzyk w 1996 roku trafił do słynnego Rock and Roll Hall of Fame.

Wydał cztery solowe płyty. Pierwsza, zatytułowana po prostu "David Gilmour", ukazała się jeszcze w "złotej erze Pink Floyd", czyli w roku 1978. Kolejna, czyli "About Face" z 1984 roku była poniekąd odtrutką po wydanej przez jego macierzysta formacje rok wcześniej "The Final Cut", która to nie zachwyciła tak bardzo części fanów i krytyków, ale przede wszystkim jej twórców. Szczególny jest jego trzeci album solowy, "On An Island" z 2006 roku: wydany został w 60. urodziny Gilmoura, autorem orkiestracji do utworów był Zbigniew Preisner, w nagraniu wzięli udział m.in. Richard Wright i pianista jazzowy Leszek Możdżer. Kilka miesięcy po premierze płyty muzyk wystąpił w Stoczni Gdańskiej w towarzystwie orkiestry Filharmonii Bałtyckiej pod batutą Preisnera, zagrali z nim także Wright, Phil Manzanera i Możdżer. Zagrali z okazji obchodów 26-lecia powstania Solidarności. Całość została wydana dwa lata potem na koncertowym albumie "Live in Gdańsk".

Ogromna jest też lista artystów, z którymi współpracował Gilmour. Grace Jones, Tom Jones, Elton John, B.B. King, Paul McCartney, John Lennon, Bob Dylan, The Who to tylko ci nieliczni.

Gilmour ma liczący setki sztuk zbiór gitar. Jedna z nich to czarny Startocaster firmy Fender, kwintesencja brzmienia Pink Floyd. Kupił ją w 1970 roku w Nowym Yorku, gdy ukradziono mu poprzednią. To na niej wyczarował dźwięki m.in. w "Money", "Time", "Shine on You Crazy Diamond" i "Comfortably Numb". - Moja technika jest chwilami zabawna. Opracowałem elementy, które są dla mnie użyteczne. Nigdy nie będę bardzo szybkim gitarzystą. Nie wiem, co powiedzieć o moim stylu, ale zawsze jest w nim melodyczna intencja - mówi Gilmour, którego wielką inspiracją był Jimi Hendrix.

Firma Fender oferuje repliki jego słynnej gitary, odwzorowana jest na nich każda rysa z oryginału i każde przetarcie na progach. Powstała nawet książka "The Black Strat" Phila Taylora, biografia słynnego instrumentu. W 2001 roku Gilmour został wybrany najlepszym gitarzystą rockowym wschodniej Anglii w zestawieniu "Total Guitar Magazine".

Nad swoimi pomysłami muzyk pracuje w studiu nagrań stworzonym na... łodzi. To zabytek z 1911 roku, nazywa się "Astoria. - Spędziłem wiele czasu w studiach bez okien, bez naturalnego światła. Chcę pracować w pomieszczeniu, które nie tylko ma okna, ale też piękny widok za nimi - to muzyk mówi o tej decyzji.

Muzyk jest odpowiedzialny za debiut i sukces wokalistki Kate Bush. Poznał ją jako nastolatkę piszącą własne piosenki i przedstawił dziewczynę producentom z wytwórni EMI. Pomógł też sfinansować nagranie pierwszych piosenek artystki, konsekwencją tego był jej debiutancki album "The Kick Inside" i trwająca do dziś kariera wokalistki. Pomógł też w karierze Sam Brown i pracował oraz nagrywał z The Liberty Chior, w którym w ramach resocjalizacji śpiewają byli więźniowie. Poznał go przez swojego pasierba, który trafił na kilka miesięcy do więzienia.

Gdy w 2005 roku grupa Pink Floyd wystąpiła w Londynie, po raz pierwszy od jedenastu lat na żywo, na charytatywnym koncercie Live 8, wzrosła bardzo sprzedaż ich płyty "Echoes - The Best Of Pink Floyd". Gilmour przekazał wszystkie swoje dochody z tego tytułu na cele charytatywne związane z własnie Live 8. Dwa lata wcześniej przeznaczył ponad 3,5 mln funtów ze sprzedaży swojego domu w słynnej londyńskiej dzielnicy Notting Hill fundacji Crisis, która opiekuje się bezdomnymi.

Jego działalność charytatywną oraz oczywiście artystyczną doceniła w 2013 roku Królowa Elżbieta II. Uhonorowała Gilmoura tytułem Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego.

Muzyk był żonaty dwa razy. Jego pierwsza żona Virginia "Ginger" Hasenbein urodziła mu czwórkę dzieci, razem byli przez blisko dwie dekady. Z pisarką i autorką tekstów piosenek Polly Samson (na zdjęciu) muzyk ma troje dzieci, adoptował też jej syna z poprzedniego związku. Mieszkają w Brighton, mają też dom w hrabstwie Sussex (podobno Gilmour całkiem nieźle gotuje). Gitarzysta jest też chrzestnym australijskiej aktorki Naomi Watts, córki zmarłego akustyka zespołu Pink Floyd Petera Wattsa. Gilmour kocha latać, ma własny samolot i jest licencjonowanym pilotem. Dzięki tej pasji napisał utwór "Learning To Fly" z płyty "A Momentary Lapse of Reason" Pink Floyd. Jest też fanem piłki nożnej, szczególnie mocno kibicuje londyńskiemu klubowi Arsenal.

Ma na koncie sporo nagród i wyróżnień. Prócz tego od królowej ma też honorowy tytuł doktora Anglia Ruskin University w Cambridge, nagrodę The Ivors przyznawaną przez Brytyjską Akademię Kompozytorów i Tekstopisarzy oraz Q Award popularnego magazynu muzycznego "Q Magazine". Tę ostatnią zadedykował zmarłemu w 2008 roku Richardowi Wrightowi z Pink Floyd.

Koncert Gilmoura to jedno z ważniejszych wydarzeń muzycznej odsłony ESK. Artysta wylądował w stolicy Dolnego Sląska w środę, 22 czerwca, po południu. Prosto z lotniska udał się do jednego z dwóch pięciogwiazdkowych hoteli stojących w samym centrum miasta. Niestety, nie odbyły się żadne spotkania z fanami czy dziennikarzami. - Kontrakt Gilmoura jest bardzo restrykcyjny, a jego management bardzo dba o jego prywatność - tłumaczył Arkadiusz Förster z biura prasowego ESK. Wiadomo tylko, że ma swojego kucharza.

Większość jego pobytu we Wrocławiu wypełniły czwartkowa i piątkowa próby do sobotniego koncertu. Wraz z nim zagra orkiestra Narodowego Forum Muzyki pod dyrekcją Zbigniewa Preisnera. Wieczór otworzy muzycznie gość specjalny koncertu, czyli pianista jazzowy Leszek Możdżer.

Wrocławski koncert zaczyna trasę "Rattle That Lock", w jej ramach muzyk zagra m.in. w Pompejach. Tam, w ruinach miasta zniszczonego przez wybuch Wezuwiusza, prawie pół wieku temu Pink Floyd nakręcili słynny koncert bez widzów. Teraz Gilmour zagra tam z publicznością. Będzie to pierwszy występ w Pompejach od czasów walk gladiatorów.

Na Placu Wolności stanęła sceno o wysokości ośmiopiętrowego budynku, jest szeroka na prawie 40 metrów. Musi pomieścić unieść ponad 20 ton sprzętu. Elementy oświetlenia ważą łącznie 15 ton, aparatura nagłaśniająca to kolejne siedem. Do transportu tego wszystkiego potrzebne jest aż dwadzieścia pięć tirów. Scena przystosowana jest też na burze i gwałtowny wiatr: jeśli będzie trzeba, to sprzęt zawieszony u góry będzie opuszczony, a boczne i tylne kotary zdjęte. Oczywiście jest to równoznaczne z przerwaniem występu.

Nad muzykami zawieszony jest olbrzymi, okrągły ekran. - To jeden z ulubionych elementów wystroju sceny Gilmoura już od czasów Pink Floyd - mówi Stefan Perskiewicz odpowiedzialny za techniczne rzeczy przy produkcji koncertu. Pracował także przy występie Gilmoura w Gdańsku w 2006 roku. Jego zdaniem miejsce wrocławskiego występu muzyka jest łatwe do nagłośnienia, ale ma inne "kruczki": - Pod nami jest parking, więc trzeba było zastosować specjalne panele, które powodują rozłożenie nacisku punktów nośnych konstrukcji na wiele metrów kwadratowych powierzchni.

Cały koncert będzie filmowany przez reżysera filmów muzycznych, dokumentalistę i autora okładek płyt grupy Pink Floyd, Aubreya "Po" Powella.

W sobotę już o godz. 18 na Świdnickiej na odcinku od kościoła Bożego Ciała do hotelu Monopol zostanie wstrzymany ruch samochodowy. Godzinę później otwarte zostaną bramki, będzie ich około czterdziestu, ustawione są od ulicy Zamkowej i Świdnickiej. Posiadacze biletów Golden Circle EE będą mieli wejście też od fosy. Po wejściu należy w specjalnych punktach odebrać opaski w odpowiednich kolorach, które uprawniają do wejścia do odpowiedniej strefy.

Nie można będzie wnosić przedmiotów niebezpiecznych, materiałów wybuchowych i pojemników do rozpylania gazów i farb. Nie powinniśmy mieć przy sobie drzewców do flag i transparentów, a nawet parasoli, urządzeń laserowych, ale też butelek, kubków, dzbanów i puszek z twardego materiału. W regulaminie jest zapis o zakazie wnoszenia rzeczy, które można wykorzystać do zmiany wyglądu - chodzi głównie o kominiarki - i o nie wnoszeniu źródeł dużego hałasu (m.in. syren i wuwuzeli). Ochrona będzie odsyłać do depozytu osoby z profesjonalnymi aparatami fotograficznymi, kamerami, pudłami, torbami i innymi przedmiotami większymi niż 25 x 25 x 25 cm, ma też prawo przeglądnąć nam zawartość bagażu i odzieży.

Będzie winda i podest dla niepełnosprawnych, strefa gastronomiczna (w której płacić będzie można tylko gotówką), a w godz. 1-2.30 dodatkowe kursy autobusów nocnych linii 241, 243, 245, 246, 247, 249, 251, 253 i 255.

- Idąc na koncert Davida Gilmoura ubierzmy się w żółte sukienki. Dzięki temu stworzymy niepowtarzalny klimat, poczujemy się wyjątkowo, gdy David zaśpiewa "The Girl In The Yellow Dress" i zrobimy mu świetną niespodziankę - tak pisze na stronie wydarzenia "W żółtej sukience dla Davida" na Facebooku jego inicjatorka.

To Katarzyna Dudziak z Krakowa, wielka fanka Pink Floyd i oczywiście Davida Gilmoura. Zainspirował ją utwór "The Girl In The Yellow Dress" z nowego albumu "Rattle That Lock". W animowanym klipie do tej piosenki widać "dziewczynę w żółtej sukience", w podobnej wystąpiła też kiedyś Polly Samson, żona Gilmoura. Pani Katarzyna postanowiła namówić fanki do przyjścia na wrocławski koncert w takim właśnie stroju.

Koncert zacznie się o godz. 21 występem Leszka Możdżera. Gilmour, jego zespół i orkiestra zaczną grać o godz. 21.45. Wtedy też ruszy transmisja w TVP2. Po niej, o godz. 23, zobaczymy wywiad z Davidem Gilmourem. Drugą część koncertu o godz. 23.10 pokaże TVP Rozrywka

Bilety na imprezę rozeszły się błyskawicznie. Jednak problemy z wejściem na teren imprezy mogą ci, którzy kupili wejściówki z "drugiej ręki". Chodzi o te zakupione przez internet, które potem należało wydrukować. Do organizatorów doszły informacje o tym, że te właśnie wejściówki są kserowane i odsprzedawane wiele razy. Kod paskowy na każdym bilecie jest kodem unikatowym, co oznacza, że sczytany może być tylko raz. Jeśli więc w sprzedaży pojawiło się kilka biletów z tym samym kodem, to na koncert wejdzie tylko pierwsza osoba z tak oznaczonym biletem. Każda kolejna dowie się, że ktoś z jej wejściówką jest już na terenie imprezy i nie będzie wpuszczona przez bramki.

- Niestety, nie mieliśmy żadnego wpływu na ten proceder wielokrotnego odsprzedawania - mówi Arkadiusz Förster z biura prasowego ESK - Ostrzegaliśmy cały czas przed kupowaniem biletów z niepewnego źródła. Podkreślaliśmy, że jeśli już ktoś nabywa bilet z "drugiej ręki", to niech domaga się wersji "kartonikowej", czyli fizycznej wejściówki. Tylko taka, w przypadku zakupu od kogoś, daje stuprocentową pewność wejścia na koncert.