We Wrocławiu jest ich prawie 300 i cały czas przybywa nowych. Żeby obejrzeć wszystkie, potrzeba co najmniej kilku dni, a pewnie i tak któryś z towarzyskich skrzatów, chcąc zrobić wam chochlika, ukryje się przed wami.
Krasnale na stałe wpisały się w krajobraz Wrocławia, z czasem stając się jego wizytówką i jedną z największych atrakcji. Turyści i dzieci je uwielbiają, chętnie robiąc sobie z nimi zdjęcia. Krasnale bardzo lubią ludzi, nie są płochliwe i chętnie dają się fotografować.
Skąd się wzięli najmniejsi mieszkańcy Wrocławia? Przywędrowali razem z artystą, pisarzem i happenerem - Waldemarem ''Majorem'' Fydrychem i ruchem Pomarańczowej Alternatywy, który w latach 80. ośmieszał władze komunistyczne podczas ulicznych happeningów. Ich uczestników wyróżniały pomarańczowe szpiczaste czapki, do złudzenia przypominające te, które noszą krasnale. W 2001 roku, dla upamiętnienia Alternatywy, na ul. Świdnickiej stanął pomnik Papy Krasnala. Przyciągnął on inne skrzaty, które z czasem zaczęły się wprowadzać do Wrocławia i ozdabiać różne zakątki. Wiele z nich przycupnęło obok ciekawych miejsc - dlatego zachęcamy, by je odwiedzić, a nie tylko zrobić sobie zdjęcie z krasnoludkiem.
Studio Gazeta
Spacer zaczynamy na Dworcu Głównym PKP - jednej z najokazalszych budowli Wrocławia. Zbudowano go w latach 1855-57 za 450 tys. ówczesnych pruskich talarów. Od połowy XIX wieku, kiedy odjechały stąd pierwsze pociągi, jest miejscem, które wita gości przyjeżdżających do Wrocławia. Przed piłkarskimi mistrzostwami Europy w 2012 roku dworzec został wyremontowany i obecnie przeżywa drugą młodość.
Podróżujących witają oczywiście krasnale. Jeden z nich, z biletem w dłoni i walizką, spieszy się w holu na pociąg. Przy wyjściu w kierunku ul. Piłsudskiego na trawie wyleguje się krasnal z gazetą i psem. On zdecydowanie dopiero planuje swoją podróż. Parę kroków dalej na ogromnej walizce siedzi trzeci z dworcowych krasnali. Co ciekawe, można nawet dokładnie przyjrzeć się zawartości jego bagażu i zobaczyć, co krasnale zabierają w podróż.
Fot. Joanna Dzikowska / Agencja Gazeta
Z dworca ruszamy na północ, do Humanitatarium, które znajduje się na terenie kampusu Wrocławskiego Centrum Badań EIT+ na Praczach Odrzańskich. To rodzinne strony najmniejszego z wrocławskich krasnali - Grafeniusza Drobnodziejka.
Można tam dojechać na dwa sposoby. Najszybszy wariant to pociąg, który zawiezie nas niemalże do celu. Kursuje codziennie, mniej więcej co półtorej godziny. W tygodniu Humanitarium otwarte jest od godz. 8 do 17, w soboty i niedziele ? w godz. 11-18. Jeśli zdecydujemy się na spacer w weekend, to najlepiej wsiąść w pociąg, który odjeżdża o godz. 10.55. Po 20 minutach będziemy na miejscu. Podróż komunikacją miejską (wsiadamy w tramwaj linii 32, jedziemy na ul. Kwiską, tam przesiadka do autobusu 103, dojeżdżamy na Pracze Odrzańskie, idziemy ul. Brodzką i na koniec skręcamy w ul. Stabłowicką) zajmie około godziny.
MATERIAŁY EIT+
W Humanitarium dzieci z pewnością będą się świetnie bawić. To interaktywne centrum nauki, gdzie mogą poznawać świat przez zabawę. Jak wskazuje nazwa, ośrodek skupia się na człowieku. W poprzednim roku można było dowiedzieć się tam wszystkiego o jednym z ludzkich zmysłów - słuchu. Tworzących wystawę multimedialnych stanowisk dotykało się, przyciskało guziki i kręciło pokrętłem. Można było nawet skakać po eksponatach - służyły temu wielkie klawisze pianina. Kilka miesięcy temu zmysł słuchu ustąpił miejsca wzrokowi i szeroko pojętej optyce (''Szkiełko i oko - tajemnice optyki''). Dzieci i dorośli poznają tam takie pojęcia jak dyfrakcja, interferencja światła, znikające szkło czy efekt fotoelektryczny. Można sprawdzić, jak to jest być uwięzionym w kalejdoskopie lub dzięki złudzeniom optycznym polatać na miotle. Jest też 'obłędny pokój', w którym sprawdza się wytrzymałość psychiczną. Dodatkową atrakcją są specjalne warsztaty tematyczne w małych laboratoriach. Bilety do Humanitarium kosztują od 12 do 36 zł, do wyboru są opcje rodzinne i w pakiecie z warsztatami.
MACIEJ ŚWIERCZYŃSKI
Grafeniusz Drobnodziejek właśnie na Praczach Odrzańskich przyszedł na świat. Jest tak mały, że zamieszkał na ziarenku piasku. Właśnie dlatego nie można go zobaczyć gołym okiem. Nic dziwnego - ma ledwie 20 mikrometrów (tysięcznych milimetra) wzrostu. Mimo to ma czapkę naciągniętą na oczy, długą brodę, a na ramieniu trzyma pierścień przypominający fragment struktury grafenu lub plaster miodu. Krasnala nie można niestety na co dzień oglądać, ale nam udało się go podejrzeć (zobacz: zdjęcie u dołu strony).
Fot. Łukasz Giza / Agencja Gazeta
Do centrum miasta wrócimy komunikacją miejską - autobusem 101 lub 103 dojedziemy do Kwiskiej, a stamtąd tramwajem 31 w kierunku pl. Jana Pawła II, gdzie wysiądziemy. Pozostałą część trasy pokonamy już pieszo.
Z placu kierujemy się na ul. św. Mikołaja, gdzie po prawej stronie, przy adresie 61-62, spotkamy lunatykującego krasnala. Żeby go dostrzec, trzeba podnieść głowę do góry, bo Lunatyk spaceruje po gzymsach. Musimy być cicho, bo gdy się obudzi, może spaść. Poza tym śni mu się, że jest wojskowym. Możemy pośnić razem z nim. Dlatego na skrzyżowaniu skręcimy w lewo, a następnie 'polunatykujemy' ul. Nowy Świat w kierunku Arsenału Miejskiego i mieszczącego się w nim Muzeum Militariów.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Początki ceglanej budowli Arsenału sięgają XV wieku. Swój obecny kształt zawdzięcza jednak rozbudowie, którą przeszła w drugiej połowie XVII wieku. Początkowo budynek służył jako spichlerz, w którym gromadzono zapasy zboża. Z czasem jego przeznaczenie się zmieniło ? stał się budowlą obronną i magazynem broni. Muzeum Militariów, które się tutaj znajduje, nie jest więc przypadkowe. Warto przyprowadzić tu pociechy i pokazać im zabytki oręża polskiego i obcego: broń białą (XVII-XX wiek), palną (XIX-XX wiek) czy hełmy. Można tu zobaczyć także zbiór mundurów z okresu II wojny światowej i powojennych oraz elementów wyposażenia wojskowego. Muzeum otwarte jest od środy do soboty w godz. 10-17 i w niedziele 10-18. Wstęp jest bezpłatny.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Wycieczka zajmie prawie cały dzień, warto zatrzymać się, by coś przekąsić. Wychodzimy z Jatek i idziemy na ul. Więzienną. Tam Krasnal Włoski zaprosi nas do pasażu włoskich restauracji - Galerii Italiana, a konkretnie do pizzerii Capri. To miejsce chętnie odwiedzane przez rodziców z dziećmi. Capri proponuje tradycyjne dania kuchni włoskiej: makarony, pierożki własnej produkcji, pizzę w 24 odmianach, sałatki, dania z mięsa, a także świeże owoce morza, które - jak przekonują właściciele - przywożone są w każdą środę prosto z Włoch. W jednej z sal dzięki otwartej kuchni można przyjrzeć się pracy kucharzy. Zjeść można także na zewnątrz, pod parasolem, w towarzystwie Krasnala Włoskiego. O jego pochodzeniu najlepiej świadczą: butelka wina Chianti, którą trzyma w prawej ręce, oraz kawałki pizzy - w lewej, kawiarka do parzenia kawy, tablica ITA-WRO oraz skuter marki Vespa.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Po drugiej stronie ulicy znajduje się dawne Więzienie Miejskie. Nie sposób go nie zauważyć - to niski budynek z cegły ze spadzistym dachem. Więzienie zostało wybudowane w drugiej połowie XIV wieku, było stopniowo rozbudowywane, a swój obecny kształt uzyskało w latach 80. XVII wieku. Wcześniej przestępcy odsiadywali swoje wyroki w lochach wieży ratusza. Trafiali tam wszyscy, którzy złamali prawo, bez względu na rodzaj występku.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Po wybudowaniu więzienia miejskiego w lochach ratuszowej wieży osadzano wyłącznie osoby wysoko urodzone. Do więzienia miejskiego trafiali natomiast pozostali przestępcy, w tym ci najgroźniejsi. W 1733 roku budynek mógł pomieścić stu więźniów, a sale więzienne znajdowały się w piwnicach. W podziemiach, w których teraz mieści się knajpa, odbywały się przesłuchania, którym nierzadko towarzyszyły tortury. Więzienie działało do końca XVIII wieku.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
W jednym z jego okien, z ciężką kulą przykutą łańcuchem do nogi, dzień w dzień tkwi Więziennik. Do tej pory nie udało mu się stąd uciec. Być może nie jest najlepszy w główkowaniu, bo jeszcze nie skorzystał z pomocy przechadzających się tędy spacerowiczów.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
My będziemy zmuszeni do intensywnego myślenia podczas gry w ucieczkę - ''Let me out''. Najpierw trzeba odnaleźć kamienicę przy ul. Odrzańskiej, równoległej do ul. Więziennej.
'Let me out' to pierwsza w Polsce gra typu escape rozgrywana w świecie rzeczywistym. Jej uczestnicy muszą wydostać się z zamkniętego pokoju za pomocą wskazówek i łamigłówek tam ukrytych. Gra przewidziana jest dla dwóch - czterech osób i mogą w niej wziąć udział także starsze dzieci. Do wyboru są dwa oddzielne pokoje, całkowicie różniące się wyglądem i rodzajem zagadek.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Uczestnicy mają 45 minut na znalezienie klucza i wydostanie się z pokoju. Zainteresowanie grami miejskimi we Wrocławiu jest coraz większe, dlatego warto zarezerwować termin nawet kilka dni przed planowaną wizytą, szczególnie jeśli chcemy się wybrać tam w weekend (można to zrobić na stronie wroclaw.letmeout.pl). Udział w zabawie kosztuje 99 zł.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Następnym punktem na naszej trasie jest Manufaktura słodyczy Cukier Lukier, która położona jest kilkadziesiąt metrów dalej.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Tam na wystawie zamieszkał Karmelek, wykonany w całości z masy karmelowej. Tutaj ręcznie wykonuje się cukierki i lizaki w kilkudziesięciu smakach. Można się temu przyjrzeć - odbywają się tutaj pokazy, podczas których dzieci robią własne lizaki.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Jeżeli nie dość wam słodkości, to warto się wybrać do kawiarnio-lodziarni Amorinio. By do niej dojść, musimy wejść w ul. Kotlarską, a następnie skręcić w ul. Kuźniczą, aż dojdziemy skraju Rynku. W kawiarni, prócz wielu rodzajów robionych rzemieślniczo lodów, można posmakować ciast, deserów, tart, a także napić się kawy lub herbaty. Słodkości dostarczają tutaj krasnale Ciastuś i Amorinek, codziennie wspinając się po linie po ścianie.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
By spalić trochę kalorii, przejdziemy się po Rynku. Trzeba być uważnym, mieć oczy dookoła głowy i patrzeć pod nogi, bo można tu spotkać całą gromadę krasnali. W Centrum Informacji Turystycznej (Rynek 14) warto wziąć mapę wrocławskich krasnali, na której znajdziemy oznaczone figurki skrzatów i miejsca, w których mieszkają.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Tylko w okolicy ratusza jest ich kilkadziesiąt. Z mapą ich znalezienie będzie znacznie łatwiejsze. Spotkamy tu Ślepaka i Głuchaka, Turystę, Życzliwka, Wodziarza, Gołębnika, Dryndka czy Wieśka Partnerskiego.
Teraz kierujemy się w ul. Świdnicką, która poprowadzi nas do ostatnich punktów na trasie naszego spaceru. Na jej początku spotkacie jedne z najbardziej znanych krasnali w mieście - Syzyfki, które próbują toczyć dużą, ciężką granitową kulę. Nie jest to łatwe zadanie, bo podczas gdy jeden z nich pcha kulę, drugi zapiera się nogami i próbuje robić to samo w drugą stronę. I tak przeszkadzają sobie od kilku lat. Ciekawe, jak dużo czasu im to jeszcze zajmie.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Obok przejścia przez ul. Kazimierza Wielkiego spotkamy także najznamienitszego ze skrzatów, wspomnianego już wcześniej Papę Krasnala. Jest nie tylko najstarszy, ale i największy - ma 40 cm wzrostu, a do tego stoi na 80-centymetrowym cokole w kształcie czubka ludzkiego palca.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Idąc w stronę pl. Teatralnego, spotkamy Florianka i Recyklinka, którzy zamieszkali przy witrynach hotelu Monopol. Kierujemy się w lewo - nasz spacer zakończymy przy Teatrze Lalek, w parku Staromiejskim, który mamy już na wyciągnięcie ręki. Neobarokowa budowla teatru powstała pod koniec XIX wieku, a następnie kilkanaście lat później została przebudowana. Warto przyjść specjalnie tutaj na przedstawienia dla maluchów - nawet niespełna rocznych, starszych dzieci oraz dorosłych (aktualny repertuar i ceny biletów są dostępne na stronie internetowej).
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
W fontannie przy Teatrze Lalek zamieszkały Krasnale Wodne. Ten w środku to Wierzbownik, obok przycupnęły Parasolnik i Zbierający Wodę. Po drugiej stronie stoją skrzat Puszczający Stateczki i Karmiący Ptaki. Aktor i Ogrodnik woleli pozostać nieco z boku.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Po całodniowej wycieczce dobrze na chwilę usiąść i odpocząć, a park Staromiejski zdaje się do tego idealnym miejscem. Inspiracją dla jego projektantów były kopenhaskie XIX-wieczne Ogrody Tivoli. Park przypomina przedwojenny miejski ogród, ogrodzony jest wysokim ażurowym kutym ogrodzeniem. Zachwyca starannie utrzymaną zielenią i urokliwymi alejkami, które zostały odtworzone według dawnego układu. Znajdziemy tutaj fontannę zwieńczoną rzeźbą chłopca z łabędziem i wolierę dla ozdobnych ptaków z wrocławskiego zoo. Jest też bajkowa karuzela przypominającą takie, które przed wiekiem bawiły francuskie dzieci, a podobną do dziś można podziwiać u stóp Montmartre'u. Można tu odpocząć na ławce, a dzieciaki chętnie pobawią się na placu zabaw z huśtawkami, bujakami, zestawami sprawnościowymi, karuzelami i piaskownicą.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze