- Może spotkajmy się pod pręgierzem? - od tych słów najczęściej zaczynają się randki wrocławskich zakochanych, którzy na miłosne spotkania wybierają miejsce o całkiem nieromantycznej historii. Kamienny pręgierz, który napotkamy wchodząc do rynku od strony ulicy Oławskiej, powstał w roku 1492 jako miejsce karania nieuczciwych kupców, przyłapanych na oszustwach przez kontrolerów rady miejskiej.
Dziś pod pręgierzem ukraść można co najwyżej pocałunek, choć jego dzieje powinny przypominać zakochanym o uczciwości, niezbędnej zarówno w miłości, jak i w interesach.
Pisarz, który tak chętnie opisywał miłosne perypetie w 'Ślubach Panieńskich' czy 'Zemście', może wydawać się idealnym wrocławskim patronem zakochanych - nic bardziej mylnego. Miejski przesąd głosi, że spotkanie z ukochanym pod pomnikiem dowcipnego hrabiego grozi niepowodzeniem w miłości i jest wręcz otwartą zachętą do zerwania.
To przekonanie z pewnością nie przysparza popularności pomnikowemu Fredrze, który próbuje zaskarbić sobie sympatię wrocławian od roku 1956, gdy przybył do miasta z Lwowa. Być może to właśnie rozgoryczeni zakochani stoją za kradzieżami hrabiowskiego pióra, które od czasu do czasu znika z jego kamiennej dłoni.
Kłódka z inicjałami zakochanych zawieszona na Moście Tumskim ma być gwarantem nieprzemijającej miłości, którą pieczętuje wrzucony do Odry kluczyk. To przekonanie, niezwykle popularne wśród wrocławian sądząc po ilości kłódek, wspiera związana z mostem legenda. Według niej, poszukujący drugiej połówki powinni najpierw pogłaskać rzeźbę lwa przy katedrze na Ostrowie Tumskim, a następnie przespacerować się po moście, na którym wówczas spotkać można miłość życia.
Gdy w sąsiedztwie rosła jemioła, pocałunek w jej pobliżu również miał służyć wzmocnieniu uczuć. Zapoczątkowana kilka lat temu tradycja jest więc kolejną, która ma gwarantować wrocławianom powodzenie w miłości, choć nie sposób stwierdzić, ile kłódek jest dziś tylko wspomnieniem dawno wygasłych uczuć.
Po założeniu kłódki romantyczny spacer kontynuować można ulicą Katedralną, która zwłaszcza po zmroku, skąpana w blasku latarni, nie ma sobie równych w całym mieście.
Mijając posąg św. Jana Nepomucena przy Kolegiacie św, Krzyża, budynki dawnych kanonii i rezydencję arcybiskupów można wspomnieć ukochanej o miłosnej legendzie, wiążącej się z Ostrowem.
Opowiada ona o tragicznych losach Heinricha i Elsbeth, którzy zginęli w murach wrocławskiej katedry. Heinrich za namową stryja kanonika postanowił zostać księdzem, jednak w dniu święceń w katedrze zjawiła się Elsbeth, jego dawna miłość. Rodzice nie chcieli jednak oddać córki duchownemu, zażądali więc anulowania święceń i papieskiego zezwolenia. W noc po tej rozmowie Henrich zobaczył we śnie orszak niosący trumnę z jego ciałem, jednak zlekceważył przestrogę i postanowił wykraść Elsbeth z domu i schronić się u stryja we Wrocławiu. Gdy kochankowie dotarli do katedry w poszukiwaniu kanonika, Heinrich zobaczył sunący nawą orszak pogrzebowy z jego snu. Młodzieniec padł nieżywy, a chwilę później umarła również dziewczyna.
Przeczytaj też: Miłość na Ostrowie Tumskim
W planie randki, w której pokładamy duże nadzieje, warto umieścić przechadzkę promenadą przy miejskiej fosie, w okolicy przylegającego do Teatru Lalek parku Kopernika. Tam znajdziemy 'Amora na Pegazie' - wykonany z brązu pomnik autorstwa Theodora von Gosena, który od blisko stu lat przynosi szczęście wrocławskim zakochanym.
Jak głosi legenda, jeśli okrążymy rzeźbę w towarzystwie wybranki lub wybranka, nasze uczucie zostanie odwzajemnione. Kompetencji Amora nie podważa fakt, że brakuje mu łuku, który miał ponoć jeszcze w czasach przedwojennych, a okazyjnie traci również ogon. A jeśli w miłości szczęście już nam dopisało, możemy liczyć na wstawiennictwo Amora w innej bliskiej sercu sprawie, jak na przykład pomnożenie pieniędzy.
Odwiedzając dziś Wyspę Opatowicką trudno uwierzyć, że jeszcze w latach 20. I 30. ubiegłego wieku była gwarnym i urokliwym miejscem, odwiedzanym przez rzesze mieszkańców miasta. U jej brzegów cumowały statki, które dowoziły pasażerów na pikniki lub koncerty, odbywające się w tamtejszym amfiteatrze. Wówczas również pojawiła się nazwa, o której dziś pamięta niewielu - Liebes Insel, czyli Wyspa Miłości, co sugeruje, że to miejsce szczególnie upodobali sobie zakochani. Po wojnie wyspa straciła dawny blask, a zniszczone, porośnięte trawą tereny nadawały się tylko do wypasu bydła.
Szansę na wielki comeback Wyspa Miłości otrzymała w roku 2007 za sprawą zbudowanego na jej terenie parku linowego, a w okolicy coraz częściej zobaczyć można (z pewnością również zakochanych) rowerzystów i spacerowiczów, zmęczonych zgiełkiem miejskich parków.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze