BuskerBus. Artyści uliczni z całego świata już we Wrocławiu

Nowozelandczyk Zachary Washer przyciągnął chyba największą publiczność. Łykał ogień i wykonywał akrobacje z gigantycznym kołem hula-hop. Ale najbardziej widownia pokochała go chyba za świetne poczucie humoru.

Porozumiał się nawet z dziećmi, które nie mówią po angielsku.

eb

Dorothea Hegeduess z mężem Bogusławem grają na ulicach muzykę klezmerską. Ona na klarnecie, a on na mandolinie lub gitarze. Pomieszkują w Polsce, na wsi w Wielkopolsce, ale przez cały rok podróżują po Europie.

Dorthea mieszkała od dziecka w różnych krajach świata, ale w Polsce czuje korzenie babki i prababki. Podobno nigdzie indziej publiczność nie reaguje na muzykę klezmerską tak, jak we Wrocławiu. Bo tutaj wielu mieszkańców i turystów rozpoznaje charakterystyczne rytmy, zatrzymuje się, chce porozmawiać. Interesuje ich historia.

- Całkiem inaczej jest np. w Poznaniu. Tam najwięcej jest młodych osób, które tej muzyki nie kojarzą - wyjaśnia Dorothea. Żeby było trudniej, klezmeski duet gra głównie taką muzykę, którą trudno już gdziekolwiek usłyszeć. Nauczyła się jej w dzieciństwie i nadal gra, choć podejrzewa, że nie przetrwała już na żadnym nagraniu.

We Wrocławiu gościnnie do pary dołączyła skrzypaczka Katarzyna Kapela Timingeriu, uczennica muzyków. We Wrocławiu gra we własnym zespole Kapela Timingeriu, razem z Ewą Timingeriu, Wojciechem Nekandą-Trepką, Jędrzejem Kuzielą i Mikołajem Nowickim

eb

To wyjątkowy duet, Duńczyk i Meksykanin, który nad wspólną muzyką pracują na różnych kontynentach. Ricardo Rosh nagrywa na przykład kawałek na gitarze, a potem przesyła go do Danii, do Henrika Jespersena. Ten dogrywa swoją część na elektronicznym flecie i odsyła do kolegi w Meksyku, który szlifuje utwór. Nad repertuarem pracują tak już od pięciu lat, gdy spotkali się w Ameryce Łacińskiej i zagrali wspólnie na jam session.

Rok później Jesperson namówił Rosha na przyjazd do Wrocławia, gdzie pierwszy raz zagrali razem na ulicy. Ale Henrik jest w branży od dawna - już od 30 lat. We Wrocławiu gra teraz po raz ósmy. Drugi raz towarzyszy mu tu Ricardo.

Co grają? Sami nie potrafią do końca określić swojego stylu. Mówią: world music, muzyka eksperymentalna i instrumentalna. Ale podczas występów improwizują.

eb

Henrik Polskę uwielbia. - Kiedyś grałem w Krakowie. Wokół zgromadziła się grupa ludzi, którzy słuchali, jak gram. Podeszli do mnie policjanci. Chyba chcieli, żebym przestał grać, ale wtedy ludzie z publiczności zareagowali. Porozmawiali z policjantami, a oni odwrócili się i poszli. Nie spodziewałem się tego. To była jedna z najpiękniejszych chwil, jakie przeżyłem - opowiada Henrik. - Polacy to bardzo silny naród - dodaje.

Z Hiszpanii przyjechali Wenezuelczycy Xenia i Fernando, a na scenie Dj Capuzzi & Senorita X. Mówią, że ich pokaz zrobiony jest z miłości. Ona stepuje, a on robi sztuczki z diablo. Razem dają też pokazy akrobatyczne i cyrkowe. Na 'scenie' jest ich pełno: biegają, krzyczą i rozmawiają z publicznością.

eb

Poznali się osiem lat temu, w szkole cyrkowej. Zaiskrzyło i po kilku latach wzięli ślub. Teraz mieszkają w Santago de Compostella, ale, jak to artyści uliczni, cały czas podróżują po Europie. Byli już m.in. w Niemczech, Austrii, Anglii, Serbii i Szwajcarii.

Do Polski przyjechali pierwszy raz i mówią, że nasza publiczność ich zachwyciła. - W innych miastach też traktują nas z szacunkiem, ale ludzie często trzymają się na dystans. A Polacy chcą bawić się razem z nami - mówi Xenia.

Brytyjczyk Philip Fairweather z Exeter śpiewa na Rynku armie operowe, piosenki z musicali i jazzowe kawałki. Jest tu co roku już od 16 lat. Po kilku edycjach Wrocław spodobał mu się tak bardzo, że się tu przeniósł.

eb

Przez większość czasu i tak jest jednak w trasie - występuje na ulicach wielu innych europejskich miast. Przez większość czasu da się z tego zarobić na życie. A w tych gorszych miesiącach? We Wrocławiu łatwo można znaleźć dodatkową pracę, na przykład przy tłumaczeniach czy korektach.

Wrocław nadal ceni najbardziej. - W wielu miejscach festiwale są skomercjalizowane. Co roku występują te same osoby, które nie są do końca amatorami, a nie są związani z ulicą. Mają też już ugruntowaną pozycję w biznesie. A tutaj to nie konkurs. Każdy ma szansę wystąpić - mówi Philip.