W NFM rozpoczyna się 15. Jazztopad Festival [GWIAZDY, PROGRAM, BILETY]

Corea to jedna z kluczowych postaci dla muzyki jazzowej ostatniego półwiecza, pianista rozwijający kolejne gałęzie muzyki improwizowanej, a także wyjątkowy kompozytor, którego najpopularniejsze utwory należą do standardów jazzowych. To też jeden z najbardziej docenianych i najczęściej nagradzanych artystów na świecie: jest zdobywcą prestiżowego NEA Jazz Masters i dwudziestu dwóch nagród Grammy (był aż sześćdziesiąt cztery razy nominowany do tej nagrody), a jego nazwisko od kilku lat widnieje w Hall of Fame magazynu "DownBeat". Corea swój dorobek buduje od połowy lat 60. Jego współpraca z Milesem Davisem zaowocowała płytami pionierskimi dla nurtu fusion (m.in. "In a Silent Way" i "Bitches Brew"). Jako lider zespołu Return to Forever stał się jednym z najbardziej wpływowych artystów jazz-rocka - muzykę tę wykonywał w ramach projektu Chick Corea Elektric Band. W dyskografii pianisty znajdziemy jednak pozycje obowiązkowe dla fanów zarówno głównego jazzowego nurtu, jak i awangardy, a największe uznanie publiczności przyniosły mu koncerty w małych składach, jak i w duetach. Te ostatnie współtworzył m.in. z Garym Burtonem, Belą Fleckiem, Bobbym McFerrinem czy Herbiem Hancockiem. W Narodowym Forum Muzyki zaprezentuje repertuar solowy.

16 listopada, piątek, godz. 19. Sala Główna; bilety od 199 zł.

Założona siedem lat temu formacja Sons of Kemet reprezentuje londyńską scenę muzyki jazzowej. Grupa stawia na fuzję gatunków: artyści mieszają m.in. rockową energię, afrykański puls i karaibski folk. Formacja słynie też z nietypowego instrumentarium złożonego z dwóch zestawów perkusyjnych, tuby oraz saksofonu, a jej liderem zespołu jest dobrze znany wrocławskiej publiczności Shabaka Hutchings, który od BBC Radio 3 otrzymał tytuł New Generation Artist. To saksofonista i klarnecista wymieniany wśród najciekawszych młodych twórców europejskiej sceny muzyki improwizowanej: założył zespoły The Comet Is Coming oraz Shabaka & The Ancestors. Obecnie w Sons of Kemet współpracują z nim tubista Theon Cross oraz perkusiści Tom Skinner i Seb Rochford. W tym roku zespół zaczął współpracę z prestiżową wytwórnią Impulse! Records i wydał w niej swój trzeci album "Your Queen Is a Reptile". Materiał z ostatniego albumu grupy powstał z udziałem gości, a do kręgu swoich inspiracji formacja dołączyła rap i elementy muzyki dub. Płyta poza warstwą czysto muzyczną zawiera także znamiona protestu przeciw brytyjskiej monarchii, która zdaniem członków zespołu przyczynia się do dyskryminacji rasowej poprzez pogłębianie nierówności klasowych. Dwie poprzednie płyty spotkały się z rewelacyjnym odbiorem publiczności i dziennikarzy, a także przyniosły nagrody, w tym tę najcenniejszą na Wyspach Brytyjskich, czyli MOBO Award.

17 listopada, sobota, godz. 19. Sala Czerwona; bilety od 55 zł.

W 2013 roku idea Melting Pot, czyli spotkań improwizujących artystów reprezentujących różne dziedziny sztuki, była jeszcze w zalążku. Dziś to festiwalową tradycja, która okazała się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę. Przebieg spotkań Melting Pot trudno przewidzieć, jednak najbardziej zaskoczeni są zawsze sami artyści uczestniczący w tej niezwykłej konfrontacji. Do tej pory byli to artyści z Niemiec, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Danii, Irlandii, Estonii i oczywiście Polski, pośród których znaleźli się także przedstawiciele sztuk pięknych, tańca czy komiksu. Tak jak w poprzednich latach do udziału w projekcie zostali zaproszeni muzycy z organizacji partnerskich i w tym roku będą to saksofonistka tenorowa Matylda Gerber (na zdjęciu) i grający na pianinie Gilles Vandecaveye.

18 listopada, niedziela, godz. 16. NFM, foyer na poziomie -1.

Branch to amerykańska trębaczka wywodząca się z chicagowskiego środowiska muzyki improwizowanej obecnie mieszkająca i tworząca w Nowym Jorku. Artystka przez ponad dziesięć lat nagrywając i koncertując z takimi muzykami, jak Tim Daisy, Ken Vandermark, Keefe Jackson i Jason Adasiewicz, równolegle prowadziła własne tria Sherpa i Princess, Princess oraz tworzyła duet z Markiem Riordanem. Angażowała się też w projekty związane z innymi gatunkami muzycznymi: od indie rocka, przez hip hop, po elektronikę i noise. To jednak długo wyczekiwany autorski debiut fonograficzny przyniósł jej należne uznanie krytyków. Płyta "Fly or Die" zarejestrowana w kwartecie z wiolonczelistką Tomeką Reid, kontrabasistą Jasonem Ajemianem i perkusistą Chadem Taylorem została nazwana na łamach "New York Times" najbardziej zaskakującym debiutem zeszłego roku. Suita pokazuje nie tylko nietuzinkowe zdolności improwizatorskie Branch, lecz także jej zainteresowanie postprodukcją dźwięku. Jej muzyczna przygoda zaczęła się od grunge'u i punk rocka, a zainteresowanie muzyką improwizowaną w połączeniu z solidną edukacją (Jaimie Branch jest absolwentką New England Conservatory) i fascynacją free jazzem zaowocowało oryginalnym awangardowym stylem gry pełnym nieskrępowanej ekspresji.

18 listopada, niedziela, godz. 19. Sala Czerwona; bilety od 20 zł.

Sick Boss to grupa założona przez Cole'a Schmidta, gitarzystę, kompozytora i jednego z najciekawszych improwizatorów z Vancouver inspirującego zarówno Jimim Hendrixem, co muzyką folkową. Trzon siedmioosobowego kolektywu stanowią - poza liderem - basista James Meger i perkusista Dan Gaucher. Zespół jest związany z niezależną oficyną wydawniczą Drip Audio, która od 2005 roku konsekwentnie prezentuje muzykę przekraczającą stylistyczne podziały. Debiutancki album grupy zatytułowany po prostu "Sick Boss" został wydany w maju zeszłego roku. Materiał nagrano dwa lata wcześniej: zarejestrowane ścieżki dźwiękowe (ich łączny czas trwania to blisko pięćdziesiąt godzin) przez następny rok poddawano eksperymentom w trakcie analogowej i cyfrowej edycji. Owocem tego procesu jest album trudny do zaszufladkowania: krążek z jednej strony stawia na rockową, czasem psychodeliczną ekspresję z wykorzystaniem elektroniki i rozbudowanego instrumentarium, a z drugiej jest dopieszczoną produkcją łączącą piękne melodie, powtarzalne riffy i kreatywną improwizację. Bogaty i zróżnicowany repertuar, z którym zespół Sick Boss przyjeżdża na wrocławski festiwal, został doceniony w kanadyjskich mediach - krążek trafił na listę dziesięciu najlepszych płyt minionego roku.

20 listopada, wtorek, godz. 19. Sala Czerwona; bilety od 20 zł.

Skład ten od początku za główny cel działalności przyjął rozwijanie muzyki improwizowanej: łączy zróżnicowane nurty jazzowe nie unikając zderzania ich z odmiennymi gatunkami muzycznymi. Zespół założył w 1994 roku australijski pianista mający polskie korzenie Paul Grabowsky. Jedną z jego pierwszych inspiracji była amerykańska supergrupa Art Ensemble of Chicago. Z biegiem lat do współpracy z Australian Art Orchestra byli jednak zapraszani także artyści z Indii, Korei i Chin, USA, Kanady czy Japonii co zaowocowało pojawieniem się w repertuarze zespołu wyraźnych elementów world music. Od pięciu lat dyrektorem artystycznym Australian Art Orchestra jest trębacz i kompozytor Peter Knight, dzięki któremu orkiestra zyskała nową energię i ponownie zwróciła na siebie uwagę krytyków muzycznych. Artyści łączą tradycję z nowoczesnością, notację z improwizacją, a awangardę z muzyką popową. Ostatnia płyta "Water Pushes Sand" wydana w 2017 roku czerpie z syczuańskiej muzyki folkowej. Muzyczny eklektyzm cechujący lidera i reputacja zespołu stwarzają pole do artystycznych eksperymentów, które są regularnie doceniane przez australijską branżę muzyczną. Świadczą o tym nagrody, w tym m.in. trzykrotnie przyznana Australian Jazz Bell Award i dwukrotnie AMC/APRA Art Music Award.

21 listopada, środa, godz. 19. Sala Czerwona; bilety od 25 zł.

Simon Barker i Hamid Drake to perkusiści z ogromnym dorobkiem, którzy rozwijają rolę perkusji we współczesnej muzyce improwizowanej. Drake jest ikoną free jazzu: związany jest głównie z chicagowskim środowiskiem Association for the Advancement of Creative Musicians, udziela się też w formacjach z nurtu world music. Lista artystów, z którymi współpracował, jest imponująca, znajdują się na niej największe gwiazdy muzyki freejazzowej, m.in. Evan Parker, Peter Brötzmann, William Parker, Fred Anderson i Don Cherry, a także legendy jazzu, jak Herbie Hancock i Wayne Shorter. Z kolei Simon Barker to jeden z ciekawszych perkusistów w Australii: wziął udział w nagraniu blisko siedemdziesięciu płyt, występował z takimi artystami, jak Jason Moran, Marilyn Crispell, Tim Berne czy Joe Lovano. Jest jednym z niewielu perkusistów koncertujących i rejestrujących płyty w pojedynkę, a także cenionym pedagogiem.

Pod szyldem Bigger Vicious kryje się rozbudowany skład Avishaia Cohena (na zdjęciu), muzyka, który na wrocławski koncert szykuje premierę nowego materiału. Urodzony w Tel Awiwie, a mieszkający w Nowym Jorku trębacz jest związany z monachijską wytwórnią ECM, w której wydał dwa doskonale przyjęte albumy. Cohen przez ostatnie lata regularnie zajmuje wysokie pozycje w zestawieniach branżowych pism i stacji radiowych, realizuje autorskie projekty, współtworzy tak ważne formacje, jak SFJAZZ Collective czy Mark Turner Quartet. Do tej pory zespół o nazwie Big Vicious był kwintetem, a pomysł założenia formacji powstał w trakcie jam sessions odbywających się w południowo-wschodniej części Manhattanu. Wtedy to Avishai Cohen zdecydował się powołać do życia grupę, w której grę na trąbce połączyłby z efektami elektronicznymi i wykorzystaniem podwójnej sekcji rytmicznej. Efektem były instrumentalne piosenki oparte na rockowych riffach i wypełnione improwizacjami. Ostateczny kształt zespołu stanowili dwaj perkusiści i dwaj gitarzyści.

22 listopad, czwartek, godz. 19. Sala Czerwona; bilety od 55 zł.

Mehldau to jeden z najwybitniejszych improwizatorów na świecie nazywany współczesnym spadkobiercą muzycznego dorobku legend jazzowej pianistyki. Urodzony na Florydzie pianista i kompozytor zawodową karierę rozpoczął na początku lat 90. i od tego czasu z dużą częstotliwością wydaje kolejne albumy. Osią jego twórczości są dokonania w trio (obecnie współtworzy je z kontrabasistą Larrym Grenadierem i perkusistą Jeffem Ballardem), ich ostatnie nagranie to tegoroczny krążek "Seymour Reads The Constitution!". Artysta tworzy jednak na wielu muzycznych frontach jednocześnie, czy to korzystając z rozbudowanego instrumentarium czy też rejestrując albumy w małych, akustycznych składach. Za przykłady tych działań mogą posłużyć płyty wydane w 2016 roku, czyli "Nearness" z saksofonistą Joshuą Redmanem i solowa "After Bach". Muzyk był członkiem zespołów Pata Metheny'ego, Charliego Hadena czy Lee Konitza, a jako sideman współpracował m.in. z Waynem Shorterem, Johnem Scofieldem i Charlesem Lloydem. Jego muzyka pojawiła się w kilku filmach, w tym w obrazie "Oczy szeroko zamknięte" Stanleya Kubricka czy "Million Dollar Hotel" Wima Wendersa. Brad Mehldau, od zawsze zafascynowany zarówno formalnymi aspektami muzyki, jak i improwizacją, podczas festiwalu zaprezentuje się solo oraz wykona premierową kompozycję z towarzyszeniem orkiestry NFM Filharmonia Wrocławska. Dyrygować będzie Clark Rundell.

23 listopada, piątek, godz. 19. Sala Główna; bilety od 119 zł.

Kwartet powstał siedem lat temu w Konserwatorium Paryskim. Grupę tworzą saksofonista Antonin-Tri Hoang, pianista Romain Clerc-Renaud, kontrabasista Thibault Cellier oraz perkusista Elie Duris. Młodzi instrumentaliści, mający zarówno klasyczne, jak i jazzowe wykształcenie, zdążyli zgromadzić relatywnie duży dorobek artystyczny dzięki temu, że spotykali na drodze swojej dotychczasowej kariery takich muzyków, jak m.in. Benoit Delbecq, Marc Copland, Dave Liebman, Marc Ducret i Henri Texier. Ten awangardowy zespół, który jest zafascynowany muzyką freejazzową i współczesną, inspiruje się również malarstwem i filmem: wzorują się na nowoczesnych rozwiązaniach dotyczących formy utworów, stąd częste w ich twórczości są kolaże muzyczne, krótkie zapętlenia i niespodziewane powroty tematów czy sekwencyjne nakładanie fragmentów utworu na następne jego części. Koncert odbywa się w ramach 17. edycji programu "Jazz Migration" prowadzonego przez Association Jazzé Croisé - organizację skupiającą francuskich promotorów, menedżerów i organizatorów życia jazzowego. Celem tego programu jest wytypowanie zespołów zasługujących na szersze uznanie, a następnie pomaganie im w rozwoju kariery przez promowanie ich twórczości i organizowanie tras koncertowych.

23 listopada, piątek, godz. 21. Mleczarnia.

Włoski zespół Roots Magic został założony w 2013 roku przez klarnecistę Alberto Popollę, saksofonistę Errico De Fabritiisa, kontrabasistę Gianfranco Tedeschiego oraz perkusistę Fabrizio Sperę. Projekt ten polega na fuzji tradycyjnego bluesa z muzyką improwizowaną o wyraźnej proweniencji freejazzowej. Rezygnując z instrumentu harmonicznego, członkowie formacji położyli nacisk na muzyczną wolność i surowość brzmienia. Po dwóch latach od swojego powstania zespół wydał debiutancki album "Hoodoo Blues & Roots Magic", znalazło się w wysokich miejscach w rankingach podsumowujących premiery fonograficzne roku 2015. Repertuar kwartetu stanowią kompozycje bluesowe legend gatunku, jak i współzałożycieli chicagowskiej organizacji Association for the Advancement of Creative Musicians.

Druga część koncertu to występ zespołu, który stworzyli trębacz i wokalista Amir ElSaffar, kontrabasista Ksawery Wójciński i klarnecista Wacław Zimpel. Pierwszy to wykształcony klasycznie trębacz, który rozwija język jazzowy, łącząc go z estetyką wywodzącą się z muzyki tradycyjnej Bliskiego Wschodu - irackim maqam. Amir ElSaffar maqam zgłębiał już po studiach podczas pięcioletnich poszukiwań mistrzów tego gatunku, nauczył się także gry na santurze i języka arabskiego, którym posługuje się w partiach wokalnych w swoich utworach. Jest m.in. laureatem Doris Duke Performing Artist Award, a także beneficjentem tegorocznego stypendium United States Artists. Na festiwalu zostanie premierowo zaprezentowany program, w którym trębacz zestawi ze sobą różne muzyczne światy: jego nowe kompozycje wykonają Lutosławski Quartet oraz Wójciński i Zimpel.

24 listopada, sobota, godz. 19. Sala Czerwona; bilety od 35 zł.

Spalding to basistka, wokalistka i kompozytorka, która w ostatnich latach stała się jedną z najbardziej popularnych postaci światowego jazzu. Jej fonograficzny dorobek to sześć autorskich płyt, za które otrzymała łącznie cztery nagrody Grammy. Pierwszą statuetkę zdobyła w obszernej kategorii Best New Artist, czego nigdy wcześniej nie udało się osiągnąć jazzowym artystom. Spalding występowała z takimi ikonami, jak Wayne Shorter, Herbie Hancock, Prince i Stevie Wonder, brała także udział w nagraniu albumów artystów jazzowych, m.in. Jacka DeJohnette'a i Joe Lovano i gwiazd muzyki pop, jak Bruno Mars i Janelle Monáe. Mimo młodego wieku w zeszłym roku otrzymała od Harvard University stanowisko profesora, a w maju tego roku od władz swej macierzystej uczelni (Berklee College of Music) tytuł doktora honoris causa. Ostatni album Amerykanki, zatytułowany "Exposure", został wydany w grudniu. Artystka za pośrednictwem portalu społecznościowego transmitowała na żywo przebieg prac nad powstającym materiałem, relacja trwała trzy doby bez przerw i ukazała cały proces rejestracji płyty - od tworzenia utworów po postprodukcję dźwięku. W czasie transmisji możliwy był zakup albumu w przedsprzedaży, a limitowany nakład w liczbie 7777 egzemplarzy został wyprzedany w trzeci dzień pracy. Spalding angażuje się także w akcje charytatywne oraz działanie na rzecz równości rasowej.

25 listopada, niedziela, godz. 19; bilety od 199 zł.