Zamek położony na terenie gminy Schwangau, niedaleko Füssen w południowej Bawarii w Niemczech, w pobliżu zamku Hohenschwangau i granicy z Austrią. Budynek powstawał od 1869 roku jako wyidealizowany średniowieczny zamek rycerski dla króla bawarskiego Ludwika II Wittelsbacha.
Wstępny projekt opracował Christian Jank, a rozwinęli go Eduard Riedel i Georg von Dollmann. Król przeżył w zamku tylko kilka miesięcy i zmarł jeszcze przed ukończeniem budowy. Neuschwanstein był początkowo nazywany Neue Burg Hohenschwangau (Nowy Zamek Hohenschwangau), a obecna nazwa została mu nadana w 1886 roku. Właścicielem zamku jest Wolny Kraj Bawaria (Freistaat Bayern)[2] i zarządza nim Bayerische Verwaltung der staatlichen Schlösser, Gärten und Seen.
Neuschwanstein jest najsławniejszym spośród zamków Ludwika II i jedną z najbardziej znanych atrakcji turystycznych Niemiec. Każdego roku zwiedza go ponad 1,3 miliona turystów. Często nazywany "zamkiem z bajki" Neuschwanstein jest udostępniony do zwiedzania przez prawie cały rok. Architektura i wystrój wnętrz są naznaczone romantycznym eklektyzmem z XIX wieku, zaś sama budowla jest jednym z najważniejszych dzieł historyzmu.
Gotycka budowla powstała w XIV wieku w Transylwanii. Ważny historycznie punkt obronny tamtejszym ziem. Znany z literatury, gdyż irlandzki pisarz Bram Stoker to właśnie w Bran umiejscowił siedzibę mrocznego wampira Hrabiego Drakuli.
W 1947 roku twierdza przeszła w komunistyczne ręce i popadła w ruinę. Powrót do świetności nastąpił dopiero po zmianie właściciela. Dziś jest tam muzeum historyczne.
Największy zamek w dolinie Loary. Renesansowa twierdza o planie nawiązującym do gotyckich zamków obronnych, została zbudowana między rokiem 1519 a 1559 na polecenie królów francuskich Franciszka I i Henryka II. Położony jest nad rzeką Cosson (jednym z mniejszych dopływów Loary), około 6 km od prawego brzegu Loary, 14 km na północny wschód od Blois, w departamencie Loir-et-Cher we Francji w miejscowości Chambord (Loir-et-Cher).
Zamek w Chambord stanowi jedno z największych dzieł architektury okresu renesansu, a jego sylwetka jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych. Długość fasady głównej wynosi 128 m, zamek posiada 6 wielkich wież, 440 komnat, 84 klatki schodowe (14 głównych i 70 pomniejszych), 365 kominków i 800 rzeźbionych kapiteli.
To zamek położony w pobliżu miejscowości Maidstone, w hrabstwie Kent w Wielkiej Brytanii. Pochodzi z roku 1119, chociaż na tym samym miejscu już od IX wieku znajdowała się saksońska posiadłość ziemska. Został wybudowany przez Roberta de Crevecoeura i w 1278 stał się rezydencją królewską króla Anglii - Edwarda I i jego żony - Eleonory Kastylijskiej. Wtedy właśnie rozbudowano zamek i wprowadzono szereg ulepszeń np. w Barbakanie złożonym z trzech części, z których każda ma własne wejście, most zwodzony, bramę i wrota. Średniowieczny zamek nazywany jest na cześć królowej Eleonory - Gloriette.
Zamek otoczony jest pięknym jeziorem i rozległymi terenami zieleni. Od czasu wybudowania był stale zamieszkany, a jego obecny wygląd jest wynikiem wielu przebudowań, z których ostatnie nastąpiły w latach 30. XX wieku.
Nazwa zamku pochodzi od leżącej nieopodal wsi o nazwie Leeds, a nie miasta Leeds, w hrabstwie Yorkshire.
Zamek w Pradze w dzielnicy Hradczany, istniejący już od najstarszych dziejów Pragi, dawna siedziba królów czeskich.
Według księgi rekordów Guinnessa jest to największy pod względem zajmowanej powierzchni zamek na świecie. W jego skład wchodzą m.in.: złota uliczka, katedra św. Wita, bazylika św. Jerzego czy stary pałac królewski.
Pałac Pena (port: Palácio Nacional da Pena) - pałac pochodzący z okresu romantyzmu w miejscowości Sintra na zachód od Lizbony, w Portugalii. Pałac stoi na jednym ze szczytów Gór Sintra, nad miastem Sintra, a w pogodny dzień można go łatwo dostrzec z Lizbony i wielu miejsc jej obszaru metropolitalnego.
Jest Pomnikiem Narodowym i stanowi jeden z głównych obiektów epoki romantyzmu XIX wieku na świecie. Pałac został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i uznany został za jeden z siedmiu cudów Portugalii. Jest również użytkowany okazjonalnie przez Prezydenta Republiki Portugalskiej oraz innych urzędników państwowych.
Zamek położony w południowo-zachodniej części kraju, w miejscowości uzdrowiskowej, słynącej nie tylko z twierdzy, ale również najstarszego na Słowacji zoo.
Pierwsze wzmianki o zamku pochodzą z początku XII wieku. W następnych wiekach przechodził on w ręce różnych książąt. Przed drugą wojną światową został sprzedany producentowi słynnego obuwia Bat, a po wojnie przejęło go państwo.
W 1950 roku Zamek Bojnice spłonął. Odbudowano go jednak i dziś służy jako jeden z regionalnych oddziałów muzeum narodowego. Dodatkowo wykorzystywany jest w scenerii filmowej.
Budowla obronna wzniesiona na terenie starego miasta w hiszpańskiej Segowii, położona na skalnym wzniesieniu ponad zbiegiem rzek Eresma i Clamores, w pobliżu gór Sierra de Guadarrama. Alcázar powstał jako twierdza, ale na przestrzenie lat pełnił także funkcje pałacu królewskiego, więzienia i siedziby szkoły artylerii. Początki jego budowy sięgają czasów panowania arabskiego, pierwsze wzmianki pochodzą jednak z roku 1120, czyli 32 lata po odzyskaniu miasta przez chrześcijan. Według badań archeologicznych wzgórze było używane już w czasach rzymskich.
Pierwsza ważna przebudowa miała miejsce w czasach Alfonsa VIII (1155-1214), który uczynił z twierdzy swoją siedzibę, wtedy zaczęły powstawać obecne kamienne mury obronne.
W czasach średniowiecza alcázar był ulubioną siedzibą władców Kastylii oraz jedną z ważniejszych twierdz w systemie obrony państwa. W 1258 roku Alfons X dokonał kolejnej przebudowy zamku segowijskiego, również panowanie Jana II przyniosło rozbudowę twierdzy, powstała wówczas tzw. Nowa Wieża.
W 1474 roku Segowia była miejscem koronacji Izabeli I na królową Kastylii, natomiast w 1469 roku w zamku segowijskim poślubiła ona Ferdynanda II Aragońskiego. Kolejna przebudowa miała miejsce po ślubie Filipa II z Anną Habsburg w 1570 roku, a siedemnaście lat później ukończony został ogród zamkowy.
Następnie zamek został opuszczony i przeznaczony na potrzeby więzienia, aż do czasu, gdy Karol III w 1762 roku utworzył w nim szkołę artylerii, która działała do pożaru 6 marca 1862, który uszkodził stropy. Już w 1882 roku zamek segowijski został odnowiony, a zniszczenia zostały naprawione. W 1896 roku Alfons XIII przekazał zamek ministerstwu wojny.
Obecnie zamek jest atrakcją turystyczną.
Kompleks budynków pałacowych na Wzgórzu Zamkowym w stolicy Węgier. Kiedy stajemy na wzgórzu, mając za plecami olbrzymi zamek, rozpościera się przed nami panorama Pesztu. Na wprost pod nami Dunaj, najbliżej pylony i łańcuchy mostu Széchenyiego, a w oddali, po lewej, most Małgorzaty, jedyny z budapeszteńskich mostów, który nie przekracza rzeki wzdłuż linii prostej, lecz zgina się w środku i daje najpiękniejsze panoramy na oba brzegi rzeki.
Za Dunajem widzimy morze kamienic, z którego wybija się nieco na lewo obramowana dwiema wieżami smukła kopuła bazyliki św. Stefana, a jeszcze bardziej na lewo, nad samym Dunajem, ogromna i również zwieńczona kopułą bryła parlamentu.
Zabytkowa rezydencja położona w województwie opolskim, 1,5 godziny jazdy autem od Wrocławia. Jest jednym z najbardziej znanych obiektów zabytkowych na ziemi opolskiej. Od 1866 do 1945 roku był rezydencją śląskiego rodu Tiele-Wincklerów, potentatów przemysłowych.
MICHAŁ GROCHOLSKI
Znajdowało się w nim Centrum Terapii Nerwic. W związku z budową nowego budynku szpitalnego, działalność medyczna od kwietnia 2013 roku zostaje przeniesiona do sąsiadującego obiektu. Pałac jest częściowo udostępniony do zwiedzania; w kaplicy odbywają się koncerty muzyki kameralnej, a w galerii wystawy dzieł sztuki. Pałac posiada 365 pomieszczeń i 99 wież i wieżyczek. Powierzchnia wynosi 8 tys. m kw., a kubatura - 65 tys. m sześciennych. Obiekt otacza ponaddwustuhektarowy park (m.in. trzystuletnie okazy dębów).
Początkowo członkowie rodu Tiele-Wincklerów mieli być chowani w krypcie pod pałacową kaplicą. Z uwagi na to, że panowała tam zbyt duża wilgoć, podjęto decyzję o przeniesieniu miejsca rodowych pochówków na mieszczący się w pałacowym parku cmentarz. Jest on udostępniony zwiedzającym.
W obiekcie odbywa się doroczne Święto kwitnącej azalii - w maju i czerwcu jest tu popularyzowana muzyka kompozytorów polskich i niemieckich, w czasie święta galeria prezentuje wystawy plastyczne, odbywają się tu również plenery malarskie.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze