Drezno - idealne miejsce na weekendowy wypad! [WYCIECZKA]

Z zewnątrz - perła barokowej architektury, w środku - szkatułka pełna skarbów. Zbudowany między 1710 a 1732 r. na zlecenie Augusta II Mocnego, zaprojektowany przez Daniela Pöppelmana z przeznaczeniem na galerię sztuki, robi wrażenie skalą i mieści w sobie kilka muzeów, z których najważniejsze to Gemäldegalerie Alte Meister, czyli Galeria Obrazów Starych Mistrzów.

W środku znajdziemy jedną z najważniejszych kolekcji malarstwa na świecie, położoną zaledwie trzy godziny drogi od Wrocławia. Są tu dzieła najwybitniejszych mistrzów - m.in. 'Madonna Sykstyńska' Rafaela, 'Autoportret z Saskią', ale też 'Ganimedes porwany przez orła' Rembrandta (realizm kazał autorowi zauważyć, że chłopiec sika ze strachu), 'Czytająca list' Vermeera, kusząca 'Śpiąca Wenus' Giorgionego, ale też obrazy Tycjana, Rubensa, Dürera i wielu, wielu innych.

Fot. materiały prasowe / SVEN DÖRING / AGENTUR FOCUS

Wisienką na torcie jest urocza 'Czekoladziarka' Jeana-Étienne'a Liotarda, która o miejsce na muzealnych gadżetach rywalizuje z aniołkami Rafaela. Na zwiedzanie trzeba zarezerwować kilka godzin, a w sezonie, zwłaszcza w weekendy, trzeba też odstać przynajmniej pół godziny w kolejce do kas.

Bilety od 7,50 do 19 euro (te droższe obejmują też inne muzea w kompleksie, te najtańsze także imponującą kolekcję porcelany), dzieci i młodzież poniżej 17. roku życia wchodzą za darmo. Bilety kupowane za pośrednictwem internetu pozwalają ominąć kolejkę i są nieco droższe od tych kupowanych na miejscu.

Najlepiej spacer po niej zacząć od Placu Teatralnego, wokół którego skupiają się najważniejsze zabytki - od Zwinger, przez katedrę, po Operę Sempera. Nie byłoby tych wszystkich cudów, gdyby nie August II Mocny. To za jego sprawą barok jest tym stylem, który w wizerunku starówki wybija się na pierwszy plan. Mocny kochał Drezno, dlatego zapraszał tu wybitnych artystów, w tym - architekta Daniela Pöppelmana i rzeźbiarza Balthazara Permosera, którzy w dużej mierze odpowiadają za dzisiejszy obraz centrum miasta.

normandavies/wikipedia

Sercem starówki jest Zwinger, ale na uwagę zasługuje przynajmniej kilkanaście innych budowli - m.in. kościół Frauenkirche, zrujnowany podczas bombardowań, które zniszczyły miasto w lutym 1945 roku. Dziś jest symbolem odbudowy Drezna - z ruin udało się odzyskać ok. 48 procent materiałów, które pozwoliły mu wrócić do świetności. Krzyż w kopule kościoła został wykonany przez londyńskiego złotnika, którego ojciec był jednym z lotników bombardujących Drezno. Zniszczeniom oparł się natomiast 'Orszak książęcy', stumetrowej długości ściana pokryta kaflami, przedstawiająca władców Saksonii, ale też miejscowych naukowców, rzemieślników i artystów.

O ile Zwinger mieści Galerię Obrazów Starych Mistrzów, to w pobliskim Albertinum spotkamy Mistrzów Nowych. Nowych, nie mylić jednak z najnowszymi ? trzon tej kolekcji to dzieła twórców od romantyzmu po XX wiek.

Nazwa pochodzi od Alberta I Wettyna, saksońskiego króla - nadano ją tej budowli w XIX wieku, po przebudowie dla potrzeb muzealnych (wcześniej mieściła zbrojownię). Kolekcję otwierają obrazy Caspara Davida Friedricha, ale znajdziemy tu także działa francuskich impresjonistów - Claude'a Moneta czy Edgara Degasa, niemieckich ekspresjonistów (m.in. Ottona Diksa), ale też Paula Gauguina i Pabla Picassa oraz Georga Baselitza i Gerharda Richtera.

DAVID BRANDT/wikipedia

Albertinum to także kolekcja rzeźby - w zbiorach są m.in. prace Augusta Rodina. Bilety kosztują od 7,50 do 10 euro, dzieci i młodzież do 17. roku życia - wstęp wolny.

Już nabrzeża w centrum miasta kuszą widowiskowymi Tarasami Brühla, ale sama rzeka jest zaproszeniem do dalszej wyprawy. Niezliczona ilość stateczków, w tym prawdziwych zabytków, pieczołowicie odnowionych, oferuje wycieczki Łabą - dla samej tylko przyjemności podziwiania widoków, ale też z konkretnym celem.

Jednym z nich może być pałac Pillnitz, położona nad rzeką rezydencja w stylu japońskim, należąca do hrabiny Cosel. Dodatkową atrakcją jest wspaniały park, w którym rośnie kilkusetletnie drzewo kameliowe. Jest też łącząca Pillnitz z Wrocławiem ciekawostka ? w pałacu w latach 20. i 30. działała pracownia tkacka Wandy Bibrowicz. Rzut beretem stąd mieści się położona nad Łabą Winnica Zimmerling, gdzie możemy obejrzeć rzeźby polskiej artystki Małgorzaty Chodakowskiej i spróbować wina, które wytwarza jej mąż Klaus.

Martin Röll Martinroell/wikipedia

Niezależnie od tego, czy dopłyniemy tylko do zamku, czy gdzieś dalej, można wybrać wersję oszczędniejszą i spoglądać na przesuwający się przed naszymi oczami krajobraz znad kufla piwa, można też zaszaleć i wybrać rejs z kolacją i jazzowym koncertem. Wszystko zależy od nastroju i zasobności portfela.

Zarówno z brzegu, jak z pokładu statku doskonale widać, że Łaba w Dreźnie tętni życiem, tak w centrum, jak i na obrzeżach miasta, gdzie na wałach ścieżki rowerowe krzyżują się (o zgrozo!) z konnymi. Najtańszy rejs parostatkiem do Pillnitz i z powrotem kosztuje 18 euro.

Jeśli mamy dość przypominającej bombonierkę drezdeńskiej starówki i mamy ochotę na zakończenie dnia odrobinę się sponiewierać, wystarczy przejść mostem Augusta, minąć jego złoty pomnik po drugiej stronie rzeki, rondo przy Albertplatz i ruszyć w górę Alaunstrasse, zahaczając po drodze o Pfunda, jeśli wierzyć przewodnikom, najpiękniejszą mleczarnię na świecie.

Gdzieś na początku tej historii, w 1880 roku, był pewien farmer i jego sześć krów, a także misja, żeby zaopatrzyć Drezno w zdrowe mleko. Dziś po krowach nie ma ani śladu, szklanka mleka kosztuje 1 euro i jest tylko dodatkiem, z produktów mlecznych są głównie likiery, ale do mleczarni warto zajrzeć dla olśniewającego wnętrza, niezłych serów i czekoladek.

DynaMoToR/wikipedia

A dalej już mamy spełnioną wizję wrocławskiego Nadodrza, im później, tym głośniejszą. Neustadt ze swoimi artystycznymi pasażami, na których fasadach spływająca z dachów woda trafia do rynien w kształcie instrumentów muzycznych, z ulicami pełnymi etnicznych knajpek, sklepów z płytami i akcesoriami zdolnymi zaspokoić potrzeby każdej popkultury, w niczym nie przypomina drezdeńskiej starówki.

Za dnia trafimy tu na rozłożony na chodnikach pchli targ, wieczorem na tłum młodych ludzi, okupujących chodniki i schodki, boso i w glanach, z psami i butelkami piwa w rękach. Bo jeśli Neustadt sypia, to chyba tylko w okolicach południa.

Tęsknimy za południem i żałujemy, że to tak daleko? Nic straconego. Z centrum Drezna do kawałka Toskanii na jego obrzeżach możemy dostać się tramwajem. Roman Gutek i wszyscy, dla których bogiem dzieciństwa był Winnetou, mogą zrobić przystanek w Radebeul, miasteczku, które jeszcze niedawno było częścią Drezna - mieści się tam muzeum Karola Maya, który chociaż prawdziwego Indianina nigdy nie spotkał, to potrafił sobie go znakomicie i w szczegółach wyobrazić.

To muzeum w starym stylu - multimedia ograniczono tu do minimum, a największe wrażenie robią wciąż olbrzymie gabloty z manekinami ubranymi w stroje najważniejszych plemion Ameryki Północnej (bilety od 3 do 18 euro).

Immanuel Giel/wikipedia

Konkurencją jest Muzeum NRD, które zapewnia podróż w czasie i spotkanie m.in. z Piaskowym Dziadkiem (bilety od 7 do 9 euro). A potem już tylko relaks - pałac Wackerbarth, choć uroczy, jest bardzo kameralny. Za to scenografia imponująca - wokół rozciągają się wzgórza porośnięte winoroślami. Można wybrać się na spacer, zwiedzić najnowocześniejszą saksońską winnicę, zrobić zakupy w świetnie zaopatrzonym sklepie, ale najprzyjemniej po prostu usiąść w letnim ogródku z kieliszkiem wina ? białego lub różowego - i pogapić się na te cuda.

I na zakończenie jeszcze jeden kontrast - w Radebeul, w kierunku Wackerbarth znajdziemy najlepszą ilustrację dla niemieckiego przymiotnika 'gemütlich'. Wystarczy zboczyć z głównej drogi w stronę Łaby, przejść pod kolejowym wiaduktem i trafiamy w samo centrum niemieckiej dużej wioski, z winnicami, piwiarniami, karczmami, uspokojonym ruchem samochodów i przepiękną szachulcową zabudową.

A tuż za rogiem rozciąga się brzeg Łaby. Gdyby tylko był pod ręką rower, pozostawałby jeden dylemat do rozwiązania - skręcić w lewo i wracać w stronę Drezna, czy wziąć kurs na prawo, do krainy porcelany, czyli Miśni, od której dzieli nas w tym momencie zaledwie 15 kilometrów.

Od Drezna Wrocław dzieli 268 km. Podróż samochodem nie powinna trwać dłużej niż trzy godziny. Można też pojechać pociągiem - ze stacji Wrocław Główny do Drezna odjeżdżają trzy składy dziennie - o 6.07, 14.27 i 18.08 (powrotne o 6.08, 12.08 i 18.08). Podróż trwa niespełna cztery godziny. Bilet w jedną stronę kosztuje 19 euro albo 79 zł, w obie ? 38 euro albo 158 zł.