Jerzy Ficowski, zapytany kiedyś przez dziennikarza, kim właściwie jest, bo jedni mówią, że Żydem, inni, że Cyganem, odpowiedział: 'Zawsze tym, kogo biją, jak biją Żydów - jestem Żydem, jak Cyganów 'Cyganem'.
Całkowicie się z nim zgadzam i dziś jestem tym spalonym Żydem na rynku we Wrocławiu. Najbardziej niebezpieczna jest w tej sytuacji bierność ludzi i władz miasta. Bardzo pasuje do tej sytuacji wiersz 'Kiedy przyszli po Żydów...' napisany w Dachau w 1942 roku przez Martina Niemöllera, pastora protestanckiego, który przeciwstawiał się nazistom, za co spędził siedem lat w obozach koncentracyjnych.
'Kiedy przyszli po Żydów, nie protestowałem. Nie byłem przecież Żydem.
Kiedy przyszli po komunistów, nie protestowałem. Nie byłem przecież komunistą.
Kiedy przyszli po socjaldemokratów, nie protestowałem. Nie byłem przecież socjaldemokratą.
Kiedy przyszli po związkowców, nie protestowałem. Nie byłem przecież związkowcem.
Kiedy przyszli po mnie, nikt nie protestował. Nikogo już nie było".
To jest jak siarczysty policzek, policzek mało, uderzenie otwartą ręką w twarz. Piecze. Palę się razem z tą kukłą, ze wstydu. I jednocześnie łapię się na tym, że moja nienawiść do nich jest jeszcze większa niż ichnia do Żydów. Którzy to, a jakże, finansują Państwo Islamskie. Nachlani takimi głupotami, bekają teraz na mnie swoim Bogiem, Honorem i Ojczyzną.
Dożyć takiego czasu, w którym takie właśnie kwiaty polskie siedzą w rezerwacie, a ja oprowadzam po nim wycieczki szkolne. Oni spychają mnie na pozycję zwolennika apartheidu, tak, ja, polski inteligent, opowiadam się powoli za system ścisłej segregacji takiej właśnie odmiany polskiego ludu.
Dożyć takiej Polski, która zadzwoniłaby do nich i powiedziała: halo, Polska z drugiej strony. Ja nie chcę takich Polaków. Swędzicie mnie. Ja już miałam takie hemoroidy, więc albo wypalę was laserem, albo wypierdalajcie ze mnie dobrowolnie.
Nasi biskupi już dawno i w sposób niezwykle czytelny dali jasny przekaz, że antysemityzm jest grzechem ciężkim. Nie trzeba być jednak osobą wierzącą, by wiedzieć, że tego typu demonstracje są godne potępienia. Z katolicką wiarą nie mają nic wspólnego.
Myślałam, że nie rozumiem po polsku, jednak, niestety, to wydarzyło się we Wrocławiu naprawdę. Ci, co manifestowali w rynku, chcą stworzyć osobną planetę, odwołują się do zbrodniczej przeszłości, sieją nienawiść rasową i, co najgorsze, nikt na to nie reaguje.
To się działo w sercu miasta, pod oknami prezydenta: pytam, od czego są służby? Od czego władze? Nie wolno przymykać oczu na łamanie prawa. Oni nie mogą czuć się bezkarni, bo będą posuwać się dalej.
Teraz palą kukły, potem książki, a następnie nas!
Gdybym miał o tym wydarzeniu powiedzieć coś szczerze, to nie nadawałoby się to do druku. Spróbuję zatem jako pedagog. Uczenie się to proces, który odbywa się nie tylko w szkole, ale także w społeczeństwie. Zatem uczestnicy tej manifestacji gdzieś musieli się takich zachowań nauczyć, one nie wzięły się z niczego. Sądzę, że w tym przypadku największe znaczenie dla kształtowania podobnych postaw ma publiczna debata, w której biorą udział politycy. To oni kształtują opinie i mają duży wpływ na życie społeczne.
Nie wiem, co mogę powiedzieć. Brakuje mi słów. To ohyda, perfidia, działanie noszące znamiona faszyzmu. Jeśli powiem, że takie sytuacje nie licują z przyzwoitością, uczciwością, że są obrzydliwe i chamskie, to pewnie i tak nie nazwę tego właściwie. Jako mieszkaniec Wrocławia oczekuję od wymiaru sprawiedliwości, np. policji, szybkiej reakcji. Nie wyobrażam sobie, że w samym centrum miasta można dokonać takiej rzeczy i nie być ukaranym. To się musi stać.
Z Anną Smolar pracujemy obecnie nad 'Dybukiem' dla Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Obok samej pracy z aktorami odbyły się również warsztaty z młodzieżą. Rozmawialiśmy o tzw. Innym, Obcym, no i o Żydach. Okazało się, że temat żydowski jest tematem nieobecnym. Młodzież nie wie nic ponad garść stereotypów. Nie wie, ale chce się dowiedzieć. Myślałem, że taki stan dość dobrze oddaje sytuację w Polsce: stereotypy plus (słabszy lub silniejszy) antysemityzm.
Tymczasem na wrocławskim rynku młodzież spod znaku ONR i Młodzieży Wszechpolskiej spaliła kukłę Żyda, a zatem wydarzyło się to, co pozwoliło na eksterminację Żydów w czasie II wojny światowej. Żyd znowu stał się symbolicznym Innym, kimś, kogo należy zabić. A wszystkiemu przyglądała się policja.
Brak reakcji wydaje się zdumiewający. Polska brunatnieje, a z Polską brunatnieje Wrocław. Czy taka ma być Europejska Stolica Kultury? Toż to będzie raczej Polska Twierdza Nienawiści. Przeciętny obywatel oczywiście może się bać bandy wygolonych byczków, tak jak boi się uchodźców, władze jednak bać się nie mogą. To nie uchodźcy nam wszystkim zagrażają, ale chłopcy palący kukłę Żyda. Kolejny krok to spalenie człowieka. Czy tego chce Wrocław? Głowa w piasek i umywanie rąk? Czy Wrocław chce przyciągać turystów hasłem: 'Spal sobie Żyda na rynku. Ochrona policji w cenie wydarzenia'?
Przychodzi mi do głowy jedno słowo - wstyd.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze