To wyjątkowy galeriowiec z okresu PRL. W listopadzie 2017 roku uznany został za zabytek. Był pierwszym w Polsce budynkiem z dwupoziomowymi mieszkaniami. Miał być namiastką domu jednorodzinnego w centrum miasta. W 1958 r., gdy zaczęła się budowa mezonetowca, projekt Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak, Edmunda Frąckiewicza oraz Marii i Igora Tawryczewskich był prawdziwą sensacją. W budownictwie dominowała wtedy ciasnota i monotonia. Dwupoziomowe mieszkania wydawały się więc szczytem luksusu, choć wcale nie były duże. Na dole każde z nich miało salon, kuchnię, toaletę i wyjście na taras. Na górze była sypialnia, mniejszy balkon i łazienka.
KORNELIA GŁOWACKA-WOLF
Pierwsi mieszkańcy wprowadzili się do ośmiopiętrowca w 1960 r. Od tego czasu wykonywano tam tylko prowizoryczne remonty. Budynek poszarzał od brudu, a szpetotę pogłębiają dodatkowo wielkie reklamy na obu ścianach szczytowych i zamontowane jak popadnie anteny satelitarne. Nie uniknął też ingerencji graficiarzy. Elewacja malowana była od przypadku do przypadku, przeróbki wykonywano bez konsultacji z architektami. Właściwie każda wnęka balkonowa ma inny kolor, okna i drzwi.
TOMASZ PIETRZYK
Teraz wygląd mezonetowca ma być przywrócony do stanu pierwotnego, ale nie od razu. - Najpierw zostanie wyremontowana elewacja od podwórza, bo galerie z tej strony są w tak złym stanie, że nie możemy dłużej czekać. Myślę jednak, że już pierwszy etap prac pokaże potencjał tej architektury - mówi konserwator miejski Agata Chmielowska.
Galeriowiec dostał w sumie dwie dotacje. Na część przy Kołłątaja 9/10 i 11/12 przeznaczono 470 454 zł i 555 735 zł.
Odnowiony zostanie również ośmiorodzinny modernistyczny budynek mieszkalny na osiedlu Dąbie. Drewniana konstrukcja jest w całkiem dobrym stanie, ale fasada i dach wymagają już pilnego remontu. Dom jest częścią eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA zorganizowanej w 1929 roku. Zaprojektował go dyrektor wrocławskiej Miejskiej Szkoły Rękodzielnictwa i Przemysłu Artystycznego Gustav Wolf. Zależało mu, by stworzyć budynek wielorodzinny, ale o cechach domów indywidualnych. Do każdego mieszkania jest na przykład osobne wejście. Poza tym do budowy użyte zostały tanie materiały i gotowe wcześniej elementy, tak by dzięki oszczędnej technologii zwiększyć dostępność cenową lokali.
Na remont przy ul. Tramwajowej miasto wyda 253 174 zł.
Wybudowana została w 1873 roku na polecenie barona Hupmanna-Valbelli i była wtedy jedną z najbardziej reprezentacyjnych kamienic we Wrocławiu.
Działał w niej lokal rozrywkowy Simmenauer Garten, który w 1902 roku przemianowano na Teatr Victoria.
Kamienicę w stylu neorenesansu zaprojektował znany wrocławski architekt Carl Schmidt, którego dziełem jest także m.in. pobliska kolumnada na Wzgórzu Partyzantów.
Po wojnie przy Kołłątaja 32 działał klub sportowy Burza. Teraz na parterze są sklepy, a wyżej mieszkania.
W 2013 i 2014 roku miasto odnowiło elewację kamienicy. Teraz za 65 916 zł wyremontowana zostanie sień i klatka schodowa.
Przed wojną pod tym adresem mieściła się Kamienica Pod Złota Kotwicą (Zum goldenen Anker). Jej właścicielem był Adam Caspar von Artzat. Był podskarbim miejskim i radcą cesarskim. Należał do jednego z najbardziej wpływowych rodów w mieście i jednocześnie najbardziej bogatych. Do Artzatów należało m.in. kilka wsi, w tym Cesarzowice oraz kamienica przy ul. Malarskiej 30, gdzie teraz mieści się Artzat Cafe.
Pod adresem Rynek 38 rodzina Artzatów przyjmowała najbardziej znamienite postaci ówczesnego Wrocławia. Podejmowała je słynnymi na całe miasto daniami kuchni włoskiej, co obecnie kontynuuje niejako mieszcząca się tam restauracja La Scala. Kamienicę zdobił wizerunek kotwicy, stąd jej nazwa.
Budynek został zburzony w 1872 roku. W jego miejscu stanęła klasycyzująca w formie kamienica, która przetrwała do dziś. Na początku XX wieku działał tam sklep firmy 'M. Boden', który należał się do nadwornego kuśnierza.
Po wojnie budynek przeszedł gruntowny remont, podczas którego na szczycie dobudowano stylizowany na barokowy szczyt.
Teraz miasto chce odnowić elewację kamienicy za 165 410 zł.
Odnowiona zostanie również elewacja kamienicy przy ul. Kościuszki 37. Jej ozdobą są m.in. płaskorzeźby nad bramą prowadzącą na tyły budynku i piękna mozaika oddzielająca parter od wyższych kondygnacji. Obecnie jest ona częściowo przysłonięta szyldem Poczty Polskiej, która znajduje się w tym budynku. Jednak może podczas renowacji napis, który wyjątkowo nie pasuje do historycznych detali na kamienicy, zostanie z niej zdjęty.
Na remont miasto przeznaczyło 63 670 zł.
- Jej klasa nie budzi wątpliwości, uważam, że należy do najpiękniejszych i najcenniejszych czynszówek. I trudnych do remontu, bo ma kubaturę większą niż przeciętna kamienica i bogaty detal architektoniczny, który wymagał skomplikowanych zabiegów konserwatorskich - mówił wiceprezydent Adam Grehl, gdy w listopadzie 2017 r. kończył się remont elewacji budynku. Kosztował prawie pół miliona złotych, ale potrzebne są kolejne wydatki na ten zabytek, a konkretnie 329 027 zł. - Trzeba zrobić jeszcze remont elewacji od podwórza. Nie tak efektownej, ale też posiadającej cenny detal architektoniczny - wyjaśnia konserwator Agata Chmielowska.
MIECZYSŁAW MICHALAK
MIECZYSŁAW MICHALAK
Uliczka to ślad po jednym z niewielu ocalałych w mieście dawnych zaułków w centrum. Niegdyś była równoległa do linii zasypanej w XIX wieku fosy tzw. Czarnej Oławy. Zachowały się tam wąskie kamieniczki o średniowiecznym jeszcze planie. Kilka z nich zostało już wyremontowanych w ostatnich latach. Teraz nowe elewacje i dachy zostaną wykonane pod adresami Psie Budy 7/8 i 12/13. Konserwator zabytków przekazał na ten cel odpowiednio 153 382 zł i 270 818 zł.
To jedna z najładniejszych kamienic przy rondzie Powstańców Śląskich. Plac powstał w 1895 roku według projektu architektów i urbanistów Ferdinanda Alexandra Kaumanna i Augusta Hoffmanna. Był to fragment tzw. Dzielnicy Cesarza Wilhelma (Kaiser-Wilhelm-Viertel), wielkiego zamierzenia urbanistycznego na południowym przedmieściu ówczesnego Wrocławia.
Wokół placu zbudowano okazałe kamienice i gmachy użyteczności publicznej. Na przykład w 1911 roku swoją siedzibę wzniósł tam Królewski Urząd Górniczy (Oberbergamt). Dziś znajduje się tam dyrekcja spółki Tauron Dystrybucja.
Kamienica przy ul. Powstańców Śląskich 11 pochodzi z 1908 r. W ramach planowanego remontu ma mieć odnowioną elewację i klatkę schodową, na co miasto przeznaczyło 641 353 zł.
Spośród kamieniczek okalających fontannę z Szermierzem ta jest najniższa. Wydaje się też najbiedniejsza, bo jako jedyna w tym reprezentacyjnym miejscu nie została jeszcze wyremontowana. W wąskiej kamienicy pod numerem 8 już przed wojną działał antykwariat i książki są tam sprzedawane do dzisiaj. W budynku za 69 523 zł ma być wymieniony dach i wyremontowana elewacja.
Nową elewację za 373 933 zł zyska kamienica przy ul. Sienkiewicza 89.
255 791 zł miasto przeznaczyło remont dachu i klatki schodowej w budynku przy Kniaziewicza 17. Dodatkowo ma być tam wykonana izolacja przeciwwilgociowa.
TOMASZ PIETRZYK
Przy ul. Łokietka 2 zostaną odnowione dach i elewacja (307 187 zł), a przy ul. św. Antoniego 33b tylko dach (79 425 zł).
Łokietka 2 (Google)
Św. Antoniego 33b. Fot. Piotr Herba/Fotopolska.eu
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze