Pociągi zatrzymują się tu z rzadka. Przeważnie pojawiają się pośpieszne i towarowe, ale nawet nie zwalniają. Wtedy na peronie rozlega się automatyczne ostrzeżenie, by odsunąć się od torów. Tylko nie ma nikogo, kto mógłby je usłyszeć. Nowiutkie niebieskie megafony po chwili milkną i znów zalega cisza. Przytwierdzone do walącej się wiaty peronowej zupełnie nie pasują do tego miejsca. Gryzą się ze starymi pożółkłymi tablicami 'Nie palić', mają się nijak do betonowych klombów, które z biegiem lat zamieniły się w popielniczki pełne petów.
Gdyby nie straż kolei, która ma na dworcu swój posterunek, można by pomyśleć, że PKP zapomniała o tym miejscu. Budynek wygląda na opuszczony. Drzwi do poczekalni zostały zamknięte. Okna są tak brudne, że nie sposób zajrzeć do środka. Wokół walają się śmieci. Z elewacji łuszczy się stara farba. Graffiti, choć nowsze, też już przykryła warstwa kurzu. Od lat nic się tu nie zmieniło.
Dworzec na Brochowie wybudowano w związku z tym, że w pobliżu powstało duże osiedle pracowników ówczesnej kolei. Mieścił się tam jeden z największych w tamtych czasach węzłów towarowych we wschodnich Niemczech, obecnie jedna z największych stacji tego typu w Europie. W Polsce bardziej rozbudowany jest tylko węzeł towarowy w Tarnowskich Górach.
Tylko od czasu do czasu przetaczają się tamtędy pociągi towarowe. Z wiaduktu nad torami można obserwować cysterny kolejowe, wagony wiozące miał węglowy lub puste. Nieraz przejadą kilkanaście metrów i znów stają z przeraźliwym zgrzytem hamulców. Co innego pośpieszne i osobowe, te pędzą z dużą prędkością. Linia kolejowa na Brochowie została wyremontowana i pociągi mogą rozwijać prędkość 120 km/godz.
Na Brochowie jest tyle torów, że zbudowano nad nimi aż dwie długie kładki dla pieszych. Dzięki nim z osiedla można się szybko dostać na Księże Małe. To ciekawe miejsce na spacery. Można z góry oglądać pociągi.
Na drugą stronę torów jest też inna droga, która prowadzi pod wagonami. Na Brochowie są dwa tunele pod torami kolejowymi. Umieszczone są w nich kanały ściekowe. Dlatego piesi chodzą wąskimi pomostami. Woda nie śmierdzi, często pływają tam kaczki.
Z tunelu wychodzi się na ogródki działkowe, a tam niecodzienny widok. Jakby samolot awaryjnie lądował. To pomalowana przez grafficiarzy rura ciepłownicza.
Czysta i nowa jest tu jedynie figura św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki kolejarzy. Stoi w przeszkolonej gablocie tuż przy wejściu do nieczynnej poczekalni. Ma tylko trzy lata, podczas gdy wszystko wokół istnieje od ponad wieku. Dworzec został otwarty w 1896. To rok koronacji Mikołaja II na cara Rosji oraz otwarcia pierwszej europejskiej linii metra, którą wybudowano w Budapeszcie. Tyle lat co dworzec ma też wynalazek amerykańskiego lekarza - płatki kukurydziane. One i dworzec na Brochowie od czasu powstania niewiele się zmieniły.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze