Trudno nie zgodzić się z tymi, którzy uważają, że na praskiej starówce jest disneylandowo; rosyjskie babuszki produkowane w Chinach sprzedają Bułgarzy, pizzerie prowadzą Bałkańczycy, segwaye trzymają Rosjanie (a propos, od sierpnia tego roku są po kilku latach skarg prażan w stołecznym ratuszu zakazane. Ale Rosjanie się nie przejmują i jeżdżą dalej...). Najbardziej obleganym muzeum na Starówce jest Muzeum Czekolady Belgijskiej. Trzeba przyznać, że smaczne, ale... belgijskie.
(Staroměstské námesti) z zegarem astronomicznym i najdroższą w Europie Środkowej stylową ul. Paryską to ?must-see?, jak to mówią amerykańskie przewodniki. Moje ?must-see? to staromiejskie pasaże pełne przejść i dziedzińców. Uciekam tędy przed tłumami.
Zaznaczcie sobie na mapie przejścia między pl. Malé náměstí i ul. Michalską (zdradzam tajemnicę ? najlepsza kaczka w Pradze przylatuje na talerz tutejszej restauracji V Cípu, ul. Michalská 25) oraz ul. Zlatą (to jest ta druga Złota, pierwsza i słynniejsza jest na Zamku), która biegnie w kierunku mostu Karola. W legendarnej mordowni U zlateho Tygra, gdzie pili piwo Havel z Hrabalem i Clintonem, trudno znaleźć miejsce.
wikicommons
Lepiej jest U Rudolfina (świetna svíčková, czyli polędwica z knedlikami w sosie słodko-słonym). Lokalsów można poza tym spotkać też U parlamentu (ul. Valentinská 8) czy w Kolkovně (ul. V Kolkovně 8).
Wegetarianie powinni zajrzeć do Country Life (ul. Melantrichova 15) albo Dhaba Beas (ul. Týnská 19).
W ostatnich latach miejscowi spotykają się jeszcze w barach, którymi stoi ul. Dlouhá, więc tu nawet język czeski można usłyszeć! Lubię dwa miejsca niedaleko stąd ? resztkę prawdziwej dzielnicy żydowskiej na ul. Kozí (poznacie ją po niższym poziomie chodników) oraz okolicę pl. Hasztalskiego. Dzielnica Petrska, w kierunku Florenca, to fajna część Starówki bez grup turystycznych.
Jeśli mam wybrać trzy miejsca na kawę na Starówce, to wybieram: Dom Miejski (Obecní dům) z totalnym powrotem do Austro-Węgier, razem z wózkiem, na którym kelner przewozi między stolikami smaczne ciastka, potem jedyną na świecie kawiarnię kubistyczną w domu Pod Czarną Madonną (dům U Černé Matky Boží).
wikicommons
Albo do Café-Café ? kawiarni, która sama o sobie głosi, że nie jest ?straight? (to znaczy, że pracują tu geje), z najlepszymi ciastkami w tym kraju. Atmosfera jak na południu Europy.
Hradczany to nie tylko Zamek Praski, ale też okolica. Sposobów na zwiedzanie jest dużo, ja lubię wyjechać kolejką linową na wzgórze Petřín (nr 2 na mapce), po schodach wyjść na "miniaturę wieży Eiffla" z 1891 roku (no dobra, może nawet nie jest podobna, ale historyjka fajna).
wikicommons
Potem proponuję zejść na dół do kompleksu klasztornego na Strahovie. Miłośników historii przepraszam, ale o Mozarcie i jego improwizacjach w tutejszym kościele poczytajcie sobie w przewodnikach, teraz idziemy na piwo do jednego z najlepszych minibrowarów w tym kraju. Jak mawiają tutejsi kelnerzy, piwo św. Norberta to antydepresant. Wystarczą dwa niefiltrowane i niepasteryzowane mocne, żeby odzyskać dobry humor aż do następnej knajpy, którą może być sąsiednia restauracja Piekło w piwnicach klasztornych albo mordownia U černého vola, często pełna urzędników z bliskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
wikicommons
Za klasztorem Loreta zaczyna się jedna z najładniejszych ulic w Pradze - Nowy Świat. Głównym bohaterem tej dzielnicy jest Zamek Praski - prawie 12 wieków historii tego kraju. Siedziba czeskich królów i prezydentów, która wraz z prezydentem Havlem w 1989 roku otworzyła się dla publiczności. Od lata tego roku, niestety, nastąpił powrót do twierdzy. Powód? Obecny prezydent Miloš Zeman boi się zamachów terrorystycznych, więc kazał postawić bramki z policjantami do wszystkich wejść na zamek.
Jeśli nie chce się wam czekać godzinę w kolejce, wybierzcie północne albo wschodnie wejście, tam czeka się krócej.
To historia tego kraju, w stylu Wawelu ? byli tutaj chowani królowie czescy (razem z Karolem IV i jego czterema żonami), do dziś odprawiane są narodowe msze. Sercem katedry jest kaplica z grobem św. Wacława, chociaż Polacy raczej kojarzą innych tutaj pochowanych czeskich świętych ? Wojciecha i Jana Nepomucena.
Jeśli możecie, zostawcie sobie zwiedzanie zamku na popołudnie, kiedy bywa luźniej, wtedy spokojnie obejrzycie też inne skarby tego kompleksu, np. Pałac Królewski albo Złotą Uliczkę, w której według legendy mieszkali alchemicy zwariowanego cesarza Rudolfa II Habsburga. Schodząc z zamku, proszę nie ominąć świetnego widoku z Winnicy św. Wacława, w którym lampka wina smakuje jakoś lepiej niż na dole w mieście.
Kiedyś podzamcze, dzisiaj dzielnica pełna ambasad oraz drogich hoteli i restauracji (nr 5). Ale i tutaj znajdują się niesamowite zaułki, takie jak była dzielnica włoska w okolicy dzisiejszej ambasady Niemiec. Poszukiwacze starych czasów powinni na pierwszym miejscu zajrzeć do mordowni U kocoura, słynącej ze spotkania Wałęsy z Havlem. Niezły klimat ma też mordownia U hrocha, zaledwie dwie minuty dalej, a smacznie zjeść można w Malostrańskiej Besedzie (Malostranské nám. 21), nad którą znajduje się znany klub muzyczny.
wikicommons
Od czasu do czasu lubię zjeść u Vesa z Sarajewa w knajpce jugosłowiańskiej na ul. Ujezd 33. Spotkać tu można sporo znanych twarzy ? od Karela Gotta aż po Gorana Bregovicia.
Częścią Małej Strany jest wyspa Kampa (nr 6), znana z filmu ?Mission Impossible?. To tu Jean Reno zabija dwóch agentów i Tom Cruise biegnie po schodach na most Karola.
wikicommons
Przy kanale Čertovka, nazywanym czasami ?praską Wenecją?, stoi mur Johna Lennona. Warto tu zajrzeć i posłuchać piosenek Beatlesów w wykonaniu przeróżnych artystów ulicznych.
wikicommons
Warszawa ma swoją Pragę, Kraków ? Podgórze, Wrocław ? Nadodrze, a Praga ? Žižkov. Dzielnica autentyczna, tygielek starych prażan z Morawianami, Słowakami, Ukraińcami i Polakami. Tanie wynajmy, kultowe knajpy, dobrzy sąsiedzi. Bijatyk już prawie nie ma, wygoda byłej praskiej peryferii, oddalonej od mostu Karola o zaledwie dwa kilometry, jest coraz większa.
Żeby zobaczyć prawdziwą różnicę, warto zacząć od placu Náměstí Jiřího z Poděbrad, miejsca pełnego fajnych knajp.
wikicommons
Smakosze piwa powinni wejść do galerii piwa Beergeek i spróbować kilku z 30 nalewaków, nie tylko czeskich, ale także polskich i niemieckich browarów. Minibrowary można zdegustować też w knajpie U Sadu (ul. Pospíšilova 2) albo U Vodoucha (ul. Jagellonská 22) z fantastyczną kuchnią.
Do obiektów z cenami raczej niežižkowskimi należy wieża telewizyjna z restauracją, do której trudno wejść bez rezerwacji. Wieża, raczej przez miejscowych nienawidzona niż lubiana, wyrosła na miejscu cmentarza żydowskiego w latach 80. zeszłego wieku. Kawałek cmentarza pod wieżą został do dziś.
wikicommons
Na ul. Bořivojovej jest podobno najwięcej knajp na metr kwadratowy w Europie. Obecnie jest ich 25. Zwykle wybieram ogródek restauracji U Houdků.
Pod ul. Seifertovą (od jedynego žižkowianina, zdobywcy Nobla za literaturę Jaroslava Seiferta) zaczyna się najstarsza część tej dzielnicy. Przy ul. Jeronýmowej Jaroslav Hašek napisał w 1920 roku ?Przygody dobrego wojaka Szwejka?, na byłej Wiedeńskiej (dziś ulice Husitská i Koněvova) jest mnóstwo ciekawych knajp ? kultowa U Vystřeleného Oka z odlotową tematyką husycką.
wikicommons
Albo U Slovanské Lípy, najstarsza knajpa na Žižkovie ze świetną kuchnią i piwem z małych browarów.
Na niedalekim wzgórzu nie można przeoczyć jednej z największych rzeźb konnych na świecie ? bohatera spod Grunwaldu Jana Žižki. W 1420 roku na tym wzgórzu wygrał wielką bitwę i od wtedy jest to miejsce narodowe. Jeśli znajdziecie się przypadkowo na wschodzie tej dzielnicy, koniecznie odwiedźcie trzy miejsca: kompleks cmentarny z działami dla katolików, prawosławnych, Żydów (Franz Kafka) czy multinarodowy cmentarz wojskowy, dalej olbrzymi dworzec kolejowy niepasażerski (Nákladové nádraží), o który walczą miejscowi z deweloperem, oraz knajpkę Republika Žižkov (Koněvova 1853), w której powstaje pierwsze i jedyne muzeum tej specyficznej dzielnicy. To ja nad nim pracuję, a więc zapraszam do odwiedzenia.
Pawel Trojan
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze