Nędza, Wiewiórka, Całowanie. Czego to nazwy i skąd się wzięły? [PRZEGLĄD]

Wieś w województwie warmińsko-mazurskim, niedaleko jeziora Mokre. Mieszka w niej ok. 150 osób.

Nazwa wzięła się od zgonu bydła do wodopoju nad jeziorem Mokrym.

Miejscowość jest ciekawym miejscem dla turystów. Poza jeziorem mamy tam galerię ludzkich rzeźby, a nieopodal Zgonu znajduje się również rezerwat przyrody Czaplisko-Ławny Lasek oraz pomnik przyrody 'Zakochana Para' i 'Królewska Sosna' oraz 'Dąb nad Mukrem'.

Wieś w powiecie raciborskim, siedziba gminy. Mieszkają tam ponad 3 tysiące ludzi.

W Nędzy znajduje się kilka zabytków - m.in. neobarokowy kościół z 1908 roku, dawny żeński dom klasztorny, przerobiony na przedszkole, stacja kolei z 1902 roku czy Krzyż Boża Męka.

Przez stację Nędza jeżdżą pociągi do Raciborza, Kędzierzyna-Koźla i Rybnika.

Według legendy, miejscowe tereny wizytował kiedyś pewien książę i trafił do chatki ubogiego rybaka, który poczęstował go chlebem i wodą. Wychodząc książę miał rzec 'O nędzo, nędzo'.

Wieś na Opolszczyźnie, 29 kilometrów od Opole. Znajdują się tam m.in. Regionalna Rada Parafialna, kaplica poległych w I wojnie światowej i ogród botaniczny.

W Zagwiździu mieszka ponad 800 osób.

Nazwę Zegwizd można znaleźć już w źródłach z 1309 roku. Później używano nazwy Szegwisz i Segwiźdź. Było to określenie prześmiewcze, jako dalekiego miejsca, gdzie gwiżdże wiatr.

Wieś w województwie mazowieckim, w gminie Naruszewo. Są tam pozostałości parku z XIX wieku, a niedaleko także starego grodu.

Geneza nazwy nie jest nigdzie dokładnie wyjaśniona.

Wieś w województwie śląskim, w powiecie gliwickim. Ma ponad 400 mieszkańców. Znajdują się w niej dwa ciekawe zabytki: Kościół Wszystkich Świętych i krzyż na cześć króla Krzywoustego.

Nazwa wzięła się od miejsca, gdzie mieszkają osierocone dzieci.

Miejscowość w południowej części Pomorza, w powiecie chojnickim, w Borach Tucholskich.

Nazwa wzięła się od nazwiska niemieckiego właściciela karczmy, która kiedyś tam funkcjonowała. Według legend, ów właściciel był zwyrodnialcem, który okradał i mordował swoich gości, a ich zwłoki wykorzystywał do tworzenia potraw.

W Polsce są trzy miejscowości o tej nazwie. Pierwsza leży w gminie Węgorzewo, druga w gminie Gołdap, a trzecia w gminie Ełk. Wszystkie należą do województwa warmińsko-mazurskiego i mieszka w nich poniżej 100 osób.

Geneza powstania nazwy nie jest dokładnie wyjaśniona.

Wieś w powiecie dębickim, w województwie Podkarpackim. Jest to siedziba rzymskokatolickiej parafii św. Maksymiliana Kolbego. Zachowały się tam relikty dawnego dworu obronnego, w którym zmarł hetman koronny Jan Tarnowski.

Geneza nazwy nie jest wyjaśniona.

Do 1999 roku była to miejscowość Biały Kał. Potem, na skutek sprzeciwu mieszkańców, nazwę lekko zmodyfikowano. Wieś lezy w powiecie rawickim, w gminie Pakosław. Ma ok. 150 mieszkańców.

W XIX wieku należał do włości księcia Pignatellego.

Miejscowość położona w województwie podlaskim, w gminie Siemiatycze.

W XV wieku wieś nazywała się Kłopotowo, potem dołożono nazwę 'Stanisławy' od Stanisława, który był tam jednym z dziedziców.

Położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim. Ma około 800 mieszkańców. Znajdują się tam dwa zabytki wpisane do rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Są to: kościół pw. św. Marii Magdaleny oraz zbiorowa mogiła powstańców śląskich.

Pierwsze wzmianki o nazwie pojawiały się już w 1066 roku, wieś nazywała się wtedy Zimnawodca. Potem nazwa ewoluowała.

Wieś w województwie mazowieckim, w gminie Karczew. Znane stanowisko archeologiczne, gdzie odkryto wiele przedmiotów z okres paleolitu i mezolitu.

Nazwa pochodzi od rodu Całowańskich, którzy byli właścicielami tamtejszych terenów.

Miejscowość w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim. Nieopodal znajduje się cmentarz wojenny, gdzie pochowano ponad 3,5 tys. żołnierzy niemieckich i rosyjskich.

Nazwa nie jest wyjaśniona.

Wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w gminie Szubin. Ma poniżej 100 mieszkańców.

Według legend nazwa powstała, gdy pewna młoda kobieta hojnie ugościła króla Władysława Jagiełłę po jego triumfie pod Grunwaldem.

Wieś w powiecie tarnogórskim, w gminie Ożarowice. Położona nad Brynicą, blisko zalewu Świerklaniec. Kiedyś była to część umocnień Śląskiego Obszaru Warownego.

Nie wiadomo dokładnie, skąd wzięła się nazwa.

Wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim.

Geneza nazwy nie jest znana. Niektórzy spekulują, że to od kształtu rzeki, inni że od dawnej granicy niemiecko-rosyjskiej, która kiedyś tamtędy przebiegała.

Miejscowość w województwie podlaskim, w gminie Sokółka. Mieszka w niej ok. 300 osób. Jej nazwa pochodzi od jaćwińskiego 'gienius', czyli strażnik.

Wieś na Dolnym Śląsku, w powiecie ząbkowickim. Znajduje się tam kilka zabytków, m.in. kościół Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Zuzanny, ruiny zespołu pałacowo-rezydencjonalego, wielki park krajobrazowy.

Nazwa pochodzi prawdopodobnie od słów 'stół, siedzenie, osada, stolica'. Kojarzono ją też z niemieckim 'stolz', czyli dumą. Dawniej było to Stoleck.

Miejscowości o tej samej nazwie znajdują się także w łódzkim i zachodniopomorskim.

Wieś w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim. Ziemie te są znane historycznie. W 1806 roku wizytował je Napoleon. W XIX w. zamieszkiwane w stu procentach przez szlachtę herbu Odrowąż. W 1920 roku nieopodal toczono walki w ramach Bitwy Warszawskiej.

Dokładna geneza nazwy pozostaje nieznana.

Wieś na Podkarpaciu, w powiecie krośnieńskim. Lokowana była przez księcia Władysława Opolczyka i na przestrzeni lat zmieniała nazwy na Crolicow, Krolika czy Królikowa. Nazwa może pochodzić od określenia małego króla - namiestnika królewskiego.

Znajdują się tam zabytki takie jak Kościół parafialny pw. Narodzenia NMP i św. Wacława, kapliczka z okresu powstania kościuszkowskiego czy pozostałości fortyfikacji z XVII wieku.

Wieś w województwie lubuskim, w gminie Międzyrzecz. Leży na terenie Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego Uroczyska Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. Kiedyś była tam stacja zajmująca się ochroną nietoperzy. Teraz w pobliżu jest rezerwat chroniący liczne gatunki tego zwierzęcia. We wsi znajduje się też lapidarium z kamieni nieistniejącej już wieży Bismarcka.

Nazwa miejscowości pochodzi od nietoperzy.

Wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim. Nieopodal znajduje się zgrupowanie skał z piaskowca jurajskiego. Jest to początek szlaku rowerowego prowadzącego do Młynka Nieświńskiego.

Jeszcze w XIX wieku miejscowość nazywała się Iwasiów.

Inne polskie Piekło znajdziecie w województwie pomorskim.

Wieś w województwie lubelskim, w gminie Terespol. Docelowe miejsce końca autostrady A2. W tej miejscowości znajduje się towarowe przejście graniczne między Polską a Białorusią (Kukuryki-Kozłowiczy).

Nazwa może pochodzić od odgłosu, który wydają koguty.

Miejscowość w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim. Znajduje się przy wschodnim brzegu jeziora Drzycimskiego.

Wioska w województwie pomorskim, w gminie Chojnice na Kaszubach Mieszka tam ponad 500 osób. Miejscowość zlokalizowana jest na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego i sąsiaduje z Borami Tucholskimi.

Nazwa pochodzi od kaszubskich słów 'swora' (warkocz z korzeni sosnowych) i 'gacenie' (umacnianie brzegów jezior i rzek tymi warkoczami). Na przestrzeni lat ewoluowała - mieliśmy np. Swornigac, Swornigatz, Sworzonagacz czy Sfornegac.

Wieś w Wielkopolsce, w powiecie ostrzeszowskim. Położona pośród malowniczych pół i lasów, gdzie spotkać można liczne gatunki zwierząt.

Nazwa może pochodzić od pługa.

Wieś na Pomorzu, w powiecie tczewskim. Mieszka tam poniżej 200 osób. Siedziba sołectwa.

Geneza nazwy jest nieznana.

Wioska w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim.

Nazwa może pochodzić od nazwiska.

Dwie wioski znajdujące się w województwie kujawsko-pomorskim, w gminie Chełmno. Dzieli je 2,4 km. Obie są zamieszkiwane przez mniej niż 400 osób.

Geneza nazwy nie jest wyjaśniona.

Wieś w powiecie bełchatowskim, w gminie Zelów. Geneza nazwy nie jest znana.