Kompleks tworzą dwa pałace: Bursztynowy i Biały. Budowano je na przełomie XIX i XX wieku. Dzisiaj mieści się tam ekskluzywny hotel z zapleczem szkoleniowo-konferencyjnym oraz nowoczesnym centrum odnowy biologicznej i rekreacji.
Obiekt położony w południowo-wschodniej części Żagania. Najokazalszy i największy gmach przy tej ulicy. Obecny wygląd nie jest pierwotny; pałac był kilkakrotnie przebudowywany i remontowany. W latach po wybudowaniu pałacu, spełniał funkcję mieszkalną, dziś natomiast pełni jedynie funkcje kulturalne i publiczne jako Żagański Pałac Kultury. Stoi on między szeregiem bloków mieszkalnych, nad brzegiem rzeki Bóbr. Otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym. Pałac został wzniesiony na miejscu średniowiecznego zamku Piastów z przełomu XIII i XIV wieku.
Bryła pałacu jest zbudowana na planie prostokąta. Cztery wieże narożne mają ponad 33 metry wysokości. Kubatura pałacu wynosi 90 tys. m sześciennych, natomiast powierzchnia użytkowa to blisko 20 tys. m kwadratowych.
Pałac otoczony jest murem, w którego narożnikach znajdują się cztery pary okrągłych baszt. Od strony północno-zachodniej umieszczono w ciągu murów wozownie, a od strony południowo-wschodniej - stajnie.
Pałac Na Wyspie to klasycystyczny obiekt w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Pierwotnie był barokowym pawilonem Łaźni, zbudowanym według projektu Tylmana z Gameren w 1683-1689 dla marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego.
Przebudowany w 1772-1793 przez Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kamsetzera dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zespół pałacowy leży na sztucznej wyspie otoczonej przez staw. Jest połączony z lądem dwoma mostami zwieńczonymi kolumnami. Przy jeziorze znajduje się również Amfiteatr, a przed przebudową pałacu, w roku 1767, utworzono ogród francuski.
Budowę rozpoczęto pod koniec XVII wieku, a ukończono już w wieku XVIII. Nadzorował ją architekt Jana III Sobieskiego, August Locci. W latach 1750-1759 pałac przeszedł gruntowną przebudowę. Pokierował nią Jakub Fontana. Swoją koncepcję oparł na założeniach architektury rezydencjonalnej we Francji.Uznawany za perłę rokoka. Przy jego bramach ustawiono rzeźby symbolizujące prace Herkulesa: walki z bykiem, cerberem, lwem i smokiem.
Pałac w Rogalinie wybudował w latach 1770-1776 Kazimierz Raczyński pełniący funkcję pisarza koronnego, a następnie starosty generalnego Wielkopolski i marszałka nadwornego koronnego. Z jego inicjatywy powstało późnobarokowe założenie pałacowe, które przetrwało do dziś w pierwotnym kształcie.
Autorem projektu był przypuszczalnie twórca z kręgu saskich architektów działających ówcześnie w Warszawie. W trakcie budowy Kazimierz Raczyński zamówił u Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kamzetzera zrealizowany częściowo klasycystyczny projekt elewacji i wnętrz (sień i schody paradne). Za pałacem rozciąga się ogród francuski z zamykającym go kopcem, z którego dawniej rozpościerał się widok w kierunki rzeki Warty.
Zamek zbudowany został przez Zakon Krzyżacki po 1335 roku z inicjatywy Güntera von Hohenstein. Powstał w nowym miejscu, niezwiązanym z grodem księcia Świętopełka II, który przypuszczalnie znajdował się wcześniej na przedzamczu.
Był to jedyny zamek wodny na terenie państwa krzyżackiego. Fundamenty wskazują, że planowano zbudować zamek czteroskrzydłowy, ale zrealizowano jedynie dwa skrzydła. Charakterystyczną cechą zamku w Świeciu były cztery cylindryczne baszty w jego narożach. Był siedzibą komturów.
Zamek wybudowany został w latach 1360-1365 na miejscu starej fortalicji drewnianej. Inicjatorem budowy zamku był abp gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki, jeden z najbliższych współpracowników króla Kazimierza Wielkiego. Obiekt został poważnie zmodernizowany w latach 1525-1534, z uwagi na zniszczenia pożarowe i wtedy utracił większość cech gotyckich.
Ostatecznie rolę obronną przestał pełnić w wieku XVII, stając się rezydencją. W 1836 budowlę objęła estońska rodzina Tollów. W 1848 Aleksander Toll dokonał klasycystycznej przebudowy obiektu. Zamek w Uniejowie jest przykładem narastania stylów w architekturze.
Dzisiaj w zamku mieszczą się hotel wraz z centrum konferencyjnym oraz restauracja.
Zamek zbudowany przez Krzyżaków na planie czworoboku po 1290 roku i rozbudowany w XIV i XV wieku, następnie od połowy XV do 1772 roku siedziba polskich starostów.
Zamek królewski z przełomu XIII i XIV wieku, górujący nad miejscowością Chęciny, w województwie świętokrzyskim pod Kielcami. W pobliżu zamku przechodzi żółty szlak turystyczny im. Juliusza Brauna, Honorowego Członka PTTK, z Wiernej Rzeki do Chęcin.
Gotycki zamek królewski z połowy XIV wieku przebudowany w stylu renesansowym znajdujący się w centrum Niepołomic. Ten obszerny obiekt nazywany jest "drugim Wawelem". Został wybudowany z rozkazu króla Kazimierza Wielkiego na skarpie pradoliny Wisły. Miał pełnić również funkcje obronne.
Wyruszały z niego wyprawy myśliwskie do pobliskiej Puszczy Niepołomickiej. Zamek składał się z trzech wież, budynków w skrzydle południowym i wschodnim oraz murów kurtynowych wokół dziedzińca. Równolegle powstała osada Niepołomice, mająca pełnić funkcje usługowe dla zamku i dworu.
Zamek w Łańcucie, zwany inaczej zamkiem Lubomirskich i Potockich to dawna rezydencja magnacka. Na tle innych magnackich rezydencji w Polsce zamek w Łańcucie wyróżnia się bogactwem zbiorów i zachowanymi założeniami parkowo-pałacowymi, a więc ogrodami, budynkami mieszkalnymi i służebno-gospodarczymi.
Po wejściu do zamku przechodzi się do Wielkiej Sieni, której układ zachował się aż z XVII wieku. Jest tam jeden filar i 4 przęsła sklepienia. Na sklepieniu znajdują się 3 herby rodzin spokrewnionych z Lubomirskimi (Czartoryskich, Sanguszków i Radziwiłłów) oraz herb samych Lubomirskich.
Późnorenesansowa budowla, rezydencja książąt opolskich, niemodlińskich i strzeleckich. Po 1740 późnobarokowy pałac. Od 2015 roku dostępna do zwiedzania.
Zamek w Pszczynie to dawna rezydencja magnacka powstała w XI lub XII w., od tego czasu wielokrotnie przebudowywana. W średniowieczu własność między innymi książąt opolsko-raciborskich, książąt opawskich i książąt cieszyńskich. W latach 1548-1765 należał do śląskiego rodu Promnitzów, 1765-1847 książąt Anhalt-Köthen-Pless a od 1847 książąt Hochberg von Pless z Książa. W latach 1870-1876 dokonali oni przebudowy zamku, na skutek której uzyskał on swój obecny kształt architektoniczny w stylu neobarokowym.
Renesansowy zamek został zbudowany dla króla Zygmunta Augusta na planie zbliżonym do trapezu z dziedzińcem i czterema cylindrycznymi wieżami w narożach. Wnętrza zamku były bogato dekorowane. W tym samym czasie mury zamku otaczał położony w odległości 15 metrów dodatkowy ceglany mur z czterema podkowiastymi bastejami otoczony fosą.
Wzgórze Katedralne we Fromborku było wielokrotnie niszczone i przebudowywane, jednak zachowało podstawowe elementy średniowiecznego założenia architektonicznego.
Wiele zgromadzonych na nim zabytków przyciąga do Fromborka ludzi z całego świata. Najstarszą budowlą jest tam Bazylika Katedralna.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze