Zmarł w 2011 roku, został pochowany na Cmentarzu Osobowickim na polu numer 79.
Eugeniusz Get-Stankiewicz był ikoną Wrocławia. W latach 70. wraz z Janem Jaromirem Aleksiunem, Jerzym Czerniawskim i Janem Sawką stworzył wrocławską szkołę plakatu, słynącą inteligentną grą z cenzurą, wieloznacznymi żartami i ironią. Jego podobizna trafiała na wrocławskie ulice przy okazji reklamowania różnych imprez kulturalnych - od festiwali teatralnych po koncerty - bo to właśnie przetwarzając w nieskończoność własny wizerunek komponował plakaty, druki ulotne, okładki książek.
Fot. Mieczysław Michalak / Agencja Gazeta
Jego portrety w trwałym materiale spotkać można w wielu punktach miasta - od płaskorzeźb na elewacji zabytkowej kamieniczki Jaś, którą przekształcił w Domek Miedziorytnika, po Murzyna - naturalnych rozmiarów odlew jego postaci wykorzystany jako godło budynku przy pl. Solnym. Był także autorem niezwykłych tablic i monumentów - słynnego równania "1 + 1 = 2", które ku czci prostych działań wmurowano przy wejściu na Jatki, czy też pełnego symboliki obelisku Solidarności przy ul. Norwida.
Słynął z poczucia humoru, a o możliwości spotkania go na wrocławskim rynku w kapciach i narzuconym na pidżamę płaszczu wspominały zagraniczne przewodniki. Więcej o artyście przeczytasz tutaj.
Artysta został pochowany w Alei Zasłużonych (pole 79) tuż obok Eugeniusza Geta-Stankiewicza. Zmarł 1 stycznia 2015, a pogrzeb odbył się dokładnie w dniu jego 88 urodzin.
Jeden z najwybitniejszych twórców wrocławskich. Był niekwestionowanym autorytetem, nestorem wrocławskiego środowiska artystycznego, profesorem Akademii Sztuk Pięknych.
Fot. Mieczysław Michalak / Agencja Gazeta
Józef Hałas malował abstrakcyjne cykle o wysublimowanej kolorystyce i wyraźnie zaznaczonej strukturze. Tworzył zarówno obrazy olejne, jak i gwasze, oraz rysunki, a nawet mozaiki i witraże, które do dziś oglądać można we Wrocławiu przy ul. Podwale, jak i w kościele Świętej Rodziny na Sępolnie.
Był niezwykle sumienny i pracowity, malował dużo, dużo też wystawiał - miał na koncie udział w ponad 300 ekspozycjach, a jego obrazy znajdują się we wszystkich liczących się polskich muzeach.
Więcej o artyście przeczytasz tutaj.
Ludwik Hirszfeld zmarł zmarł 7 marca 1954, został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu (pole numer 3).
Studiował medycynę w Wuerzburgu i Berlinie, pracował też m.in. w Heidelbergu i Zurychu. Po 1918 roku powrócił do Polski. Kierował Państwowym Instytutem Higieny w Warszawie. W czasie II wojny światowej trafił do warszawskiego getta. Po wojnie pracował we Wrocławiu.
Prof. Ludwik Hirszfeld (w środku). ARCHIWUM
Do jego najważniejszych osiągnięć naukowych należy praca nad grupami krwi. Prowadził ją wraz z Emilem von Dungernem w Zurychu w latach 1907-11. Odkrył wówczas prawa dziedziczenia grupy krwi i wprowadził oznaczenie grup krwi jako 0, A, B i AB, przyjęte w 1928 r. na całym świecie. Efekty swych badań zastosował min. do celów określania ojcostwa.
Oznaczył również czynnik Rh oraz odkrył przyczynę konfliktu serologicznego, co uratowało życie wielu noworodkom. To właśnie za wyjaśnienie zagadki zjawiska konfliktu serologicznego między matką a płodem Hirszfeld był nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny.
Związany z Wrocławiem poeta Rafał Wojaczek popełnił samobójstwo 11 maja 1971 roku. Został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Wawrzyńca we Wrocławiu (pole numer 4).
I choć nie wiadomo, czy Wojaczek nadal tam spoczywa - niektórzy znawcy tematu twierdza, że jego szczątki zostały ekshumowane i przeniesione do rodzinnego Mikołajowa - to tam, w rocznicę śmierci, gromadzą się wrocławianie, żeby go wspominać.
RODZINNE ZBIORY DAGMARY JANUS ORAZ HALINY I ANDRZEJA WOJACZKOW
Grób Wojaczka to miejsce kultowe. Powiadają, że przychodzą nań młodzi ze zniczami i kwiatami. Że siedzą nad grobem, czasem piją, wtykają w kamień liściki i własne wiersz.
Więcej o poecie przeczytacie tutaj oraz tutaj.
Zmarł 11 października 1996 roku. Polski botanik, profesor Akademii Rolniczej we Wrocławiu, opracował m.in. preparat torfowy nazywany jego nazwiskiem. Został pochowany na wrocławskim cmentarzu Św. Ducha przy ul. Bardzkiej
Aw58 / creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl
Był jednym z twórców wrocławskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk. Pod jego kierunkiem przebadano bagna i torfowiska w Dolinie Biebrzy, na Mazurach i na Lubelszczyźnie. Opracował klasyfikację torfów europejskich.
Na podstawie jego badań w latach 60. XX wieku powstał preparat torfowy Tołpy, który miał stać się lekiem przeciwnowotworowym. Działanie przeciwnowotworowe preparatu nigdy nie zostało potwierdzone. Patent na wytwarzanie preparatu przekazał uczelni. Zmarł w wieku 95 lat.
Więcej przeczytasz tutaj.
Posłanka PiS. W 2008 roku została wiceprezesem partii; stała się ekspertem do sprawa ekonomicznych i gospodarczych, występowała na konferencjach prasowych poświęconych tematyce finansowej.
Zginęła w 2010 roku w katastrofie smoleńskiej. Została pochowana na cmentarzu Ducha Świętego przy ul. Bardzkiej.
Fot. Mieczysław Michalak / Agencja Gazeta
"Z Aleksandrą Natalli-Świat różniliśmy się poglądami. Wielokrotnie się spieraliśmy, ale to zawsze były rzeczowe dyskusje. Pomimo że ona reprezentowała świat polityki, a ja gospodarki, które nie zawsze żyją ze sobą w zgodzie, kontakty z nią należały do przyjemnych" - wspominał ją Zbigniew Sebastian, prezes Dolnośląskiej Izby Gospodarczej.
Więcej przeczytasz tutaj.
Był tokarzem w zakładach Elwro. Wracając z pracy 31 sierpnia 1982 roku został postrzelony przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej - jego grób to swoiste memento tragicznych wydarzeniach stanu wojennego.
Michalczyk miał 27 lat. Zmarł w szpitalu. Pochowano go na cmentarzu Grabiszyńskim (pole 16).
Fot. Mieczysław Michalak/AG
Był to największy masowy protest we Wrocławiu. Na ulicach demonstrowało ok. 50 tys. osób. Do manifestantów strzelano na pl. Czerwonym, pl. Strzegomskim i w okolicach Dworca Świebodzkiego. Ciężko rannych zostało 7 osób, a 645 osób zatrzymano
Cmentarz Grabiszyński. Na polu 5 pochowano legendarnego twórcę Andrzeja Waligórskiego. Na jego nagrobku widnieje cytat: "Być może jest taka wyspa". Poeta, satyryk, radiowiec, twórca bajeczek Babci Pimpusiowej, postaci Dreptaka i docenta Bassetta urodził się w 1926 roku w Nowym Targu.
Dziennikarstwem zajmował się od 1948 roku. Napisał wtedy swój pierwszy tekst, reportaż o wspinaczce taterników na wrocławską Iglicę.
Fot. Mieczysław Michalak / AG
Dwa lata później pracował już w Rozgłośni PR we Wrocławiu. Tam powstała audycja Studio 202 (od numeru redakcyjnego pokoju). To w Studiu 202 śpiewały jeszcze nieznane Pola Raksa i Anna German, potem współpracę ze Studiem rozpoczął kabaret Elita.
W 1973 roku napisał o sobie: 'Nie będę pisał własnego życiorysu, bo musiałbym napisać albo prawdę, co mnie żenuje, albo nabujać, co mnie krępuje i nikt nie uwierzy. Jestem radiowym dziennikarzem. Kiedyś byłem niezłym szpadzistą, potem płetwonurkiem, a teraz od czasu do czasu trochę latam'.
Piasecka-Johnson była kolekcjonerką dzieł sztuki, filantropką i jedną z najbogatszych kobiet świata. Zmarła w 2013 roku, została pochowana na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Barbara Piasecka ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1968 roku, w wieku 34 lat przyjechała do USA i znalazła pracę jako pokojówka w rezydencji Johnsona w New Jersey. O 42 lata starszy szef J&J zakochał się w niej, rozwiódł się ze swoją drugą żoną i poślubił Barbarę.
Fot. Renata Dąbrowska / Agencja Gazeta
Po jego śmierci doszło do sporu o spadek wartości 500 milionów dolarów między Piasecką-Johnson a dziećmi Johnsona z jego poprzednich małżeństw. Zakończył się on ugodą, na podstawie której wdowa po szefie J&J odziedziczyła 350 mln dolarów.
Inwestując na rynku finansowym i w dzieła sztuki, Piasecka Johnson pomnożyła swój majątek, który szacowano ostatnio na 3,6 miliarda dolarów.Przed śmiercią znalazła się na liście 50 najzamożniejszych kobiet na świecie ogłoszonej przez tygodnik "Forbes".
Więcej przeczytasz tutaj.
Stanisław Szozda zmarł w 2013 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu na Osobowicach we Wrocławiu.
Był jednym z najlepszych kolarzy w dziejach tej dyscypliny sportu w naszym kraju; dwukrotny mistrz świata i dwukrotny srebrny medalista olimpijski, zwycięzca Wyścigu Pokoju i Tour de Pologne.
Fot. Mieczysław Michalak / Agencja Gazeta
Był idolem kibiców lat 70., w 1973 roku zajął drugie miejsce w plebiscycie "Przeglądu Sportowego" na najpopularniejszego sportowca Polski. Przez całą karierę rywalizował z innym wielkim kolarzem Ryszardem Szurkowskim.
Dwa razy stawał na najwyższym stopniu podium mistrzostw świata, był także srebrnym i dwukrotnie brązowym medalistą MŚ. Na igrzyskach olimpijskich w Monachium i Montrealu zdobył srebrne medale w wyścigu drużynowym.
Karierę zakończył po upadku w Wyścigu Pokoju w 1978 roku. Więcej przeczytasz tutaj.
Zabytkowy pomnik z różowego piaskowca należy do aktorki Vilmy Illing (pole 39 na cmentarzu Grabiszyńskim).
Mimo że umarła, mając zaledwie 32 lata, zdążyła zdobyć sławę i uznanie znawców teatru. Grywała role nowoczesnych kobiet. Występowała m.in. w Marburgu, Bielsku, Moguncji, a potem w Berlinie. Do wrocławskiego Teatru Miejskiego (dziś gmach Opery) została zaangażowana w 1896 roku - miała wówczas 25 lat. Rok przed śmiercią dostała angaż do teatru Loebego (przy obecnej ul. Dobrzyńskiej, budynek rozebrano po wojnie). Była to reprezentacyjna scena dramatyczna, znana w całych Niemczech, z ambitnym repertuarem.
Pomnik Vilmy Illing spodobał się tak bardzo pewnej rodzinie, że kilka pól dalej na grobie swojej młodej córki ustawili identyczny, robiony współcześnie postument, choć nie tak doskonały jak oryginał (wystarczy spojrzeć na wielkie dłonie postaci wspierającej się na krzyżu).
Duchowny katolicki, legendarny duszpasterz młodzieży akademickiej, pedagog, teolog, Sługa Boży. Zmarł w 1995 roku, został pochowany na Cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu. Trwa jego proces beatyfikacyjny.
Maciej Świerczyński
"Wujek każdego wysłuchał, każdego potrafił zrozumieć i każdemu potrafił dać odpowiednią radę na jego rozterki duchowe. Potrafił stworzyć ze studentów wszystkich uczelni tutaj we Wrocławiu wielką rodzinę, której więzy przyjaźni przetrwały daleko poza czas studiów. A także w czasie stanu wojennego stworzył pod ?Czwórką? możliwości, gdzie mogliśmy się spotykać, mogliśmy dyskutować, mogliśmy się razem modlić" - mówił o nim prof. dr hab. Juliusz Ziomecki z Uniwersytetu Wrocławskiego.
Jeden z najwybitniejszych współczesnych poetów, prozaik, dramaturg. Zmarł w 2014 roku. Zgodnie ze swoją ostatnią wolą, poeta spoczął na cmentarzu ewangelickim przy kościele Wang w Karpaczu.
Fot. Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta
''Nie mogę sobie nawet wyobrazić, jak wyglądałaby powojenna poezja polska bez wierszy Tadeusza Różewicza. Wszyscy mu coś zawdzięczamy, choć nie każdy z nas potrafi się do tego przyznać'' - pisała o Różewiczu Wisława Szymborska.
W połowie lat 70. łączny nakład jego książek wydanych w kraju przekroczył milion egzemplarzy. Za granicą natomiast do tej pory ukazało się około 60 wyborów jego liryki w przekładach na wszystkie ważniejsze języki świata.
Więcej przeczytasz tutaj.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze