Ubiegłoroczna zima była sroga. I od razu powstał problem nagminnie niedziałających biletomatów stacjonarnych. Kontrola przeprowadzona przez miasto na początku roku wykazała, że nawet co piąty biletomat był nieczynny. Jakby te naszpikowane elektroniką urządzenia, zawierające w sobie aż cztery komputery, były przeznaczone do działania w innej strefie klimatycznej, a nie w Polsce, gdzie czasem jednak są mrozy. Mennica Polska, operator systemu Urbancard i właściciel wszystkich biletomatów, twierdziła najpierw, że urządzenia są za nowe, więc muszą się dotrzeć (sic!). Potem, że winne są spadki napięcia w sieci zasilającej. Przyparta do muru firma przyznała, że biletomaty działają za dnia na akumulatory, nocą natomiast zasilane są z latarni na przystankach, bo stoją w miejscach, w których nie ma dostępu do sieci. Zimą akumulatory wyczerpują się szybciej, bo trzeba wnętrze biletomatów ogrzać do temp. 20 st., a wszystkiemu winne jest miasto, bo nie zapewniło zasilania. Miasto odparło atak: 'Biletomaty mogą działać nawet na baterie paluszki, ale mają działać, o co musi zadbać Mennica'.
Do kwietnia trwało więc podłączanie ponad 60 urządzeń do stałego źródła zasilania. W międzyczasie w wielu miejscach miasta pasażerowie byli zmuszeni do udziału w grze miejskiej 'znajdź działający biletomat' oraz 'znajdź w ogóle jakiś biletomat', bo niektóre urządzenia trzeba było przestawić ze względów technicznych, na przykład do przejść podziemnych.
Biletomaty mobilne instalowane od listopada 2010 we wrocławskich tramwajach i autobusach sprzedawały skasowane bilety, choć pasażerom od początku się to nie podobało, bo wiele osób chciało kupować je na zapas. Nieprzypadkowo, bo przecież często zdarzało się nam jechać pojazdem, w którym biletomat akurat nie działał. Życzenia pasażerów bardzo długo były lekceważone, jakby ktoś chciał udowodnić, że wie lepiej, czego potrzebujemy. Dopiero po pół roku przeprogramowano urządzenia. Wielkich nalepek zapowiadających, że od 9 maja 2011 biletomaty sprzedają bilety nieskasowane, do dziś nie usunięto ze wszystkich pojazdów.
Na początku roku pasażerowie skarżyli się, że jeśli zapłacą za bilet w internecie, a zapomną lub nie będą mogli go zakodować w biletomacie, traktowani są jak gapowicze. A przecież za bilet zapłacili. Początkowo zapewniano nas, że taki jest regulamin urbancard, że nic się nie da zrobić. Potem okazało się jednak, że można go zmienić i wystarczy złożyć reklamację w MPK, a kara zostanie anulowana - trzeba będzie tylko uiścić opłatę manipulacyjną, 10 zł. Informacja o tym rozsierdziła internautów, którzy uważają, że pobieranie w takim przypadku opłaty, nawet niewielkiej, jest - tu użyjmy eufemizmu - nie w porządku wobec pasażera.
Dystrybucję biletów komunikacji miejskiej miasto przekazało w całości operatorowi Urbancard Mennicy Polskiej. I w czerwcu okazało się, że z większości wrocławskich kiosków i salonów prasowych zniknęły jednorazowe i czasowe bilety MPK, bo ich sprzedawcy nie zaakceptowali warunków narzucanych przez monopolistę. Można je więc kupować za gotówkę tylko w stacjonarnych biletomatach, bo w mobilnych trzeba płacić kartą płatniczą, której wiele starszych osób po prostu nie ma. Mennica zaczęła więc akcję edukacyjną skierowaną do seniorów. Naszym zdaniem średnio udaną, bo do dziś zdarza się, że potrzebują oni pomocy innych pasażerów, by kupić sobie bilet.
Jesienią natomiast odżyła kwestia, co robić, jeśli wsiadamy do tramwaju, chcemy kupić bilet, a tu biletomat nie działa. Wsiada kontroler i nam łupie karę. A przecież chcieliśmy bilet kupić. Początkowo w MPK odpowiadano twardo 'W regulaminie przewozów napisano, że pasażer ma mieć ważny bilet. Za brak biletu jest kara'. Potem było łagodniej - niech napisze reklamację, sprawdzimy, rozpatrzymy. Wreszcie MPK wspólnie z Mennicą Polską i wydziałem transportu poszli po rozum do głowy i oficjalnie ustalili, co zawsze było oczywiste - że jeśli biletomat jest ewidentnie nieczynny, to nie można za to karać pasażerów.
Wprowadzenie zasady, że jeśli biletomat jest chwilowo nieczynny, co się czasem zdarza, pasażerowie chcący kupić bilet powinni czekać przy nim, aż łączność powróci, oczywiście daje pole do nadużyć, bo przecież można tak przejechać całą trasę, nie kasując biletu. Jednak mimo wszystko lepiej jest nie traktować wszystkich jak potencjalnych złodziei i oszustów, bo naprawdę się nimi staną.
Palącą kwestią do załatwienia jak najszybciej są bilety aglomeracyjne, zwane zintegrowanymi, chociaż nie są one z niczym zintegrowane. Sieć ich sprzedaży tak naprawdę nie istnieje. Nadal jest tak, że człowiek co miesiąc musi się nachodzić, żeby kupić naklejkę na urbancard uprawniającą do jazdy pociągami po mieście.
To skandal, że na plastikową kartę elektronicznego biletu miejskiego trzeba naklejać papierowy znaczek, co miesiąc nowy, z datą ważności odręcznie wpisywaną przez pracownicę punktu sprzedaży. Bo ani Przewozy Regionalne, ani Koleje Dolnośląskie nie mają czytników do urbancard. Ciągle niemożliwe jest więc to, co powinno być normą - że dopłatę kolejową opłacamy i kodujemy samodzielnie w każdym wrocławskim biletomacie.
Do tego okazało się, że dodatkowe problemy mają użytkownicy biletów okresowych zakodowanych nie w szary plastik z napisem Urbancard, ale w kartę płatniczą Citibanku czy BZ WBK czy legitymację studencką. Konduktorzy w pociągach karzą ich mandatami, jakby nie mieli biletów. A kolej dobrodusznie tłumaczy, że przecież można złożyć reklamację. Nie takiego rozwiązania problemu oczekujemy od miasta, odpowiedzialnego za transport zbiorowy, ani od Mennicy Polskiej, która zarabia na dystrybucji biletów. Bo że od kolei niewiele możemy wymagać, to niestety wiemy.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze